ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1977

เมื่อซ่งหวั่นถิงได้ยินคำพูดของเย่เฉิน เธอพูดอย่างจริงจังโดยไม่ต้องคิด:"อาจารย์เย่ ฉันจะทำตามที่คุณพูดทุกอย่าง!"

เย่เฉินพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง:"ในญี่ปุ่นฉันมีคนรู้จักไม่น้อย เดี๋ยวฉันจะพาคุณไปที่คฤหาสน์ของเพื่อนฉัน ในช่วงนี้คุณห้ามติดต่อกับใครเด็ดขาด รวมทั้งคุณปู่และคนในครอบครัวของคุณด้วย จนกว่าฉันจะตรวจสอบเรื่องทั้งหมดให้กระจ่างแล้วค่อยว่ากัน"

ซ่งหวั่นถิงถามด้วยความประหลาดใจ:"อาจารย์เย่ ฉันบอกคุณปู่ว่าฉันปลอดภัยไม่ได้เหรอ? ตอนนี้เขาคงเป็นห่วงฉันมากๆ ถ้าฉันหายตัวไปและหาไม่เจอ ฉันกลัวว่าเขาจะกังวลและส่งผลกระทบต่อร่างกาย..."

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดปลอบใจว่า:"เรื่องนี้คุณไม่ต้องเป็นห่วง คุณปู่ของคุณเคยทานยาอายุวัฒนะ ดังนั้นร่างกายของเขาไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว และคุณอย่าลืมสิ ยาอายุวัฒนะที่ฉันให้คุณในวันเกิดของคุณ ก็อยู่ที่คุณปู่ของคุณด้วย ถ้ามียาอายุวัฒนะอยู่ในมือ เขาไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน"

ขณะพูด เย่เฉินก็อธิบายเพิ่มเติม:"ความลับส่วนใหญ่จะรั่วไหลออกจากปากของคนๆนั้น ถ้าเป็นความลับจริงๆต้องให้คนรู้เรื่องนั้นน้อยที่สุด ถ้าดีที่สุดคือนอกจากตัวเองแล้วห้ามให้คนอื่นรู้ มิฉะนั้น ถ้ามีคนอื่นรู้ความลับ มันก็ยากที่จะรับประกันว่าคนอื่นๆไม่รู้ความลับนี้อีก"

ถึงแม้ซ่งหวั่นถิงจะแสดงท่าทางลำบากใจเล็กน้อย แต่เธอก็เงยหน้าอย่างรวดเร็ว มองเย่เฉินและพูดอย่างจริงจัง:"ได้ค่ะ อาจารย์เย่ ถ้างั้นฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครเลย"

เย่เฉินพยักหน้าและถามเธอ:"เมื่อสักครู่คุณได้ติดต่อคุณปู่หรือคนในครอบครัวของคุณไหม?"

"ไม่ได้ติดต่อ..." ซ่งหวั่นถิงรีบพูดทันที:"เมื่อโทรศัพท์ของฉันมีสัญญาณ ฉันก็ติดต่ออาจารย์เย่ทันที เดิมทีฉันคิดว่าถ้าติดต่อคุณแล้ว ฉันจะติดต่อคุณปู่ แต่ฉันยังไม่ทันได้ติดต่อเลย"

เย่เฉินรีบพูดทันที:"ถ้างั้นคุณรีบปิดเครื่องโทรศัพท์เลย ไม่เพียงห้ามรับและโทรออกเท่านั้น และห้ามใช้วีแชทและแอปพลิเคชันสื่อสารอื่นๆด้วย"

ซ่งหวั่นถิงเชื่อฟังและพูด:"ได้ค่ะ อาจารย์เย่ ฉันจะปิดเครื่องเดี๋ยวนี้เลย"

ขณะพูด เธอก็กดปุ่มปิดเครื่องค้างไว้ทันที เพื่อปิดเครื่องโทรศัพท์ของเธอที่หน้าจอแตก

หลังจากนั้น เธอก็นึกถึงเรื่องหนึ่ง มองหน้าเย่เฉินและถามด้วยความประหลาดใจ:"อาจารย์เย่ คุณหาฉันเจอในภูเขาส่วนลึกแบบนี้ได้ยังไง?"