ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1974

แต่อิโตะนานาโกะและคนอื่นๆตามเขาไม่ทันจริงๆ ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เพียงยืนรอเย่เฉินอยู่ที่เดิม

เย่เฉินไม่ต้องการนั่งเฮลิคอปเตอร์ไปรับซ่งหวั่นถิง ถ้าทำแบบนี้ มีแนวโน้มที่จะทำให้คนอื่นๆที่กำลังค้นหาซ่งหวั่นถิงรู้ตัว

ดังนั้นเขาก็เลยใช้สองเท้าและพึ่งพาตัวเอง

โชคดีที่เย่เฉินอยู่ห่างจากซ่งหวั่นถิงไม่ไกลนัก เมื่อมองจากจีพีเอส มีระยะทางประมาณสองถึงสามกิโลเมตร

ดังนั้นหลังจากเขาวิ่งอย่างรวดเร็วผ่านไปครึ่งชั่วโมง ซ่งหวั่นถิงก็ปรากฏตัวขึ้นในรัศมีการมองเห็นของเย่เฉิน

ซ่งหวั่นถิงในขณะนี้ กำลังปืนขึ้นไปจากด้านล่างหุบเขา

เธอนึกว่าตัวเองอยู่ในระยะที่ปลอดภัยแล้ว ดังนั้นเธอจึงปืนขึ้นหุบเขาเพื่อหาสัญญาณโทรศัพท์ จากนั้นก็โทรศัพท์หาเย่เฉินและคนในครอบครัวเพื่อแจ้งพวกเขาว่าตัวเองปลอดภัย

ซ่งหวั่นถิงในเวลานี้ก็อดไม่ได้ที่จะกังวลใจ:"ถ้าอาจารย์เย่ได้รับข้อความเสียงก่อนที่ฉันจะเกิดเรื่องไม่ดี เขาต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของฉันมากๆแน่นอน? ไม่รู้ว่าเขาในตอนนี้จะเป็นห่วงมากแค่ไหน ฉันต้องโทรศัพท์หาอาจารย์เย่ก่อน บอกให้เขารู้ว่าฉันยังมีชีวิตอยู่!"

เมื่อเย่เฉินเห็นเธอ เขารู้สึกตื่นเต้นดีใจมากๆ

ขณะที่เขาเดินทางจากเมืองจินหลิงมาญี่ปุ่น เรื่องที่เย่เฉินกลัวที่สุดคือซ่งหวั่นถิงได้รับอันตรายถึงชีวิต

ตอนนี้เขาเห็นเธอกับตาตัวเอง ทำให้เย่เฉินคลายความกังวลและความประหม่าทั้งหมดของตัวเองที่เกิดก่อนหน้านี้

เมื่อซ่งหวั่นถิงปีนถึงกลางหุบเขาและอยู่บนก้อนหินอันใหญ่ที่ค่อนข้างแบนราบ เธอหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา ในเวลานี้โทรศัพท์ก็ยังแสดงผลว่าไม่มีสัญญาณ

เธอจับโทรศัพท์และเดินไปมาบนก้อนหินอันใหญ่ ในที่สุดเธอก็จับสัญญาณโทรศัพท์ได้หนึ่งขีด

ดังนั้น เธอจึงรีบอยู่นิ่งๆแล้วเปิดวีแชททันที

เนื่องจากสัญญาณไม่ดี ดังนั้นวีแชทของเธอจึงแสดงผลว่ากำลังเชื่อมต่อ

ผ่านไปหลายนาที วีแชทเปลี่ยนจากการเชื่อมต่อเป็นรับข้อมูล