ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1933
ซูรั่วหลีกอดเอวเหออิงซิ่วอย่างแน่น และถามอย่างตื่นเต้นว่า “คุณแม่ คุณมาที่นี่ได้อย่างไร?! แล้วคุณเข้ามาได้ยังไง!”
เหออิงซิ่วเห็นว่าทหารญี่ปุ่นหลายคนได้ถอยออกไปแล้ว จึงเอ่ยปากกล่าวว่า “รั่วหลี พ่อของคุณขอให้ฉันมาเอง”
“พ่อเหรอ?” ซูรั่วหลีถามอย่างเร่งรีบว่า “ตอนนี้คุณพ่อเป็นอย่างไรบ้าง? เขากลับไปที่ประเทศหรือยัง? ไม่มีอันตรายอะไรเลยใช่ไหม? ”
เหออิงซิ่วส่ายหัว และพูดเบาๆ ว่า “ไม่ต้องกังวล พ่อของคุณสบายดี เขาได้กลับไปที่เย่นจิงอย่างปลอดภัยตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว”
ซูรั่วหลีถึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพึมพำว่า “พ่อไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว......”
เหออิงซิ่วกล่าวว่า “รั่วหลี แต่เดิมพ่อของคุณอยากจะมาช่วยคุณออกไปที่ญี่ปุ่นด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้เขาตกเป็นเป้าหมายการตรวจสอบอย่างเข้มงวดจากสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติของญี่ปุ่น ดังนั้นจึงไม่สะดวกที่จะมาญี่ปุ่นอีกครั้งในระยะเวลาอันสั้น จึงขอให้แม่มาพบกับคุณ”
ซูรั่วหลีงงงวยมากและถามว่า “แม่ กองกำลังป้องกันตนเองกักขังตัวฉันไว้แน่นหนาขนาดนี้ แล้วคุณเข้ามาได้ยังไง? ทำไมพวกเขาถึงยอมให้คุณเข้ามาได้ล่ะ?”
เหออิงซิ่วกล่าวว่า “ทางการญี่ปุ่นควบคุมคุณได้ในระดับสูงสุดแล้วจริงๆ และพ่อของคุณก็ได้สืบถามเรื่องนี้แล้ว พวกเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะตัดสินโทษประหารชีวิตต่อคุณและผู้กระทำผิดหลักหลายคน เพื่อที่จะช่วยคุณ พ่อของคุณใช้เงินเป็นจำนวนมาก เพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้บริหารระดับสูงในกองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่น และพร้อมที่จะช่วยคุณออกไป!”
“ช่วยฉันออกไปงั้นเหรอ?!” ซูรั่วหลีอุทาน และถามว่า “นี่.....นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นในตอนนี้ควบคุมดูแลตัวฉันอย่างแน่นหนาขนาดนี้ และมีทหารกองกำลังป้องกันตนเองหลายหมื่นนายอยู่ในพื้นที่นี้ แล้วจะช่วยฉันออกไปจากที่นี่ได้อย่างไรกัน......”
ในขณะที่พูด เหออิงซิ่วก็จับมือของซูรั่วหลีไว้อย่างแน่น แล้วพูดด้วยอารมณ์ว่า “รั่วหลี ในครั้งนี้พ่อของคุณใช้เงินเกือบหนึ่งพันล้านหยวนลงไปเคลียร์ความสัมพันธ์ระหว่างกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นกับกรมตำรวจนครบาลโตเกียว เพื่อที่จะช่วยคุณในครั้งนี้ ถ้าคุณสามารถกลับประเทศได้อย่างปลอดภัย และในอนาคตจะต้องตอบแทนบุญคุณให้พ่อของคุณเป็นอย่างดีนะ!”
ดวงตาของซูรั่วหลีเป็นสีแดง และเธอพยักหน้า ขณะที่ร้องไห้น้ำตาไหล สำลักและพูดว่า “คุณแม่ ไม่ต้องกังวล ฉันจะตอบแทนคุณพ่อเป็นอย่างดีแน่นอน!”
เหออิงซิ่วพยักหน้า และกล่าวว่า “นอกจากนี้ หลังจากที่คุณกลับไปที่ประเทศในครั้งนี้แล้ว ฝ่ายรัฐบาลญี่ปุ่นก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะจับตัวคุณกลับมาอีกครั้ง หากพวกเขารู้ว่าคุณกลับไปที่ประเทศแล้ว พวกเขาก็จะต้องยื่นคำร้องต่อประเทศของเรา และส่งคุณข้ามแดนมายังญี่ปุ่นดำเนินการคดีต่ออย่างแน่นอน ดังนั้นหลังจากที่คุณกลับไปแล้ว คุณก็ต้องเปลี่ยนชื่อใช้ชีวิตใหม่ ชื่อที่เรียกว่าซูรั่วหลี ต่อไปก็ไม่สามารถใช้ได้อีกแล้ว”
ซูรั่วหลีรีบถามทันทีว่า “คุณแม่ ถ้าในอนาคตฉันจะใช้ชื่อว่าซูรั่วหลีไม่ได้แล้ว งั้นฉันควรจะใช้ชื่อว่าอะไรดีล่ะ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...