ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1928

แต่เดิมในวันนี้นายหญิงใหญ่เซียวตกลงไว้ว่าจะไปทำงานในซูเปอร์มาร์เก็ต

ทางซูเปอร์มาร์เก็ตก็ตกลงที่จะเพิ่มเงินค่าจ้างของเธอให้เป็นสองเท่าในวันนี้

แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเงินที่หามาอย่างยากลำบากของตัวเองถูกขโมยไป และก็ถูกหม่าหลันเยาะเย้ยอย่างรุนแรง ความดันโลหิตของนายหญิงใหญ่เซียวก็เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน และนั่งลงบนเก้าอี้ และก็ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีกเลย

แม้ว่าร่างกายของเธอจะไม่มีอาการที่ร้ายแรงอะไรเลย แต่ก็เพราะความโกรธจัดที่ส่งผลกระทบต่อหัวใจ และทำให้ความดันโลหิตของเธอพุ่งสูงขึ้น ดังนั้นจึงทำได้เพียงต้องล้มเลิกความคิดที่จะไปทำงานที่ซูเปอร์มาร์เก็ตไปเลย

เมื่อเห็นว่าเงินที่หามาอย่างยากลำบากหายไป และไม่มีโอกาสที่จะได้รับเงินค่าจ้างของในวันนี้แล้ว นายหญิงใหญ่เซียวจึงรู้สึกสิ้นหวังอยู่ในใจอย่างมาก

เดิมทีเธออยากจะให้เซียวเวยเวยไปทำงานในซูเปอร์มาร์เก็ต และไปเอาค่าจ้างสองเท่าของตัวเองนั่นกลับมา

แต่เมื่อคิดได้ว่าลูกชายและหลานชายทั้งสองได้รับบาดเจ็บสาหัสนอนอยู่บนเตียง และความดันโลหิตของตัวเองก็พุ่งสูงขึ้นอีก ดูแลตัวเองยังไม่ได้เลย ยังจะมีความสามารถไปดูแลพวกเขาได้อย่างไร ดังนั้นจึงไม่กล้าปล่อยให้เซียวเวยเวยออกไป

ทั้งครอบครัวสี่คนทำได้เพียง จ้องตากันอยู่ในวิลล่าสุดหรูเท่านั้น

ในตอนนี้ทั้งครอบครัวสี่คนไม่มีเงินเลยแม้แต่สตางค์เดียว สิ่งเดียวที่พวกเขามี ก็คืออาหารของเหลือที่ยังไม่ได้กินของเมื่อวานนี้

เดิมทีมันก็เป็นเพียงของเหลือ และหลังจากผ่านไปหนึ่งคืน มันก็ได้กลายเป็นซุปผักที่เน่าเปื่อยอย่างสมบูรณ์แล้ว

เซียวเวยเวยเสนอว่าในตอนเที่ยงก็อุ่นอาหารที่เหลือเหล่านี้กินให้หมดกันไปก่อน แต่นายหญิงใหญ่เซียวไม่เห็นด้วย

เธอพูดกับเซียวเวยเวยว่า “อาหารที่เหลืออยู่พวกนั้น เป็นอาหารทั้งหมดที่เรามีอยู่ในตอนนี้แล้ว ถ้าเรากินไปทั้งหมดในตอนนี้ งั้นช่วงกลางคืนเราก็ต้องอยู่อย่างอดอยากแล้ว”