ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1965
ส่วนลึกในภูเขาของเขตนิชิทามะโตเกียว
ซ่งหวั่นถิงยังคงเดินด้วยความระมัดระวังผ่านหุบเขาอย่างช้าๆ
ถึงแม้จะเป็นฤดูหนาว แต่ภายในหุบเขามีต้นสนและไซเปรสจำนวนมาก ดังนั้นพืชในหุบเขาจึงหนาแน่นสูงมาก
ยิ่งไปกว่านั้น ในหุบเขามีอากาศหนาวและเย็นยะเยือก ไม่มีร่องรอยของมนุษย์เลย ดังนั้นจึงไม่มีถนนคดเคี้ยวเล็กๆแม้แต่เส้นเดียวเลย
ดังนั้นการเดินอยู่ในสถานที่แบบนี้จึงเป็นเรื่องยากมากๆ
อย่าว่าแต่ซ่งหวั่นถิงที่เป็นผู้หญิงเลย แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญด้านการสำรวจก็แทบจะไม่สามารถเพิ่มความเร็วในการเดินได้
โชคดีที่ตอนนี้เป็นฤดูหนาว เสื้อผ้าของซ่งหวั่นถิงก็หนาเช่นกัน ร่างกายส่วนบนของเธอเป็นเสื้อโค้ตขนเกาะกันลม ร่างกายส่วนล่างของเธอเป็นกระโปรงยาวสีดำและกางเกงรัดรูปสีดำ และรองเท้าบูตหนังสีดำ ทำให้เธอไม่ได้รับบาดเจ็บจากต้นสนและกิ่งไม้แห้งๆ
ตอนนี้ซ่งหวั่นถิงคุ้นชินกับความมืดใต้หุบเขาแล้ว อันที่จริงเธอสามารถใช้โทรศัพท์ที่หน้าจอแตกๆเพื่อเปิดไฟส่องสว่างบริเวณโดยรอบ ถ้าทำแบบนี้จะช่วยเธอประหยัดแรงได้มากขึ้น
แต่เธอกลัวว่าคนที่คิดร้ายกับเธอจะไม่ยอมตัดใจ และยังค้นหาร่องรอยของตัวเองอยู่ ดังนั้นเธอก็เลยไม่กล้าเปิดไฟโทรศัพท์
บางครั้งเธอต้องการดูว่าโทรศัพท์มีสัญญาณไหม เธอก็จะเอาโทรศัพท์ซ่อนไว้ในเสื้อโค้ตกันลม และคลุมศีรษะและโทรศัพท์ไว้ในเสื้อโค้ตกันลม เพราะเธอกลัวว่าแสงไฟจะเล็ดลอดออกไป
หลังจากเธอคลำหาและเดินอยู่ในหุบเขาสองสามชั่วโมง ถึงแม้ร่างกายของซ่งหวั่นถิงยังคงแข็งแรง แต่มือและหน้าของเธอถูกกิ่งไม้และใบสนบาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้เธอมีรอยแผลเล็กๆจำนวนมาก และบางส่วนก็มีเลือดสีแดงไหลออกมา
เขากดรับสาย และในสายโทรศัพท์ก็มีเสียงของซ่งเทียนหมิงผู้เป็นพ่อดังขึ้น
"ฮัลโล หรงวี่ ตอนนี้คุณสะดวกคุยไหม?"
ซ่งหรงวี่รีบตอบทันที และพูดเบาๆ:"รอบตัวของฉันล้วนแต่เป็นลูกน้องคนสนิท คุณพ่อไว้ใจได้"
ซ่งเทียนหมิงถามว่า:"คุณถึงโตเกียวแล้วใช่ไหม?"
"ใช่ครับ คุณพ่อ ฉันมาถึงแล้ว"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...