ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1949
ซ่งหรงวี่ในตอนนี้ เมียงมองออกไปยังผืนน้ำนอกหน้าต่าง เขายิ้มออกมานิ่งๆ เอ่ยปากพูดว่า “คุณฮาชิโมโตะ เมื่อสักครู่ผมก็เพิ่งได้ยินจากน้องสาวมาว่า การเจรจาร่วมงานกับคุณในครั้งนี้ ดูเหมือนจะไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่”
ฮาชิโมโตะ ชินคิจิหัวเราะฮ่าๆออกมา “สิ่งที่น้องสาวของคุณต้องการมันค่อนข้างที่จะมากเกินไปหน่อย อยากร่วมงานกับพวกเรา แต่กลับต้องการถือหุ้นถึง51% มันจะเป็นไปได้ยังไง? ข้อเสนอที่คุณซ่งให้ผมมา ยังจะดีกว่าเธอเสียอีก!”
ซ่งหรงวี่พูดยิ้มๆว่า “มันแน่นอนอยู่แล้ว ผู้หญิงทำอไรก็มักจะตระหนี่ตลอด เลยไม่ค่อยได้เรื่องได้ราว ถ้าคุณฮาชิโมโตะยอมร่วมมือกับผม ถึงตอนนั้นผมจะมอบหุ้น51%ให้บริษัทนิปปอนสตี ส่วนอีก49%ที่เหลือ ผมจะแบ่งให้คุณฮาชิโมโตะเป็นการส่วนตัวอีก9%”
ฮาชิโมโตะ ชินคิจิเอ่ยพูดอย่างตื่นเต้นว่า “คุณซ่งใจกว้างอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ! แบบนั้นคุณก็จะเหลือแค่40%ในมือน่ะสิ!”
ซ่งหรงวี่เอ่ยพูดอย่างไม่แยแส “40%ก็ไม่เป็นปัญหา ที่ทำผมแบบนี้ ไม่ใช่เพราะต้องการเงิน ผมอยากผูกมิตรกับคุณฮาชิโมโตะมากกว่า”
ฮาชิโมโตะ ชินคิจิพูดยิ้มๆว่า “คุณซ่งใจดีเกินไปแล้ว! แต่ผมอยากรู้ ว่าโอกาสที่เราจะทำสำเร็จมีมากเท่าไหร่?”
ซ่งหรงวี่เอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “ขอแค่คุณสามารถทำให้น้องสาวของผมอยู่ที่โตเกียวต่อได้ โอกาสที่จะสำเร็จก็คือ100%！”
ฮาชิโมโตะ ชินคิจิเอ่ยพูดว่า “คุณซ่ง ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อใจคุณนะ เพียงแต่ผมได้ยินมาว่า ก่อนหน้าที่น้องสาวของคุณจะรับช่วงต่อตำแหน่งผู้นำตระกูล ผู้นำคนก่อนก็เหมือนจะเป็นคุณปู่ของคุณมาตลอด ถ้าหากผมทำให้น้องสาวของคุณอยู่ที่โตเกียวต่อได้ คุณมั่นใจไหมว่าจะสามารถขึ้นไปนั่งตำแหน่งผู้นำตระกูลได้?”
ซ่งหรงวี่แสยะยิ้ม แล้วเอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “คุณปู่ของผมแก่มากแล้ว ต่อให้เขาอยากกลับไปนั่งตำแหน่งผู้นำตระกูลมากแค่ไหน ก็คงทำได้แค่คิดเพราะร่างกายของเขาไม่อำนวยอีกต่อไป”
พูดจบ ซ่งหรงวี่ก็พูดขึ้นมาอีกว่า “อีกอย่างคุณฮาชิโมโตะวางใจได้สบายๆเลย ในเมื่อผมตัดสินใจลงมือทำเรื่องนี้แล้ว ก็จะไม่หันหัวลูกธนูกลับกลางคันเด็ดขาด ต่อให้คนในครอบครัวของผมมาขวาง ผมก็พร้อมที่จะตัดญาติขาดมิตรทันที! ดังนั้น ขอแค่คุณให้ความร่วมมือกับผมดีๆ ผมไม่มีทางทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!”
ฮาชิโมโตะ ชินคิจิเดาะลิ้น เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “จิ๊ๆๆ... คุณซ่งใจกล้าและรอบรู้เหมือนอย่างที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด แต่ว่ามีเรื่องหนึ่ง ที่ผมอยากจะพูดสักหน่อย”
ซ่งหวั่นถิงรีบมาที่บริษัทนิปปอนสตีตั้งแต่เช้า เพื่อทำการเจรจาร่วมงานกับฮาชิโมโตะ ชินคิจิต่อ
เมื่อวานหลังจากที่กลับไป ซ่งหวั่นถิงครุ่นคิดทั้งคืน เพื่อให้ได้บริษัทนิปปอนสตีมา เธอวางแผนเอาไว้มากมาย เผื่อกันไว้ดีกว่าแก้
เมื่อทั้งสองนั่งลงบนโต๊ะประชุม ซ่งหวั่นถิงก็หยิบยกแผนแรกออกมาก่อน
ในแผนแรก เธอยังคงยืนกรานว่าจะต้องได้ถือหุ้น51% แต่เพื่อเป็นการตอบแทน เธอยินยอมที่จะปรับส่วนแบ่งเป็น40%ต่อ60%ในห้าปีแรกที่ทั้งสองฝ่ายร่วมงานกัน
นั่นก็คือ ห้าปีแรกให้กำไร60%กับบริษัทนิปปอนสตี ห้าปีให้หลัง ค่อยปรับเป็น55%
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...