ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1929
และครอบครัวเย่เฉินที่อยู่ข้างบ้าน ก็เริ่มเตรียมอาหารเย็นวันส่งท้ายปีเก่าตั้งแต่หลังเที่ยง
ส่วนผสมทุกชนิดวางเต็มไปที่บนโต๊ะในครัวทั้งหมด
เย่เฉินเป็นคนที่มีทักษะการทำอาหารที่ดีที่สุดในครอบครัว ดังนั้นเขาจึงทำหน้าที่เป็นพ่อครัวของอาหารค่ำวันส่งท้ายปีเก่าในครั้งนี้ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ขาของหม่าหลันยังไม่หาย ดังนั้นเธอจึงนั่งเด็ดผักอยู่บนพื้น เซียวชูหรันช่วยเย่เฉินล้างผัก และหั่นผัก และเตรียมส่วนผสมอื่นๆ สำหรับเซียวฉางควน เขาสับไส้เกี๊ยวด้วยมือด้วยมีดทำครัว
ทั้งครอบครัวสี่คนช่วยกันทำครัว และบรรยากาศก็หายากและอบอุ่นมาก
เมื่อท้องฟ้าค่อยๆ มืดลง อาหารก็ถูกเสิร์ฟขึ้นบนโต๊ะทีละอย่าง
และในบ้านพักวิลล่า A04 พวกจางกุ้ยเฟินทั้งสามคน ก็ได้เริ่มยุ่งอยู่ในครัวแล้วเช่นกัน
ผู้หญิงสามคนใช้ชีวิตกันแบบจริงจังมากกว่า พวกเขานอกจากจะเตรียมแป้งและเนื้อสัตว์ที่จะใช้ทำเกี๊ยวแล้ว ยังได้ซื้อไก่มาตัวหนึ่ง และซื้อปลามาตัวหนึ่ง และซี่โครงอีกสองกิโล และทำอาหารแบบพื้นบ้านจากเนื้อสัตว์และผักไปสองสามจาน
จางกุ้ยเฟินรู้สึกว่ามีโอกาสที่ได้มาอาศัยอยู่ในบ้านพักดีๆ แบบนี้ เป็นผลบุญที่ได้มาจากสามคน ดังนั้นจึงยังซื้อกระถางธูปมาอันหนึ่ง ธูปกำมือหนึ่ง และรูปเจ้าแม่กวนอิมที่ราคาถูกมากเป็นพิเศษอีกด้วย
ก่อนรับประทานอาหาร จางกุ้ยเฟินก็พาต่งหยู้หลิงและหลี่เยว่ฉิน คุกเข่าลงต่อหน้ารูปเจ้าแม่กวนอิม
จางกุ้ยเฟินถวายธูปสามดอกด้วยมือทั้งสองข้าง และกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร ผู้ทรงบันดาลให้พ้นทุกข์ ขอบพระคุณที่อวยพรน้องสาวที่ทุกข์ทรมานของเราสามคน ที่ให้พวกเราสามารถเข้ามาพักอาศัยอยู่ในบ้านพักที่ดีและขนาดใหญ่เช่นนี้ในชีวิตนี้ และได้ใช้ชีวิตแบบที่เราไม่กล้าฝันถึงมาก่อน คุณวางใจได้เลย พวกเราสามคนจะทำงานหาเงินกันอย่างหนักในอนาคต จะไม่เกียจคร้าน โปรดท่านช่วยเป็นพยานด้วยเถิด! นอกจากนี้ ลูกศิษย์กุ้ยเฟินก็ขอให้ท่านอวยพรให้ชีวิตของพวกเราดีขึ้นเรื้อยๆ!”
ด้านหลังสองข้างของเธอ คือต่งหยู้หลินและหลี่เยว่ฉินตามลำดับ
ในเวลานี้ทั้งสองก็ได้ทำตามแบบอย่าง โดยถือธูปสามดอกและเอ่ยปากกล่าวว่า “พระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ โปรดท่านประทานพรแก่พวกเราด้วยเถิด!”
เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสามกำลังรับประทานอาหารอยู่ เซียวเวยเวยจึงถามนายหญิงใหญ่ด้วยเสียงต่ำๆ ว่า “คุณย่า คุณคิดว่าพวกเขาจะทิ้งของเหลือหรืออะไรไว้ให้พวกเราบ้างไหม?”
นายหญิงใหญ่เซียวส่ายหัว และกลืนน้ำลายในเวลาเดียวกัน “ฉันก็ไม่รู้ หวังว่านะ.......”
เซียวเวยเวยพูดอย่างไม่พอใจมากว่า “ถ้าสามารถเหลือซี่โครงไว้ให้สองก้อน และข้าวหนึ่งชามก็ดีแล้ว เกรงว่าพวกเขาจะไม่เหลืออะไรให้พวกเราเลย.....”
พูดจบ น้ำตาก็ไหลลงมามาอย่างไม่หยุดยั้ง
นายหญิงใหญ่เซียวจ้องไปที่กระถางธูปหน้าพระโพธิสัตว์กวนซียิน และพูดอย่างจริงจังว่า “เวยเวยคุณไม่ต้องกังวล คุณเห็นกระถางธูปนั่นหรือไม่? ในนั้นมันเต็มไปด้วยข้าวสาร! ช่วงเวลากลางคืนรอให้พวกเขากลับไปพักผ่อนที่ห้องแล้ว พวกเราก็ไปเอาข้าวสารที่อยู่ในนั้นมาต้มเป็นข้าวต้มกินกัน!”
.......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...