ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1928
แต่เดิมในวันนี้นายหญิงใหญ่เซียวตกลงไว้ว่าจะไปทำงานในซูเปอร์มาร์เก็ต
ทางซูเปอร์มาร์เก็ตก็ตกลงที่จะเพิ่มเงินค่าจ้างของเธอให้เป็นสองเท่าในวันนี้
แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเงินที่หามาอย่างยากลำบากของตัวเองถูกขโมยไป และก็ถูกหม่าหลันเยาะเย้ยอย่างรุนแรง ความดันโลหิตของนายหญิงใหญ่เซียวก็เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน และนั่งลงบนเก้าอี้ และก็ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีกเลย
แม้ว่าร่างกายของเธอจะไม่มีอาการที่ร้ายแรงอะไรเลย แต่ก็เพราะความโกรธจัดที่ส่งผลกระทบต่อหัวใจ และทำให้ความดันโลหิตของเธอพุ่งสูงขึ้น ดังนั้นจึงทำได้เพียงต้องล้มเลิกความคิดที่จะไปทำงานที่ซูเปอร์มาร์เก็ตไปเลย
เมื่อเห็นว่าเงินที่หามาอย่างยากลำบากหายไป และไม่มีโอกาสที่จะได้รับเงินค่าจ้างของในวันนี้แล้ว นายหญิงใหญ่เซียวจึงรู้สึกสิ้นหวังอยู่ในใจอย่างมาก
เดิมทีเธออยากจะให้เซียวเวยเวยไปทำงานในซูเปอร์มาร์เก็ต และไปเอาค่าจ้างสองเท่าของตัวเองนั่นกลับมา
แต่เมื่อคิดได้ว่าลูกชายและหลานชายทั้งสองได้รับบาดเจ็บสาหัสนอนอยู่บนเตียง และความดันโลหิตของตัวเองก็พุ่งสูงขึ้นอีก ดูแลตัวเองยังไม่ได้เลย ยังจะมีความสามารถไปดูแลพวกเขาได้อย่างไร ดังนั้นจึงไม่กล้าปล่อยให้เซียวเวยเวยออกไป
ทั้งครอบครัวสี่คนทำได้เพียง จ้องตากันอยู่ในวิลล่าสุดหรูเท่านั้น
ในตอนนี้ทั้งครอบครัวสี่คนไม่มีเงินเลยแม้แต่สตางค์เดียว สิ่งเดียวที่พวกเขามี ก็คืออาหารของเหลือที่ยังไม่ได้กินของเมื่อวานนี้
เดิมทีมันก็เป็นเพียงของเหลือ และหลังจากผ่านไปหนึ่งคืน มันก็ได้กลายเป็นซุปผักที่เน่าเปื่อยอย่างสมบูรณ์แล้ว
เซียวเวยเวยเสนอว่าในตอนเที่ยงก็อุ่นอาหารที่เหลือเหล่านี้กินให้หมดกันไปก่อน แต่นายหญิงใหญ่เซียวไม่เห็นด้วย
เธอพูดกับเซียวเวยเวยว่า “อาหารที่เหลืออยู่พวกนั้น เป็นอาหารทั้งหมดที่เรามีอยู่ในตอนนี้แล้ว ถ้าเรากินไปทั้งหมดในตอนนี้ งั้นช่วงกลางคืนเราก็ต้องอยู่อย่างอดอยากแล้ว”
หลังพูดจบ เขาก็กัดฟันและพูดว่า “ในเรื่องนี้ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษแม่ไอ้สารเลวของคุณนั่น! ขโมยเงินที่หามาอย่างยากลำบากของคุณย่าไปทั้งหมด ไม่เช่นนั้น ยังไงพวกเราก็จะมีเกี๊ยวร้อนให้กินสักมื้อ......”
เซียวเวยเวยก็ร้องไห้ สะอึกสะอื้นและพูดว่า “คุณแม่ก็ทำมากเกินไป ตอนที่เธอขโมยเงินของคุณย่า เธอไม่ได้นึกถึงทั้งครอบครัวของเราบ้างเลยหรือ?”
นายหญิงใหญ่เซียวยิ่งรู้สึกโกรธมาก และพูดโพล่งออกมาว่า “เธอจะนึกถึงบ้าอะไร! ถ้าเธอมีครอบครัวของเราอยู่ในใจจริงๆ ก่อนหน้านี้เธอก็จะไม่ขายร่างกายตัวเองอยู่ในเหมืองถ่านหินที่ผิดกฎหมายนั่นแล้ว! ผู้หญิงเลวที่ไร้ยางอายแบบนี้ ถ้าพระเจ้ามีตาจริงๆ ก็รีบมาเก็บเธอไปสักทีเถอะ!”
เมื่อพูดอย่างนั้น นายหญิงใหญ่เซียวก็ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ ตบที่ต้นขาของเธอ และร้องไห้และพูดว่า “พระเจ้า ได้โปรดคุณลืมตาและมองดูครอบครัวของเราเถิด นี่กำลังใช้ชีวิตอยู่แบบไหนกันเหรอ!”
หลังจากที่นายหญิงใหญ่เซียวพูดจบ ก็กุมใบหน้าของเธอและร้องไห้อย่างขมขื่น
คนอื่นก็คร่ำครวญไปด้วยอย่างไม่หยุดยั้ง และทั้งครอบครัวสี่คนก็ร้องไห้ไปด้วยกัน......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...