ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1940
หม่าหลันที่เดินด้วยไม้ค้ำก็ตะโกนอย่างตื่นเต้น: “สวัสดีปีใหม่!”
เซียวฉางควนเงยหน้าขึ้นมองดูดอกไม้ไฟบนท้องฟ้า ประกายแวววาวสะท้อนบนใบหน้าของเขา ใบหน้าที่มีริ้วรอยมากมายเต็มไปด้วยความสุข
ในขณะนี้เซียวฉางควนอดที่จะคิดถึงหานเหม่ยฉิงไม่ได้
นี่เป็นเทศกาลตรุษจีนครั้งแรกในรอบยี่สิบปีหลังจากที่หานเหม่ยฉิงกลับจากต่างประเทศด้วย
เซียวฉางควนหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาส่งข้อความวีแชทถึงหานเหม่ยฉิงอย่างเงียบๆ ข้อความดังกล่าวมีเพียงหกคำสั้นๆ เท่านั้น: “เหม่ยฉิง สวัสดีปีใหม่!”
โทรศัพท์มือถือของเย่เฉินถูกโจมตีด้วยข้อความวีแชทอย่างต่อเนื่อง
หลายคนส่งคำอวยพรปีใหม่ให้เขาในขณะนี้ แต่เขาไม่สามารถตอบทีละคนได้ เขาจึงโพสต์ข้อความในวีแชทโมเมนต์ว่า: สวัสดีปีใหม่ ญาติและเพื่อนๆ ทุกคน! ”
คืนนี้ ในเมืองจินหลิงสว่างไสวไปทั่วบ้านทั่วเมือง
เย่เฉินและสมาชิกครอบครัวอีกสามคน เล่นที่ริมแม่น้ำจนถึงตีหนึ่งก่อนจะขับรถกลับ
คนส่วนใหญ่หมกมุ่นอยู่กับความสุขพิเศษของวันปีใหม่ มีแต่ครอบครัวของนายหญิงใหญ่เซียวเท่านั้นที่ยังคงดิ้นรนกับความอดอยาก
ในช่วงกลางวันนี้ ไม่ทราบว่าจางกุ้ยเฟินไปหาซื้อทีวีสีอันเก่าแก่ขนาด21 นิ้วมาจากไหน ทีวีสภาพเสื่อมเสียแบบนี้ถึงแม้จะไม่บุบสลายก็สามารถขายได้ในราคาเพียงสิบกว่าหยวนเท่านั้น คนปกติแทบไม่อยากจะมองมันแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวเลยด้วยซ้ำ
อย่างไรก็ตาม สำหรับพวกเธอสามคนแล้ว ทีวีเก่าแก่นี้ทำให้พวกเธอได้ดูรายการชุนหว่านตั้งแต่ต้นจนจบอย่างครบถ้วน สิ่งนี้ทำให้พวกเธอพึงพอใจและมีความสุขอย่างมาก
ขณะดูทีวี พวกเขากินอาหารเย็นวันส่งท้ายปีเก่าที่เตรียมไว้จนหมด และสุดท้ายก็ไม่เหลือแม้แต่ซุปผัก
หลังจากรับประทานอาหารในห้องนั่งเล่นแล้ว ทั้งสามคนก็ไม่ลืมที่จะพกทีวีกลับไปที่ห้องของจางกุ้ยเฟิน
เพื่อป้องกันไม่ให้ครอบครัวของนายหญิงใหญ่เซียวเอาเปรียบพวกเธอ
นายหญิงใหญ่เซียวและเซียวเวยเวยกำลังคิดถึงข้าวน้อยนิดในกระถางธูป ดังนั้นพวกเธอจึงทนหิวจนถึงตีหนึ่งกว่า ค่อยทำให้พวกจางกุ้ยเฟินยอมที่จะเข้าห้องไปนอน
หลังจากที่พวกจางกุ้ยเฟินเข้านอนแล้ว ทั้งสองก็เริ่มเตรียมที่จะต้มโจ๊กกิน
ข้าวในกระถางธูปดูไม่ค่อยดีนักเพราะมันปนเปื้อนด้วยขี้ธูปไปหมด ซึ่งดูแล้วไม่น่ากินสักเท่าไหร่ แต่นายหญิงใหญ่เซียวและเซียวเวยเวยที่หิวจนท้องกับไส้แทบต่อยกันอยู่แล้ว ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องพวกนี้อีกต่อไป
พวกเธอไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว พวกเธอนำกระถางธูปเข้าครัวอย่างชำนาญ จากนั้นเทข้าวออกแล้วล้างให้สะอาดและใช้ข้าวสารเหล่านี้หุงข้าวต้มกินในทันที
เย่เฉินรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดคิดว่าซ่งหวั่นถิงจะไปญี่ปุ่นในวันแรกของวันตรุษจีนแบบนี้
ในเวลาเดียวกันข้างบ้านA04 .
จางกุ้ยเฟินกับเพื่อนอีกสองคนตื่นแต่เช้า แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันแรกของปีใหม่ แต่พวกเธอยังต้องไปทำงานหาเงินที่ซูเปอร์มาร์เก็ตดังเช่นเคย
สิ่งแรกที่จางกุ้ยเฟินทำเมื่อตื่นแต่เช้าคือการจุดธูปให้กับเจ้าแม่กวนอิมเพื่อที่เจ้าแม่กวนอิมจะอวยพรเธอด้วยความสงบและความเจริญรุ่งเรืองในปีใหม่
เธอจุดธูปสามดอก อธิษฐาน โค้งคำนับ และเมื่อเธอยืนขึ้นเพื่อใส่ธูปสามดอกลงในกระถางธูปนั้น เธอก็ตระหนักถึงความผิดปกติเล็กน้อย
เดิมทีเมื่อปักธูปลงในข้าวในกระถางธูปแล้ว จะรู้สึกถึงแรงต้านได้อย่างชัดเจน
แต่ตอนนี้ เธอไม่พบความรู้สึกใดเลย
เมื่อมองเข้าไปใกล้ๆ เธอก็โกรธจัดในทันที!
เธอคำรามด้วยความโกรธเคือง: “ยัยแก่ที่แซ่เซียวเอ๊ย! มึงกล้าขโมยข้าวสารจากกระถางธูปของกูงั้นเหรอ!?! "
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...