ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1963

ตอนนี้ความแข็งแกร่งและอิทธิพลของตระกูลอิโตะในโตเกียว ไม่มีใครสามารถเทียบได้

และเรื่องนี้เย่เฉินเอ่ยปากครั้งแรก เพื่อขอให้อิโตะนานาโกะช่วยเหลือ ดังนั้นอิโตะนานาโกะจึงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากๆ เธอได้ส่งคนเกือบทั้งหมดในตระกูลอิโตะออกไปค้นหา

ผู้คนหลายหมื่นคน พยายามค้นหาอย่างเข้มงวดในกรุงโตเกียว และได้เบาะแสซ่งหวั่นถิงอย่างรวดเร็ว และแกะรอยจากเบาะแสจนติดตามไปถึงทางเข้าภูเขาในเขตนิชิทามะโตเกียว

เนื่องจากถนนเส้นที่ซ่งหวั่นถิงขึ้นไปบนภูเขามักมีรถยนต์สัญจรน้อยมากๆ ดังนั้นถนนเส้นนี้จึงไม่มีกล้องวงจรปิด

คนฉลาดอย่างอิโตะนานาโกะเมื่อรู้ว่าเบาะแสของซ่งหวั่นถิงถึงทางเข้าภูเขาก็หายไป เธอก็รู้ได้ทันทีว่า ตำแหน่งที่ซ่งหวั่นถิงเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นนั้น ต้องอยู่บนทางขึ้นภูเขาของเขตนิชิทามะโตเกียวอย่างแน่นอน

ตรงนี้ไม่เพียงผู้คนอาศัยอยู่น้อย ถนนเส้นนี้ยังสูงกว่าน้ำทะเลมากๆ ถ้ามีคนคิดจะทำร้ายซ่งหวั่นถิง ถ้าพวกเขาลงมือที่นี่ มันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

ดังนั้นอิโตะนานาโกะสั่งให้หยุดการค้นหาวงกว้างทันที และประกาศว่าจะมอบรางวัลหนึ่งร้อยล้านเยนให้กับทีมแรกที่ค้นหาเบาะแสของซ่งหวั่นถิงเจอในเขตนิชิทามะโตเกียว

หลังจากนั้น เธอได้ส่งนินจาของตระกูลอิโตะไปที่ภูเขาส่วนลึกของเขตนิชิทามะโตเกียวทันที ให้พวกเขาแอบเข้าไปค้นหาเบาะแส

ในเวลาเดียวกัน เย่เฉินที่อยู่ในเมืองจินหลิงรู้สึกกระวนกระวายใจมากๆ

เขาในเวลานี้ กำลังเดินวกไปวนมาในห้องนั่งเล่น และคิดในใจว่า:"จากน้ำเสียงของหวั่นถิงสามารถคาดเดาได้ว่า เธอจะต้องพบกับเรื่องอันตรายมากๆอย่างแน่นอน และเป็นไปได้อย่างสูงที่มีคนจงใจคิดจะทำร้ายเธอ ตอนนี้อาจจะเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอแล้วก็ได้..."

"ยังไงซะเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง ถึงแม้จะเผชิญหน้ากับผู้ชายวัยรุ่นคนเดียว เธอก็คงจะเอาชนะเขาไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เธออยู่ต่างประเทศอีก ข้างๆเธอนอกจากเลขาไม่กี่คนแล้ว ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้เลย เกรงว่าสถานการณ์อาจจะเลวร้ายมากๆ..."