ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1974
แต่อิโตะนานาโกะและคนอื่นๆตามเขาไม่ทันจริงๆ ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เพียงยืนรอเย่เฉินอยู่ที่เดิม
เย่เฉินไม่ต้องการนั่งเฮลิคอปเตอร์ไปรับซ่งหวั่นถิง ถ้าทำแบบนี้ มีแนวโน้มที่จะทำให้คนอื่นๆที่กำลังค้นหาซ่งหวั่นถิงรู้ตัว
ดังนั้นเขาก็เลยใช้สองเท้าและพึ่งพาตัวเอง
โชคดีที่เย่เฉินอยู่ห่างจากซ่งหวั่นถิงไม่ไกลนัก เมื่อมองจากจีพีเอส มีระยะทางประมาณสองถึงสามกิโลเมตร
ดังนั้นหลังจากเขาวิ่งอย่างรวดเร็วผ่านไปครึ่งชั่วโมง ซ่งหวั่นถิงก็ปรากฏตัวขึ้นในรัศมีการมองเห็นของเย่เฉิน
ซ่งหวั่นถิงในขณะนี้ กำลังปืนขึ้นไปจากด้านล่างหุบเขา
เธอนึกว่าตัวเองอยู่ในระยะที่ปลอดภัยแล้ว ดังนั้นเธอจึงปืนขึ้นหุบเขาเพื่อหาสัญญาณโทรศัพท์ จากนั้นก็โทรศัพท์หาเย่เฉินและคนในครอบครัวเพื่อแจ้งพวกเขาว่าตัวเองปลอดภัย
ซ่งหวั่นถิงในเวลานี้ก็อดไม่ได้ที่จะกังวลใจ:"ถ้าอาจารย์เย่ได้รับข้อความเสียงก่อนที่ฉันจะเกิดเรื่องไม่ดี เขาต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของฉันมากๆแน่นอน? ไม่รู้ว่าเขาในตอนนี้จะเป็นห่วงมากแค่ไหน ฉันต้องโทรศัพท์หาอาจารย์เย่ก่อน บอกให้เขารู้ว่าฉันยังมีชีวิตอยู่!"
เมื่อเย่เฉินเห็นเธอ เขารู้สึกตื่นเต้นดีใจมากๆ
ขณะที่เขาเดินทางจากเมืองจินหลิงมาญี่ปุ่น เรื่องที่เย่เฉินกลัวที่สุดคือซ่งหวั่นถิงได้รับอันตรายถึงชีวิต
ตอนนี้เขาเห็นเธอกับตาตัวเอง ทำให้เย่เฉินคลายความกังวลและความประหม่าทั้งหมดของตัวเองที่เกิดก่อนหน้านี้
เมื่อซ่งหวั่นถิงปีนถึงกลางหุบเขาและอยู่บนก้อนหินอันใหญ่ที่ค่อนข้างแบนราบ เธอหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา ในเวลานี้โทรศัพท์ก็ยังแสดงผลว่าไม่มีสัญญาณ
เธอจับโทรศัพท์และเดินไปมาบนก้อนหินอันใหญ่ ในที่สุดเธอก็จับสัญญาณโทรศัพท์ได้หนึ่งขีด
ดังนั้น เธอจึงรีบอยู่นิ่งๆแล้วเปิดวีแชททันที
เนื่องจากสัญญาณไม่ดี ดังนั้นวีแชทของเธอจึงแสดงผลว่ากำลังเชื่อมต่อ
ผ่านไปหลายนาที วีแชทเปลี่ยนจากการเชื่อมต่อเป็นรับข้อมูล
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง:"เมื่อรู้ว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับคุณ ฉันก็เดินทางมาญี่ปุ่นเลย"
"อ้า?!"ซ่งหวั่นถิงถามด้วยความดีใจ:"อาจารย์เย่ คุณ...คุณมาที่ญี่ปุ่นแล้วเหรอ?!"
เย่เฉินพูด:"ใช่ ฉันอยู่โตเกียวแล้ว"
ในเวลานี้ ซ่งหวั่นถิงดีใจมากๆและมีความสุขมากๆ เธอพูดทั้งน้ำตา:"อาจารย์เย่ คุณ...คุณมาหาฉันที่โตเกียวใช่ไหม?"
เย่เฉินถอนหายใจเบาๆและพูด:"หวั่นถิง ตอนนี้ฉันอยู่ที่เขตนิชิทามะโตเกียวที่เกิดเรื่องไม่ดีกับคุณ"
ใบหน้าของซ่งหวั่นถิงเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อและอุทาน:"อาจารย์เย่ คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นที่เขตนิชิทามะโตเกียว? ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?"
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง:"หวั่นถิง ตอนนี้ฉัน...อยู่ด้านหลังของคุณ!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...