ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1963
ตอนนี้ความแข็งแกร่งและอิทธิพลของตระกูลอิโตะในโตเกียว ไม่มีใครสามารถเทียบได้
และเรื่องนี้เย่เฉินเอ่ยปากครั้งแรก เพื่อขอให้อิโตะนานาโกะช่วยเหลือ ดังนั้นอิโตะนานาโกะจึงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากๆ เธอได้ส่งคนเกือบทั้งหมดในตระกูลอิโตะออกไปค้นหา
ผู้คนหลายหมื่นคน พยายามค้นหาอย่างเข้มงวดในกรุงโตเกียว และได้เบาะแสซ่งหวั่นถิงอย่างรวดเร็ว และแกะรอยจากเบาะแสจนติดตามไปถึงทางเข้าภูเขาในเขตนิชิทามะโตเกียว
เนื่องจากถนนเส้นที่ซ่งหวั่นถิงขึ้นไปบนภูเขามักมีรถยนต์สัญจรน้อยมากๆ ดังนั้นถนนเส้นนี้จึงไม่มีกล้องวงจรปิด
คนฉลาดอย่างอิโตะนานาโกะเมื่อรู้ว่าเบาะแสของซ่งหวั่นถิงถึงทางเข้าภูเขาก็หายไป เธอก็รู้ได้ทันทีว่า ตำแหน่งที่ซ่งหวั่นถิงเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นนั้น ต้องอยู่บนทางขึ้นภูเขาของเขตนิชิทามะโตเกียวอย่างแน่นอน
ตรงนี้ไม่เพียงผู้คนอาศัยอยู่น้อย ถนนเส้นนี้ยังสูงกว่าน้ำทะเลมากๆ ถ้ามีคนคิดจะทำร้ายซ่งหวั่นถิง ถ้าพวกเขาลงมือที่นี่ มันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
ดังนั้นอิโตะนานาโกะสั่งให้หยุดการค้นหาวงกว้างทันที และประกาศว่าจะมอบรางวัลหนึ่งร้อยล้านเยนให้กับทีมแรกที่ค้นหาเบาะแสของซ่งหวั่นถิงเจอในเขตนิชิทามะโตเกียว
หลังจากนั้น เธอได้ส่งนินจาของตระกูลอิโตะไปที่ภูเขาส่วนลึกของเขตนิชิทามะโตเกียวทันที ให้พวกเขาแอบเข้าไปค้นหาเบาะแส
ในเวลาเดียวกัน เย่เฉินที่อยู่ในเมืองจินหลิงรู้สึกกระวนกระวายใจมากๆ
เขาในเวลานี้ กำลังเดินวกไปวนมาในห้องนั่งเล่น และคิดในใจว่า:"จากน้ำเสียงของหวั่นถิงสามารถคาดเดาได้ว่า เธอจะต้องพบกับเรื่องอันตรายมากๆอย่างแน่นอน และเป็นไปได้อย่างสูงที่มีคนจงใจคิดจะทำร้ายเธอ ตอนนี้อาจจะเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอแล้วก็ได้..."
"ยังไงซะเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง ถึงแม้จะเผชิญหน้ากับผู้ชายวัยรุ่นคนเดียว เธอก็คงจะเอาชนะเขาไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เธออยู่ต่างประเทศอีก ข้างๆเธอนอกจากเลขาไม่กี่คนแล้ว ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้เลย เกรงว่าสถานการณ์อาจจะเลวร้ายมากๆ..."
ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่อธิษฐานในใจเพื่อขอให้ซ่งหวั่นถิงปลอดภัย ในเวลาเดียวกันเขาก็อธิษฐานในใจว่า:"หวั่นถิง หวังว่าคุณจะเชื่อฟังคำพูดของฉัน พกยาที่ฉันมอบให้คุณติดตัวไปด้วย ถ้าคุณพกยาตัวนั้นไปด้วย บางทียานั้นอาจจะช่วยชีวิตคุณได้..."
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง
อิโตะนานาโกะโทรศัพท์หาเย่เฉินและพูดทันที:"เย่เฉินซัง คนที่ฉันส่งออกไปค้นหาเบาะแสของคุณซ่งจนถึงเขตนิชิทามะในชานเมืองทางตะวันตกของโตเกียว รถตู้ที่คุณซ่งขึ้นไปบนภูเขาจากเส้นทางนี้ และกล้องวงจรปิดก็จับภาพได้แค่ถึงที่นี่ ดังนั้นฉันสงสัยว่าคุณซ่งน่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นบนภูเขา ตอนนี้ฉันได้ส่งนินจาที่มีฝีมือดีที่สุดไปค้นหาเบาะแสในภูเขาส่วนลึกแล้ว ถ้ามีเบาะแสอะไร ฉันจะแจ้งเย่เฉินซังทันที!"
เมื่อเย่เฉินได้ยินอิโตะนานาโกะพูดว่าซ่งหวั่นถิงเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นที่ภูเขา เขาก็รู้สึกกังวลมากๆ
น้ำเสียงเมื่อสักครู่ มีเสียงกระแทกและเสียดสีกัน เขานึกว่าเธอแค่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่เมื่อได้ยินว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นในภูเขา เขารู้สึกว่าโอกาสที่ซ่งหวั่นถิงจะมีชีวิตรอดน้อยลงเรื่อยๆ!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...