ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1967
ตอนที่เย่เฉินออกจากบ้าน เซียวชูหรันยังคงแช่น้ำแร่อยู่ในบ่อน้ำพุร้อน
เธอไม่รู้เลยด้วยซ้ำ สามีของเธอเดินออกจากบ่อน้ำพุร้อนด้วยชุดคลุมอาบน้ำ เขาบอกว่าจะไปหยิบเครื่องดื่ม แต่ปรากฏว่าการไปหยิบเครื่องดื่มในครั้งนี้ เขากลับขึ้นไปนั่งเฮลิคอปเตอร์ จากนั้นก็ขึ้นเครื่องบินและบินไปที่ญี่ปุ่นเลย
เธอรอตั้งนานแต่เย่เฉินก็ไม่กลับมา หลังจากที่เธอออกมาจากน้ำพุร้อน กลับไปที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่เห็นหน้าเย่เฉินเลย และเธอก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความสงสัย
เธอหยิบโทรศัพท์และโทรหาเย่เฉิน แต่ปรากฏว่าโทรศัพท์ของเขาปิดเครื่องอยู่
เรื่องนี้ยิ่งทำให้เธองงมากขึ้นไปอีก เมื่อกลับถึงห้องนอน และเธอก็ไม่เห็นหน้าเย่เฉิน แต่เห็นเพียงกระดาษใบหนึ่งที่มีข้อความที่เย่เฉินทิ้งไว้ให้ตัวเองบนโต๊ะข้างเตียง
บนกระดาษมีข้อความว่า:"ที่รัก มีเพื่อนคนหนึ่งได้รับอันตรายถึงชีวิต ฉันต้องรีบไปช่วยเขา"
เมื่อเซียวชูหรันอ่านข้อความจบ สีหน้าเปลี่ยนไปทันที:"ไปช่วยคน?! เกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นจริงๆเหรอ?!"
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอรีบส่งข้อความเสียไปให้เย่เฉินทันที:"ที่รัก คุณไปไหนเหรอ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คุณต้องระวังตัวให้มากๆ!"
...
โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
นินจาของตระกูลอิโตะนั่งเฮลิคอปเตอร์ รีบไปที่ภูเขาของเขตนิชิทามะโตเกียวโดยใช้เวลาน้อยที่สุด
หลังจากนั้น เฮลิคอปเตอร์ลงจอดห่างจากตีนเขาประมาณสองสามกิโลเมตร มีนินจาใส่ชุดดำสิบกว่าคนพุ่งลงจากเฮลิคอปเตอร์ และพุ่งเข้าไปในภูเขาทันที
สาเหตุที่ไม่ให้เฮลิคอปเตอร์บินเข้าไปในภูเขา เพราะอิโตะนานาโกะไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ตัว
ความคิดของเธอคล้ายกับเย่เฉินมากๆ ซ่งหวั่นถิงมีแนวโน้มถูกคนลอบสังหาร ถ้าตอนนี้ตัวเองใช้เฮลิคอปเตอร์ค้นหาอย่างโจ่งแจ้ง ถ้าเกิดว่าซ่งหวั่นถิงยังไม่ตาย คนของตัวเองก็ทำให้อีกฝ่ายรู้ตัว อาจจะทำให้เกิดปัญหามากขึ้น
ทุกอย่างพึ่งจะกลับมาเป็นปกติ และความสงบสุขก็พึ่งกลับมา แต่ใครก็ไม่คาดคิด มีนักธุรกิจต่างชาติที่มีชื่อเสียงหายตัวไปที่โตเกียวอีกครั้ง!
ซ่งซื่อกรุ๊ปมีมูลค่าทรัพย์สินรวมกันเกือบสองแสนล้านหยวน ซ่งหวั่นถิงในฐานะประธานของซ่งซื่อกรุ๊ป ด้วยฐานะของเธอ ไม่ว่าเธอจะเดินทางไปประเทศไหน เธอก็คือนักธุรกิจชั้นนำ
แต่นักธุรกิจชั้นนำอย่างเธอ กลับขาดการติดต่อที่โตเกียว และจากการแจ้งความของคนในครอบครัวเธอ คาดว่าอาจจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเธอแล้ว!
ผู้กำกับใหญ่ของกรมตำรวจนครบาลโตเกียวรู้สึกกังวลและกลัวมากๆ ถ้าซ่งหวั่นถิงเสียชีวิตที่โตเกียวจริงๆ โตเกียวคงจะขายขี้หน้ามากๆอย่างแน่นอน
ดังนั้น เขาจึงรีบเดินทางมาที่กรมตำรวจนครบาลเพื่อควบคุมเรื่องนี้ทันที และส่งเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายพันคนออกไปค้นหาเบาะแสของซ่งหวั่นถิงทันที
เช่นเดียวกับคนของตระกูลอิโตะ กรมตำรวจนครบาลโตเกียวใช้กล้องวงจรปิดติดตามหาเบาะแสทั้งหมดของซ่งหวั่นถิงก่อนที่เธอจะหายตัวไป
นอกจากนี้ กรมตำรวจนครบาลก็สามารถดูกล้องวงจรปิดทั้งหมดได้ ดังนั้นพวกเขาจึงพบเบาะแสอย่างรวดเร็ว และรู้ว่าสถานที่เกิดเหตุของซ่งหวั่นถิงอยู่ที่เขตนิชิทามะโตเกียว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...