ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1918
หม่าหลันหัวเราะแล้วพูดว่า “เจ้าเด็กโง่ นั่นคือสิ่งที่ฉันโกหกเธอ ฉันจะไปซื้ออาหารเช้าแบบกวางตุ้งในช่วงปีใหม่แบบนี้ได้ที่ไหนกัน? อีกอย่างฉันก็ทำไม่เป็นเช่นกัน ฉันก็แค่จะยั่วโมโหไอ้แก่บ้าคนนั้นก็แค่นั้นเอง!”
หม่าหลันกล่าวต่ออีกว่า “คุณไม่รู้หรอก ในเวลาปกติคุณย่าของคุณชอบติ่มซำแบบสไตล์กวางตุ้งมาก ไม่มีอะไรทำก็ชอบไปนั่งกินที่โรงน้ำชาจนตลอดช่วงเช้า และทุกๆ ครั้งที่ไปที่นั่นก็เหมือนกับซูสีไทเฮาที่รับประทานอาหารจักรพรรดิอยู่ในราชวงศ์ สั่งมาเต็มโต๊ะขนาดใหญ่ ตอนนี้เธอถึงคราวอับจน ฉันก็ต้องเยาะเย้าเธอสักหน่อย?”
เซียวชูหรันถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และพูดว่า “คุณแม่ ความคับแค้นเล็กน้อยของคุณกับคุณย่า ก็ควรผ่านไปได้แล้วมั้ง? เธอก็อายุมากขนาดนี้แล้ว ดังนั้นคุณก็อย่าไปถือสาอะไรกับเธอให้มากเลย”
หม่าหลันพูดอย่างเหยียดหยามว่า “อายุมากแล้วยังไงเหรอ? ฉันจะบอกคุณให้รู้นะ มีคนกลุ่มหนึ่งอยู่ในสังคมนี้ ยิ่งอายุมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งเลว! คนประเภทนี้ ยิ่งอายุมากจนไม่มีแรงพอที่จะหายใจ ก็ยิ่งมีน้ำเน่าแห่งความชั่วร้ายสะสมอยู่ในใจมากมาย เน่าจนมีกลิ่นเหม็นเลยทีเดียว! ก่อนหน้านี้ที่อยู่ในสถานกักกัน คุณไม่รู้หรอกว่าเธอทรมานฉันอย่างไร ฉันไม่ได้พุ่งเข้าไปทุบตีเธอให้ตาย ก็ถือว่าฉันมีความเมตตามากพอแล้ว!”
เซียวชูหรันก็ทำอะไรไม่ได้กับแม่คนนี้ เธอจึงทำได้เพียงถามว่า “โอเคคะแม่ งั้นพวกเราจะทานอะไรเป็นอาหารเช้ากันแน่?”
หม่าหลันกล่าวว่า “มีบะหมี่เป็นอาหารเช้า ฉันทำบะหมี่มะเขือเทศใส่ไข่ไว้”
หลังจากพูดจบ เธอก็มองไปที่เย่เฉิน และพูดอย่างสอพลอว่า “ลูกเขยแสนดีคุณอย่ารู้สึกรังเกียจเลยนะ รอให้ขาของคุณแม่หายดีแล้ว จะออกไปซื้อเนื้อปลาและเนื้อสัตว์ทุกชนิดทุกวัน และทำอาหารมื้อพิเศษให้คุณทาน!”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “คุณแม่ ผมไม่ได้จู้จี้จุกจิกในเรื่องกิน คุณก็ทำอาหารอร่อยๆ ให้ชูหรันทานสักหน่อยเถอะ”
“แน่นอนสิ!” หม่าหลันพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ชูหรันอยู่ในช่วงเวลาของเตรียมตั้งครรภ์ จะต้องทานอาหารเพื่อบำรุงสุขภาพที่ดีมากขึ้นแน่นอน”
เซียวชูหรันกล่าวอย่างเขินอายว่า “คุณแม่......คุณพูดไปทั่วอีกแล้วนะ.......”
“กลับมาสิ” เซียวชูหรันกล่าวว่า “เธอค่อนข้างชอบงานของตี้เหากรุ๊ปนี้”
หม่าหลันตบลิ้น และพูดอย่างจริงจังว่า “รู้สึกผิดปกติเล็กน้อย!”
เซียวชูหรันถามด้วยความประหลาดใจว่า “มีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ? ”
หม่าหลันพูดอย่างจริงจังมากว่า “ตระกูลต่งมีอำนาจมากขนาดนั้น เธอจะเห็นดีกับงานในตี้เหากรุ๊ปได้อย่างไร? และก็ทำมานานขนาดนี้แล้วด้วย ฉันว่านะ เธอจะต้องมีแผนการอื่นอย่างแน่นอน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...