เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1962

เธอคิดอยู่ในใจ:"พลังของฉันน่าจะมาจากยาวิเศษที่อาจารย์เย่มอบให้ฉัน...ตอนนั้นที่อาจารย์เย่มอบยาเม็ดนี้ให้ฉัน บอกให้ฉันพกยาตัวนี้ติดตัวไว้ตลอด เผื่อเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น คิดไม่ถึงจริงๆว่าในช่วงวิกฤติแบบนี้ ยาเม็ดนี้จะช่วยชีวิตของฉันไว้!"

เมื่อคิดถึงเย่เฉิน ซ่งหวั่นถิงรู้สึกว่าจิตใจของตัวเองได้รับการกระตุ้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

เธอให้กำลังใจตัวเองอยู่ในใจ:"ในเมื่ออาจารย์เย่ให้โอกาสฉันมีชีวิตรอด งั้นฉันจะต้องมีชีวิตรอดกลับไปเมืองจินหลิงให้ได้!"

...

เมืองจินหลิง

เป็นเมืองโบราณของหกราชวงศ์

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เจริญรุ่งเรืองเท่ากับเมืองเย่นจิงและเมืองจงไห่ และไม่ได้ร่ำรวยเท่าเมืองหลักใหม่ในภาคใต้ แต่มันก็เป็นเมืองที่มีเสน่ห์และเอกลักษณ์ของตัวเอง

คนที่อาศัยอยู่ในเมืองนี้ รักเมืองนี้และแม่น้ำแยงซีมากๆ

ในขณะที่ซ่งหวั่นถิงสาบานว่าจะกลับเมืองจินหลิงให้ได้ ในสนามบินเมืองจินหลิงมีเครื่องบินส่วนตัวลำหนึ่ง กำลังวิ่งไปถึงปลายรันเวย์

นี่คือเครื่องบินส่วนตัวของตระกูลซ่ง ในเครื่องบินสามารถรองรับได้ยี่สิบกว่าคน และมีห้องนอนส่วนตัวบนเครื่องบินด้วย

ซ่งหรงวี่ในเวลานี้ กำลังนอนอยู่บนห้องนอนส่วนตัวในเครื่องบิน ในมือมีแก้วไวน์แดงอยู่และมีรอยยิ้มที่มุมปาก

เมื่อสักครู่ฮาชิโมโตะชินคิจิพึ่งโทรศัพท์มาหาและบอกเขาว่า:"คุณซ่ง รถตู้ที่น้องสาวของคุณนั่งอยู่ ตกลงไปด้านล่างของหุบเขาที่มีความลึกหลายรอยเมตรในเขตนิชิทามะโตเกียว หลังจากนั้นรถตู้ก็เกิดเพลิงลุกไหม้ น้องสาวของคุณโดนเผาจนไหม้เป็นจุณแล้ว!"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน