ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1943
ลูกน้องของหงห้าไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังของเย่ฉางหมิ่น
รู้เพียงแค่ว่าเป็นผู้หญิงที่ลูกพี่สั่งให้จับตาดูเอาไว้อย่างใกล้ชิด ส่วนเป็นใครมาจากไหน ภูมิหลังเป็นยังไง เขาคนนี้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ดังนั้น ในตอนที่เย่ฉางหมิ่นกระฟัดกระเฟียดเพราะเกี๊ยวที่เขาอุตส่าห์หวังดีเอามาให้ เขาจึงเริ่มโมโหขึ้นมาในทันที รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังให้อาหารหมาบ้าอย่างไรอย่างนั้น
เย่ฉางหมิ่นไม่คิดเลยว่า ลูกน้องของเย่เฉินจะกล้าใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับเธอ เธอจึงรู้สึกทั้งโกรธทั้งเสียหน้า
เธอชี้หน้าอีกฝ่ายแล้วด่าทอออกมาเสียงกร้าวว่า “แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? กล้าพูดกับฉันอย่างนี้เหรอ?”
อีกฝ่ายกัดฟันโต้ตอบว่า “ฉันต้องสนด้วยเหรอว่าแกเป็นใคร แกดูถูกเกี๊ยวที่แม่ฉันทำ ต่อให้ด่าแกแรงกว่านี้ก็ไม่หายกันหรอก!”
เมื่อเย่ฉางหมิ่นได้ยินเขาเอ่ยถึงเกี๊ยว ก็ยิ่งไฟลุก ด่าทอออกมาว่า “แกยังมีหน้ามาพูดเรื่องเกี๊ยวอีกเหรอ ฉันสิต้องถามแก เกี๊ยวเหม็นเปรี้ยวของแม่แกมันคืออะไร? ผักบ้าอะไรนั่นทั้งเน่าทั้งเหม็น แม่แกยังเอามาทำไส้เกี๊ยวอีกเหรอ บ้าไปแล้วหรือไง? บ้านแกไม่มีจะแดกขนาดนั้นเลยเหรอ?”
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ราวๆร้อยแปดสิบกว่า หน้าแดงเถือกไปด้วยโทสะ เอ่ยพูดอย่างเดือดดาลว่า “แกจะไปเข้าใจอะไร！นั่นเป็นผักดองที่อร่อยที่สุดแล้ว! กะอิแค่ผักดองทำอย่างกับไม่เคยพบเคยเห็น ยังเป็นคนปกติอยู่หรือเปล่า?”
เย่ฉางหมิ่นเอ่ยพูดอย่างหยิ่งยโสว่า “อาหารขยะแบบนี้ มีแต่คนจนๆอย่างพวกแกเท่านั้นแหละที่กระเดือกลงไปได้！”
พูดจบ เธอก็หยิบเกี๊ยวขึ้นมาปาใส่ใบหน้าของอีกฝ่าย
เย่ฉางหมิ่นไม่สนใจเกี๊ยวที่หล่นกระจายอยู่เต็มพื้นเลยสักนิด เธอจ้องมองผู้ชายร่างใหญ่ตรงหน้า แล้วพูดเสียงเย็นว่า “ฉันไม่กินขยะพวกนี้ แกรีบไปหาเกี๊ยวไส้กุ้งมาให้ฉันซะ!”
เมื่ออีกฝ่ายเห็นเกี๊ยวที่แม่ของตัวเองลงทุนทำเองกับมือ ถูกเย่ฉางหมิ่นปาลงบนพื้นทั้งหมดอย่างเหยียดหยาม ก็เดือดพล่านขึ้นมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ยกมือขึ้นมาสะบัดใส่หน้าของเย่ฉางหมิ่นฉาดใหญ่
นั่นก็เท่ากับว่าเย่ฉางหมิ่นยังไม่ได้กินอะไรสักคำ ดังนั้นจึงหิวจนท้องร้องโครมคราม
เมื่อถึงตอนกลางคืน เย่ฉางหมิ่นก็โทรไปหาผู้เป็นพ่ออย่างเย่โจงฉวนที่อยู่ไกลถึงเมืองเย่นจิงอย่างทนไม่ไหว เอ่ยฟ้องพร้อมใส่สีตีไข่สารพัดว่าตัวเองเจออะไรอยู่ที่เมืองจินหลิงบ้าง
จากนั้น เธอก็ขอร้องอ้อนวอนบิดาว่า “พ่อคะ พ่อกดดันอะไรเย่เฉินหน่อยสิ ให้เขารีบปล่อยฉันกลับไปไวๆ ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆนะ.....”
เมื่อเย่โจงโฉงได้ยินดังนั้น ก็เอ่ยพูดนิ่งๆว่า “เอาล่ะ เรื่องนี้ฉันเคยพูดกับแกแล้ว ในเมื่อแกเป็นคนทำผิด ก็ต้องอยู่ที่เมืองจินหลิงให้ครบอาทิตย์”
เย่ฉางหมิ่นสะอื้น “พ่อ ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ผีห่าซาตานแบบนี้ใครจะไปอยู่ได้! วันนี้ทั้งวันฉันยังไม่ได้กินข้าวแม้แต่คำเดียว ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ฉันต้องบ้าตายแน่ๆ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...