ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1933

ซูรั่วหลีกอดเอวเหออิงซิ่วอย่างแน่น และถามอย่างตื่นเต้นว่า “คุณแม่ คุณมาที่นี่ได้อย่างไร?! แล้วคุณเข้ามาได้ยังไง!”

เหออิงซิ่วเห็นว่าทหารญี่ปุ่นหลายคนได้ถอยออกไปแล้ว จึงเอ่ยปากกล่าวว่า “รั่วหลี พ่อของคุณขอให้ฉันมาเอง”

“พ่อเหรอ?” ซูรั่วหลีถามอย่างเร่งรีบว่า “ตอนนี้คุณพ่อเป็นอย่างไรบ้าง? เขากลับไปที่ประเทศหรือยัง? ไม่มีอันตรายอะไรเลยใช่ไหม? ”

เหออิงซิ่วส่ายหัว และพูดเบาๆ ว่า “ไม่ต้องกังวล พ่อของคุณสบายดี เขาได้กลับไปที่เย่นจิงอย่างปลอดภัยตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว”

ซูรั่วหลีถึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพึมพำว่า “พ่อไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว......”

เหออิงซิ่วกล่าวว่า “รั่วหลี แต่เดิมพ่อของคุณอยากจะมาช่วยคุณออกไปที่ญี่ปุ่นด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้เขาตกเป็นเป้าหมายการตรวจสอบอย่างเข้มงวดจากสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติของญี่ปุ่น ดังนั้นจึงไม่สะดวกที่จะมาญี่ปุ่นอีกครั้งในระยะเวลาอันสั้น จึงขอให้แม่มาพบกับคุณ”

ซูรั่วหลีงงงวยมากและถามว่า “แม่ กองกำลังป้องกันตนเองกักขังตัวฉันไว้แน่นหนาขนาดนี้ แล้วคุณเข้ามาได้ยังไง? ทำไมพวกเขาถึงยอมให้คุณเข้ามาได้ล่ะ?”

เหออิงซิ่วกล่าวว่า “ทางการญี่ปุ่นควบคุมคุณได้ในระดับสูงสุดแล้วจริงๆ และพ่อของคุณก็ได้สืบถามเรื่องนี้แล้ว พวกเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะตัดสินโทษประหารชีวิตต่อคุณและผู้กระทำผิดหลักหลายคน เพื่อที่จะช่วยคุณ พ่อของคุณใช้เงินเป็นจำนวนมาก เพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้บริหารระดับสูงในกองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่น และพร้อมที่จะช่วยคุณออกไป!”

“ช่วยฉันออกไปงั้นเหรอ?!” ซูรั่วหลีอุทาน และถามว่า “นี่.....นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นในตอนนี้ควบคุมดูแลตัวฉันอย่างแน่นหนาขนาดนี้ และมีทหารกองกำลังป้องกันตนเองหลายหมื่นนายอยู่ในพื้นที่นี้ แล้วจะช่วยฉันออกไปจากที่นี่ได้อย่างไรกัน......”