ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1966

ซ่งเทียนหมิงถามอีกครั้ง:"ฮาชิโมโตะชินคิจิจัดการเรื่องนั้นเป็นยังไงบ้าง? ทำสำเร็จไหม?"

ซ่งหรงวี่ยิ้มเยาะเย้ยและพูด:"น่าจะทำสำเร็จแล้ว ตามคำพูดของเขา รถตู้ตกลงจากหน้าผาหลายร้อยเมตร และเกิดไฟไหม้ลุกโชน คนที่นั่งอยู่ด้านใน น่าจะโดนเผาเป็นจุณไปแล้ว"

ซ่งเทียนหมิงพูดด้วยความพอใจ:"เป็นเรื่องดี เป็นเรื่องที่ดีมากๆ!"

เมื่อพูดจบ เขาก็ถามอีกครั้ง:"ก่อนที่คุณจะมา คุณปูเกิดความสงสัยอะไรหรือเปล่า?"

ซ่งหรงวี่พูด:"น่าจะไม่สงสัย แต่ฉันไม่แน่ใจว่าอนาคตเขาจะเกิดความสงสัยหรือเปล่า"

ซ่งเทียนหมิงพูดอย่างเย็นชา:"ไม่ต้องเป็นห่วง เขาไม่มีอนาคตอีกต่อไปแล้ว"

ซ่งหรงวี่ดีใจมากๆและรีบถามทันที:"คุณพ่อ คุณเตรียมที่จะลงมือจัดการคุณปูแล้วใช่ไหม?"

ซ่งเทียนหมิงพูด:"ยัง ยังไม่เร็วขนาดนั้น"

ซ่งหรงวี่พูดด้วยสีหน้ากังวล:"คุณพ่อ คุณอย่าลืมนะ ตอนที่ไอ้แก่นั้นยกตำแหน่งผู้นำตระกูลให้หวั่นถิง เขาเคยพูดว่าถ้าหวั่นถิงไม่มีลูกหลาน ตำแหน่งผู้นำของตระกูลซ่งให้เย่เฉินเป็นผู้สืบทอด ถ้าพวกเราไม่รีบลงมือจัดการไอ้แก่นั้น พวกเราจะยกทุกอย่างในตระกูลให้เย่เฉินเหรอ?!"

ซ่งเทียนหมิงพูด:"ถ้าตอนนี้พวกเราลงมือจัดการไอ้แก่นั้น เรื่องที่เกิดขึ้นก็จะโจ่งแจ้งเกินไป ก่อนหน้านี้มีซ่งหวั่นถิงเสียชีวิตอยู่ต่างประเทศ หลังจากนั้นไอ้แก่ก็ตายที่เมืองจินหลิง ถึงแม้พวกเราจะไม่ทิ้งหลักฐานอะไรไว้ คนข้างนอกก็จะคิดว่าพวกเราเป็นคนทำเรื่องพวกนี้ทั้งหมด!"

ซ่งหรงวี่ถามอย่างประหม่า:"พวกเราควรทำยังไงดี?! พวกเราต้องรอให้ไอ้แก่เชิญเย่เฉินเข้ามาในตระกูลซ่งเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเราต้องตายแน่ๆ! พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่เฉินแน่นอน!"