ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1919
เย่เฉินไม่คาดคิดเลยว่า การคาดเดาที่หม่าหลันมีต่อต่งรั่วหลินจะแม่นยำได้ขนาดนี้
ในความเป็นจริงเมื่อต่งรั่วหลินมาถึงตี้เหากรุ๊ปเป็นครั้งแรก เย่เฉินก็พอคาดเดาแรงจูงใจของเธอออกแล้ว
ตระกูลต่งจะต้องได้ยินมาว่าตระกูลเย่ได้จัดทายาทคนหนึ่งอยู่ในเมืองจินหลิง และยังซื้อตี้เหากรุ๊ปเป็นของขวัญให้กับอีกฝ่ายด้วย ดังนั้นตระกูลต่งจึงรู้สึกว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะก้าวเข้ามาเป็นคนแรก ดังนั้นถึงจัดต่งรั่วหลินเข้ามา
เดิมทีเย่เฉินกะว่า จะไม่ปล่อยให้ต่งรั่วหลินติดต่อตัวเองได้อยู่ในตี้เหากรุ๊ป หากเป็นเช่นนี้ เธอก็จะไม่ได้พบร่างที่แท้จริงของตัวเองเป็นเวลานาน และเชื่อว่าเธอคงจะจากไปจากเมืองจินหลิงในไม่ช้า
แต่ใครจะไปคิดว่า ต่งรั่วหลินจะตกหลุมรักตัวเองโดยบังเอิญ
จากช่วงเวลาที่เธอสารภาพรักกับเย่เฉิน เย่เฉินก็รู้อยู่ในใจว่า เป็นไปไม่ได้ที่สลัดผู้หญิงคนนี้ออกไป ในช่วงเวลาสั้นๆ
ทางนี้ เซียวชูหรันได้ยินแม่ของเธอพูดว่าต่งรั่วหลินมาที่เมืองจินหลิง อันที่จริงเพราะเธอมีแผนการอื่นๆ ดังนั้นเธอจึงหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “คุณแม่ คุณคิดอะไรของคุณเนี่ย เธอก็แค่มาทำงานเท่านั้นเอง จะมีแผนการอื่นๆ อะไรเหรอ”
หม่าหลันยิ้มเหมือนไม่ได้ยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันขอถามคุณหน่อยว่า ถ้าครอบครัวของคุณมีเงินถึงแสนล้านหยวน คุณจะไปทำงานด้วยเงินเดือนปีละหลายล้านหยวนหรือไม่?”
เซียวชูหรันคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “เธออาจอยากจะเป็นผู้หญิงที่เป็นอิสระคนหนึ่ง หรืออยากจะต่อสู้อยู่กับหน้าที่การงานด้วยตัวเอง หรือเพียงเพราะตามหาความรู้สึกอย่างเดียวก็อาจเป็นไปได้”
“ความรู้สึกงั้นเหรอ?!” หม่าหลันโบกมือของเธอ และกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “โอ๊ยลูกสาวของฉันเอ๊ย คุณไม่เข้าใจหรอก! ในโลกใบนี้ คนที่ยากจนอาจจะมีความรู้สึกที่เรียกว่าอยู่เล็กน้อย แต่คนที่ร่ำรวยไม่มีอย่างแน่นอน!”
หม่าหลันกล่าวว่า “จากนั้นก็เป็นแบบนี้มานานหลายปี มีวัดขนาดใหญ่และขนาดเล็กหลายสิบแห่ง แต่ทุกคนก็ยังยากจนจะตาย จนกระทั่งมีนักสืบคนหนึ่งที่มาจากเย่นจิงสืบคดีมาถึงในภูเขาจากตลอดทาง ทุกคนถึงเข้าใจได้ว่า อันที่จริงคนรวยพวกนั้น มาบริจาคเงินสร้างวัดอยู่ในภูเขา ก็เพื่อที่จะแอบขุดขโมยสมบัติในสุสานจากราชวงศ์ฮั่นแห่งหนึ่ง!”
“อ๊ะ? แอบขุดขโมยสุสานงั้นเหรอ?” เซียวชูหรันพูดอย่างอักอ่วนว่า “แม่ คุณอ่านนิยายมากเกินไปหรือเปล่า? มันจะมีนักขโมยสุสานมากมายเหมือนในนิยายมาจากไหนกัน!”
หม่าหลันพูดอย่างจริงจังว่า “คุณคิดว่าโจรขโมยสุสานในนวนิยายลึกลับงั้นเหรอ? ฉันจะบอกคุณนะว่า ในความเป็นจริงมีโจรขโมยสุสานมากกว่าที่ในนวนิยายเขียนไว้อีก!”
หลังจากพูดจบ หม่าหลันก็พับแขนเสื้อ และโบกมือทำท่าทางอย่างตื่นเต้น “ฉันจะบอกคุณนะ สุสานใหญ่แห่งนั้น ก็อยู่ใต้ภูเขาหลังบ้านคุณยายของฉัน เพียงแต่ชาวบ้านที่อยู่ในหมู่บ้านไม่เคยรู้เลย! ในช่วงหลายปีนั้น โจรขโมยสุสานก็ใช้ข้ออ้างทุกประเภทจากการบริจาคสร้างวัด และเจาะรูหลายสิบรูอยู่ภายใต้วัด แทบจะขุดจนภูเขาทั้งลูกทะลุไปเลย!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...