ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1976
ซ่งหวั่นถิงมีความคิดอยู่ในใจ เธอรู้สึกว่า:"ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันซ่งหวั่นถิงยินดีทำทุกอย่างให้กับอาจารย์เย่ ถึงแม้ว่าอาจารย์เย่จะสั่งให้ฉันไปตายตอนนี้ ฉันก็เต็มใจที่จะตายเพื่อเขาโดยไม่บ่นสักคำ!"
เย่เฉินไม่รู้ความคิดในใจของซ่งหวั่นถิงในตอนนี้ เขาใช้คำพูดอ่อนโยนเพื่อปลอบใจเธอตลอด:"หวั่นถิง ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับฉัน ไม่ต้องเอ่ยคำขอบคุณ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องบุญคุณด้วย คุณเป็นเพื่อนของฉัน ฉันมาช่วยคุณ มันเป็นเรื่องปกติ อย่าว่าแต่คุณอยู่ญี่ปุ่นเลย ถึงแม้คุณจะอยู่ในที่อันตรายมากกว่านี้ ฉันก็จะไปช่วยคุณอย่างแน่นอน"
เย่เฉินกำลังแสดงให้ซ่งหวั่นถิงเข้าใจว่าตัวเองให้ความสำคัญกับมิตรภาพของเพื่อนมากๆ แต่เขาไม่คาดคิด คำพูดเหล่านี้ เมื่อซ่งหวั่นถิงได้ยิน มันกลับกลายเป็นคำสารภาพที่น่าประทับใจมากๆ!
ในเวลานี้ เธอยิ่งรู้สึกรักเย่เฉินมากขึ้น และเธอเต็มใจที่กอดเขาไว้แน่นอย่างนี้ อยากให้ร่างกายของตัวเองกลายเป็นส่วนหนึ่งของเขา
หัวใจของเธอทั้งรักและซาบซึ้งต่อเย่เฉินมากๆ เธอหุนหันพลันแล่นก็เลยเขย่งปลายเท้า และจูบที่ริมฝีปากของเย่เฉินทันที
นี่เป็นครั้งที่สองที่ซ่งหวั่นถิงจูบเย่เฉิน
และเป็นการจูบครั้งที่สองของเธอด้วย
ริมฝีปากของเธอเย็นมาก และมีรสชาติเค็มๆเล็กน้อยจากน้ำตา ทำให้เย่เฉินปวดใจมากๆ
ซ่งหวั่นถิงจูบเย่เฉิน และสองมือก็กอดเขาไว้อย่างแน่
ในเวลานี้ เธอปรารถนาให้เวลาหยุดนิ่ง ทำให้ตัวเองและชายอันเป็นที่รักของตัวเองหยุดนิ่งอยู่ในช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดตลอดไป
ถึงแม้เธอจะต้องเสียชีวิตในตอนนี้ เธอก็เต็มใจ
น่าเสียดาย ความจริงไม่ใช่เทพนิยาย
ในขณะที่เธอจมดิ่งอยู่กับการจูบครั้งนี้ ก็มีเสียงเฮลิคอปเตอร์ดังขึ้นจากหุบเขาที่อยู่ไม่ไกล
ซ่งหวั่นถิงในเวลานี้พูดอะไรไม่ออกอีกต่อไป และเธอก็ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดและโศกเศร้า
เย่เฉินรีบปลอบใจเธอทันที:"หวั่นถิง คุณวางใจ พวกเธอจะต้องไม่ตายฟรี!"
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าและเช็ดน้ำตาตัวเอง พูดอย่างหนักแน่น:"ดังนั้นฉันต้องการแจ้งความ ให้ตำรวจไปจับคนร้ายที่อยู่เบื้องหลัง ทำให้พวกเขาต้องชดใช้กรรม และแก้แค้นให้ย่านจื่อกับพวกเขาทั้งหมดสามคน!"
เย่เฉินส่ายหัวและพูดอย่างจริงจัง:"คุณอยู่โตเกียวไม่รู้จักใครเลยและไม่คุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ คุณแจ้งความไปก็คงไม่มีประโยชน์ และอาจจะทำให้อีกฝ่ายรู้ตัวด้วย"
ซ่งหวั่นถิงรีบถามทันที:"อาจารย์เย่ ความหมายของคุณคือ ไม่แจ้งความใช่ไหม?"
"ใช่!"เย่เฉินพยักหน้าและพูด:"หวั่นถิง ตอนนี้พวกเรายังไม่แน่ใจ มีคนในญี่ปุ่นต้องการชีวิตของคุณ หรือมีคนในประเทศจีนต้องการชีวิตของคุณกันแน่ ดังนั้น คุณแจ้งความที่ญี่ปุ่น มันแก้ไขปัญหานี้ไม่ได้ ถ้าคุณเชื่อใจฉันก็ปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องนี้ ฉันจะตรวจสอบเรื่องนี้ให้กระจ่าง และให้ความเป็นธรรมกับคุณและสามคนที่เสียชีวิต!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...