ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1966
ซ่งเทียนหมิงถามอีกครั้ง:"ฮาชิโมโตะชินคิจิจัดการเรื่องนั้นเป็นยังไงบ้าง? ทำสำเร็จไหม?"
ซ่งหรงวี่ยิ้มเยาะเย้ยและพูด:"น่าจะทำสำเร็จแล้ว ตามคำพูดของเขา รถตู้ตกลงจากหน้าผาหลายร้อยเมตร และเกิดไฟไหม้ลุกโชน คนที่นั่งอยู่ด้านใน น่าจะโดนเผาเป็นจุณไปแล้ว"
ซ่งเทียนหมิงพูดด้วยความพอใจ:"เป็นเรื่องดี เป็นเรื่องที่ดีมากๆ!"
เมื่อพูดจบ เขาก็ถามอีกครั้ง:"ก่อนที่คุณจะมา คุณปูเกิดความสงสัยอะไรหรือเปล่า?"
ซ่งหรงวี่พูด:"น่าจะไม่สงสัย แต่ฉันไม่แน่ใจว่าอนาคตเขาจะเกิดความสงสัยหรือเปล่า"
ซ่งเทียนหมิงพูดอย่างเย็นชา:"ไม่ต้องเป็นห่วง เขาไม่มีอนาคตอีกต่อไปแล้ว"
ซ่งหรงวี่ดีใจมากๆและรีบถามทันที:"คุณพ่อ คุณเตรียมที่จะลงมือจัดการคุณปูแล้วใช่ไหม?"
ซ่งเทียนหมิงพูด:"ยัง ยังไม่เร็วขนาดนั้น"
ซ่งหรงวี่พูดด้วยสีหน้ากังวล:"คุณพ่อ คุณอย่าลืมนะ ตอนที่ไอ้แก่นั้นยกตำแหน่งผู้นำตระกูลให้หวั่นถิง เขาเคยพูดว่าถ้าหวั่นถิงไม่มีลูกหลาน ตำแหน่งผู้นำของตระกูลซ่งให้เย่เฉินเป็นผู้สืบทอด ถ้าพวกเราไม่รีบลงมือจัดการไอ้แก่นั้น พวกเราจะยกทุกอย่างในตระกูลให้เย่เฉินเหรอ?!"
ซ่งเทียนหมิงพูด:"ถ้าตอนนี้พวกเราลงมือจัดการไอ้แก่นั้น เรื่องที่เกิดขึ้นก็จะโจ่งแจ้งเกินไป ก่อนหน้านี้มีซ่งหวั่นถิงเสียชีวิตอยู่ต่างประเทศ หลังจากนั้นไอ้แก่ก็ตายที่เมืองจินหลิง ถึงแม้พวกเราจะไม่ทิ้งหลักฐานอะไรไว้ คนข้างนอกก็จะคิดว่าพวกเราเป็นคนทำเรื่องพวกนี้ทั้งหมด!"
ซ่งหรงวี่ถามอย่างประหม่า:"พวกเราควรทำยังไงดี?! พวกเราต้องรอให้ไอ้แก่เชิญเย่เฉินเข้ามาในตระกูลซ่งเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเราต้องตายแน่ๆ! พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่เฉินแน่นอน!"
ซ่งเทียนหมิงพูดอย่างเย็นชา:"หรงวี่ คุณไม่ต้องกลัว! เรื่องนี้ เมื่อทำไปแล้วก็หวนกลับคืนไม่ได้! เพื่อทรัพย์สินสองแสนล้านหยวนของตระกูลซ่ง พวกเราต้องเลือกเดินทางนี้และเดินให้ถึงที่สุด ไม่ว่าใครหน้าไหนกล้ามาขัดขวาง พวกเราก็ต้องฆ่าให้หมด!"
เมื่อพูดจบ ซ่งเทียนหมิงก็พูดอีกครั้ง:"นอกจากนี้ ถ้ายาอายุวัฒนะสามารถรักษาสมองที่ได้รับความเสียหายของเขาได้ ฉันก็จะหาโอกาสให้เขาทานยานั้นอีกครั้ง ถ้าพวกเราไม่เผยพิรุธว่าพวกเราเป็นคนฆ่าซ่งหวั่นถิง และไม่เผยพิรุธว่าพวกเราวางยาไอ้แก่นั้น ก็คงไม่มีใครสงสัยพวกเราอย่างแน่นอน"
ผ่านไปสักพัก ซ่งเทียนหมิงยิ้มอย่างเย็นชา:"มีอีกอย่าง ถึงแม้พวกเขาจะสงสัยแล้วจะทำอะไรได้? พวกเราไม่ได้ฆ่าซ่งหวั่นถิงโดยตรง ไม่มีใครตัดสินโทษของพวกเราได้? เพราะทุกอย่างต้องพูดด้วยหลักฐาน!"
ซ่งหรงวี่พูด:"คุณพูดถูก ถ้าไม่มีหลักฐานยืนยันว่าพวกเราบงการเรื่องนี้อยู่เบื้องหลัง ก็ไม่มีใครสามารถทำอะไรพวกเราได้!"
ซ่งเทียนหมิงพูดอย่างเย็นชา:"เรื่องนี้ จะโทษก็ต้องโทษที่ไอ้แก่นั้นลำเอียงเกินไป! ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูล ยกให้ผู้หญิงมาสืบทอด เขาคิดว่าซ่งเทียนหมิงอย่างฉันเป็นคนโง่หรือไง! ครั้งนี้พวกเราจะยึดทุกอย่างที่เป็นของตระกูลซ่งกลับมา! ฉันเป็นลูกชายคนโตของตระกูลซ่ง คุณเป็นหลานชายคนโตของตระกูลซ่ง ทรัพย์สมบัติทั้งหมดควรตกเป็นของพวกเรา!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...