ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1972
ดังนั้น เขาจึงรีบยืนขึ้นและถามทันที:"หาน้องสาวของฉันเจอหรือยัง? พวกคุณพบเบาะแสสำคัญอะไรหรือเปล่า?!"
ชายที่มารายงานส่ายหัวและพูด:"เรื่องนี้ค่อนข้างยุ่งยากลำบาก และเหตุการณ์ไม่ค่อยสอดคล้องกัน พวกเราไม่พบร่องรอยของคุณซ่งในสถานที่เกิดเหตุเลย และไม่พบร่องรอยของผู้มีชีวิตรอดใดๆเลย แต่พวกเราก็ไม่พบข้อมูลเรื่องที่คุณซ่งลงจากรถตู้หรือไม่ ตอนนี้ทุกอย่างยังไม่ค่อยกระจ่าง"
ตอนนี้ซ่งหรงวี่รู้สึกหวาดกลัวในจิตใจ:"ถ้าซ่งหวั่นถิงเสียชีวิตแล้ว เรื่องทั้งหมดก็จะจัดการได้ง่าย ถึงแม้ว่ากรมตำรวจนครบาลโตเกียวจะพบว่าเธอเสียชีวิตจากเหตุฆาตกรรม ฉันก็ไม่มีอะไรที่ต้องกังวล เพราะคนที่ลงมือไม่ใช่ฉัน เป็นไปไม่ได้ที่จะค้นพบว่าฉันอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ถึงเวลานั้นกรมตำรวจนครบาลโตเกียวก็คงติดตามเพื่อค้นหาเบาะแสต่อไป ฉันก็นำศพของซ่งหวั่นถิงกลับไปจัดงานศพ จากนั้นค่อยกำจัดไอ้แก่นั้น ตระกูลซ่งก็จะตกเป็นของฉันและพ่อ"
"อย่างไรก็ตาม ถ้าซ่งหวั่นถิงมีชีวิตอยู่ เรื่องทั้งหมดที่ทำลงไปก็ต้องสูญเปล่า! ถึงแม้ว่าซ่งหวั่นถิงจะไม่รู้ว่าฉันอยู่เบื้องหลังเรื่องที่ลอบสังหารเธอ แต่ถ้าเธอมีชีวิตรอดและกลับไปที่เมืองจินหลิง เธอก็จะระมัดระวังตัวมากขึ้นในอนาคตอย่างแน่นอน ถ้าเป็นอย่างนั้น ถ้าคิดจะฆ่าเธออีกครั้ง คงกลายเป็นเรื่องยากมากๆ!"
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขารู้สึกกระวนกระวายใจและเอ่ยปากพูด:"ทุกท่าน ฉันขอออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์หน่อย"
ผู้กำกับใหญ่รีบพยักหน้าทันที:"เชิญเลยครับ คุณซ่ง!"
ซ่งหรงวี่รีบเดินออกไปด้านนอกประตู เดินไปที่บันไดที่ไม่มีคน และโทรหาฮาชิโมโตะชินคิจิทันที
"ฮ่าๆๆ คุณซ่ง ตอนนี้คุณน่าจะอยู่ที่กรมตำรวจนครบาลโตเกียวแล้วใช่ไหม?"
ซ่งหรงวี่พูดอย่างเย็นชา:"คุณฮาชิโมโตะ เจ้าหน้าที่ตำรวจของกรมตำรวจนครบาลโตเกียวบอกฉัน น้องสาวของฉันหายตัวไปแล้ว! แม่งเอ๊ย นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?"
ฮาชิโมโตะชินคิจิถามด้วยความประหลาดใจ:"คุณพูดอะไรนะ? หายตัวไป? หายตัวไปได้ยังไง?"
ฮาชิโมโตะชินคิจิพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง:"เธอ...เธอควรจะตายไปแล้ว...ด้วยความสูงขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนรอดชีวิต!"
ซ่งหรงวี่ถามว่า:"ถ้าเธอตายจริงๆ ศพของเธอเดินเองได้เหรอ?!"
ฮาชิโมโตะชินคิจิพูดติดๆขัดๆ:"เรื่องนี้...เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน..."
ซ่งหรงวี่ตะโกนทันที:"ดังนั้นมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว คือเธอรอดชีวิตและหนีไปแล้ว! ฉันไม่สนว่าคุณจะใช้วิธีอะไร แต่ต้องหาเธอให้เจอ จากนั้นก็ฆ่าเธอให้ตาย! ไม่อย่างนั้น ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดเผย พวกเราสองคนต้องตายอย่างแน่นอน!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...