ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1941
กว่านายหญิงใหญ่เซียวจะได้กินอิ่มนอนหลับแบบนี้ได้ก็ใช่ว่าจะมีบ่อยครั้ง
แต่คิดไม่ถึงเลยว่า ประตูห้องจะถูกจางกุ้ยเฟินถีบเข้ามาอย่างกรุ่นโกรธตั้งแต่เช้าตรู่แบบนี้！
นายหญิงใหญ่เซียวยังไม่ทันได้ตั้งตัว จางกุ้ยเฟินก็พุ่งเข้ามาที่เตียง ตวัดฝ่ามือลงบนหน้าของเธอ พร้อมกับสบถด่าอย่างเดือดดาลว่า “อีแก่ แม้แต่ข้าวในกระถางธูปของพระโพธิสัตว์ยังกล้าขโมย แกยังเป็นคนอยู่ไหม?”
นายหญิงใหญ่เซียวโดนตบจนหน้ามืด ในตอนที่เห็นใบหน้าที่ห่างกันแค่คืบของจางกุ้ยเฟินเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ เธอก็ตกใจกลัวสติกระเจิงในทันที หลุดปากอ้อนวอนออกไปว่า “กุ้ยเฟิน ฉันขอโทษกุ้ยฟิน! ฉันไม่ได้อยากขโมยของของแก แต่ฉันหิวมากจริงๆ.....”
จางกุ้ยเฟินกราดเกรี้ยว กัดฟันเอ่ยพูดเสียงเหี้ยมว่า “แกหิวก็เรื่องของแก มันเกี่ยวอะไรกับฉัน? กระถางธูปนั้นฉันเอาไว้บูชาพระโพธิสัตว์ แกขโมยข้าวในนั้น ก็เท่ากับแกดูหมิ่นพระโพธิสัตว์! ถ้าหากพระโพธิสัตว์พิโรธขึ้นมาล่ะก็ มันเป็นเพราะแกหาเรื่องซวยให้ฉัน！”
นายหญิงใหญ่เซียวสะอื้นออกมา “กุ้ยเฟิน....วันตรุษจีนนี้....แกคงทนมองคนแก่อย่างฉันหิวตายอยู่ในนี้ไม่ได้หรอกใช่ไหม? แกบอกมาสิถ้าฉันหิวตายอยู่ในนี้จริงๆ หลังจากนี้แกจะอยู่ที่นี่ยังไง? แกจะนอนอยู่ในห้องชั้นบนทุกวัน ทั้งๆที่ห้องชั้นล่างมีฉันนอนตายอยู่แบบนี้ แกรับได้จริงๆเหรอ?”
นายหญิงใหญ่เซียวร้องไห้ทั้งน้ำตาพร้อมพูดออกมาว่า “กุ้ยเฟิน....แกถือซะว่าช่วยชีวิตคนแก่อย่างฉันเถอะนะ พระโพธิสัตว์ท่านกล่าวไว้ไม่ใช่เหรอ? ว่าการช่วยชีวิตคนหนึ่งครั้ง มีบุญยิ่งกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น ถือซะว่าเป็นการสะสมบุญกุศลเถอะนะ！”
แม้ว่าสีหน้าของจางกุ้ยเฟินจะอ่อนลงบ้างแล้ว แต่ก็ยังเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “เพราะเห็นแก่คำสอนของพระโพธิสัตว์หรอกนะ ฉันจะให้อภัยเรื่องที่แกขโมยข้าว แต่แกต้องรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง ต้องชดใช้กับสิ่งที่แกทำ!”
นายหญิงใหญ่เซียวเอ่ยถามอย่างร้อนใจว่า “กุ้ยเฟิน แกอยากให้ฉันชดใช้อะไร?”
จางกุ้ยเฟินเอ่ยพูดเสียงเย็น “วันนี้แกต้องซักผ้าให้พวกฉันสามคน แล้วฉันจะทำเป็นไม่เห็นว่าเรื่องนี้เคยเกิดขึ้น!”
เมื่อนายหญิงใหญ่เซียวได้ยินดังนั้น ก็รีบอ้อนวอนขึ้นมาว่า “กุ้ยเฟิน เมื่อวานฉันไม่สบาย ไม่มีแรงไปทำงานที่ตลาด ฉันก็เลยขโมยข้าวของแก วันนี้ยังไงฉันก็ต้องไปทำงาน ไม่อย่างนั้นวันนี้คงไม่มีข้าวกินแน่ๆ...”
ดังนั้น นายหญิใหญ่เซียวจึงทำได้เพียงพยักหน้า พูดกลั้วสะอื้นว่า “ได้..ฉันจะทำ...ฉันจะไปซักให้เดี๋ยวนี้....”
วันเฉลิมฉลองใหญ่นี้ นายหญิงใหญ่เซียวแทบจะไม่มีข้าวตกถึงปาก
จางกุ้ยเฟินทิ้งกองเสื้อผ้ากับผ้านวมสกปรกไว้ให้นายหญิงใหญ่เซียว พร้อมทั้งออกคำสั่งว่าต้องซักให้เสร็จวันนี้
ดังนั้นนายหญิงใหญ่เซียวจึงไม่มีเวลาออกไปหาเงินเลย
ด้านเซียวเวยเวย ต้องดูแลเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงที่ได้รับบาดเจ็บจนต้องนอนติดเตียง จึงเฉียดเวลาออกไปไหนไม่ได้เหมือนกัน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...