ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1916
หลังจากพูดจบ เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ได้กล่าวอีกว่า “นายหญิงใหญ่ ถ้าลูกสะใภ้ของคุณขโมยเงินของคุณไปแค่สองร้อยหยวนแล้วก็ ในเรื่องนี้พวกเราไม่สามารถยื่นเรื่องตั้งคดีได้จริงๆ หากจะโทษก็ต้องโทษว่าสิ่งที่เธอขโมยไปมันน้อยเกินไปจริง อย่างน้อยถ้าเธอแอบขโมยเอาทีวีในบ้านของคุณไปขาย พวกเราก็ต้องคำนวณตามราคาตอนที่ซื้อทีวี ก็พอที่จะตั้งคดีได้ แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่ได้ขโมยทีวีของบ้านคุณไปเลย!”
เจ้าหน้าที่ตำรวจก็แค่ใช้ทีวีมาเป็นการเปรียบเทียบเท่านั้น แต่นายหญิงใหญ่เซียวกลับนึกถึงเรื่องที่ตัวเองแอบขายทีวีในบ้านพักวิลล่าของอู๋ตงไห่ ร่วมกับเซียวไห่หลง และเซียวฉางเฉียนขึ้นมาทันที เธอรู้สึกตกใจด้วยความกลัว และถามอย่างประหม่าว่า “เจ้าหน้าที่ตำรวจ ถ้าขโมยทีวีที่มีมูลค่าหนึ่งแสนหยวน จะถูกพิพากษาอย่างไรเหรอ?”
เจ้าหน้าที่ตำรวจกล่าวอย่างจริงจังว่า “หากทีวีเครื่องนี้มีมูลค่าเกินหนึ่งแสนจริงๆ จำนวนเงินนั้นก็จะถือว่าค่อนข้างเยอะมาก ตราบใดที่มูลค่าการโจรกรรมถึงหกหมื่น งั้นบทลงโทษขั้นพื้นฐานก็คือสิบปี จากพื้นฐานนี้ มีการเพิ่มขึ้นทุกๆ สี่พันสองร้อยหยวน บทลงโทษก็จะเพิ่มขึ้นหนึ่งเดือน ตามไปด้วย และถ้าทีวีหนึ่งเครื่องมีมูลค่าหนึ่งแสนหยวนจริงๆ ก็จะถูกตัดสินจำคุกประมาณสิบเอ็ดปี”
“อะไรนะ!” นายหญิงใหญ่เซียวตกตะลึงไปเลย!
“ขโมยทีวีเครื่องเดียว ก็จะถูกตัดสินจำคุกสิบเอ็ดปี?!นี่มันช่างน่ากลัวเกินไปหรือเปล่า!”
“โชคดีที่อู๋ตงไห่ไม่ได้แจ้งตำรวจในเวลานั้น! มิฉะนั้นฉันก็อายุมากขนาดนี้แล้ว ถึงเวลานั้นเกรงว่าฉันคงอาจจะต้องตายอยู่ในคุกโดยตรงก็ได้.......”
ในห้องนั้น เซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงที่นอนอยู่บนเตียงก็ตกใจกับคำพูดนี้เช่นกัน
เซียวไห่หลงตกใจกลัวจนตัวสั่นไปทั้งคน ทันทีหลังจากนั้น เซียวฉางเฉียนที่อยู่ข้างๆ ก็รู้สึกถึงความเปี่ยกชื้นที่มีไออุ่นมาจากผ้าปูที่นอน และพูดโพล่งออกมาว่า “ไห่หลง.......คุณ......ทำไมคุณฉี่ราดใส่บนเตียงล่ะ!”
เซียวไห่หลงกระซิบด้วยใบหน้าขมขื่นว่า “พ่อ ผมกลัว.......การขโมยทีวีจะถูกตัดสินจำคุกตั้งสิบเอ็ดปี นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว.......”
เซียวฉางเฉียนรู้สึกทำอะไรไม่ถูกเป็นพิเศษ และถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า “เฮ้!มันน่ากลัวก็จริง แต่คุณก็ไม่ควรฉี่ราดใส่เตียงเลย!ดูสิตอนนี้ กางเกงของพ่อก็เปียกไปหมดเพราะคุณเลย........”
นายหญิงใหญ่เซียวถอนหายใจอย่างหดหู่ และพูดว่า “เอาล่ะ งั้นก็เอาตามนี้เถอะ ปล่อยให้ยัยตัวแสบคนนี้รอดตัวไปได้ง่ายเกินไปแล้ว!”
เจ้าหน้าที่ตำรวจพยักหน้า “คุณรู้สึกสบายใจได้ก็โอเคแล้ว ถ้าไม่มีเรื่องอะไรอีกแล้ว พวกเราก็จากไปก่อนแล้ว”
ในเวลานี้ เซียวเวยเวยก็เดินเข้ามาพร้อมกับใบจดทะเบียนสมรส และพูดว่า “คุณตำรวจ นี่คือใบจดทะเบียนสมรส”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ยังจะเอาใบทะเบียนสมรสมาทำอะไร รีบส่งเจ้าหน้าที่ตำรวจลงไปข้างล่างกันเถอะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...