เย่เฉินพูด:"ไปที่คฤหาสน์ของคุณอิโตะเพื่อหลบซ่อนชั่วคราว และดูการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์!"
...
ในเวลานี้ อิโตะนานาโกะยังคงยืนรออยู่ที่เดิม
พลังของเธอนั้นด้อยกว่าเย่เฉินมากๆ จึงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะวิ่งตามเย่เฉินทัน ดังนั้นเธอจึงรออยู่ที่เดิม
เนื่องจากมีเจ้าหน้าที่ของกรมตำรวจนครบาลโตเกียวกำลังค้นหาอยู่ในภูเขาโดยรอบ และมักจะมีเฮลิคอปเตอร์ตำรวจบินสำรวจอยู่บนท้องฟ้า เธอจึงบอกให้เฮลิคอปเตอร์ของตัวเองดับเครื่อง และรอข่าวจากเย่เฉินอย่างเงียบๆ
ในเวลานี้ หัวหน้านินจาที่เป็นลูกน้องของเธอได้ส่งข้อความมาบอก:"คุณหนูใหญ่ คุณเย่เจอตัวคุณซ่งแล้ว"
อิโตะนานาโกะโล่งอกทันที นิ้วมือเคาะอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ตลอดเวลาและส่งข้อความกลับไป:"ดีมาก คุณไปถามเย่เฉินซังหน่อยว่าจะทำยังไงต่อจากนี้"
อีกฝ่ายส่งสติกเกอร์เขินอายและพูด:"คุณหนูใหญ่... คุณเย่กับคุณซ่งกอดกันและจูบกันด้วย พวกเราไม่กล้าไปรบกวนพวกเขา..."
เมื่ออิโตะนานาโกะเห็นข้อความนี้ เธออึ้งไปเลย
จากนั้น ความหึงหวงก็เกิดขึ้นในหัวใจของเธอทันที
เธอหึงหวงและคิดอยู่ในใจ:"เดิมที ฉันคิดว่าเย่เฉินซังเป็นผู้ชายที่มีแต่งงานแล้ว ถึงแม้ฉันจะรักเขามากแค่ไหน แต่ก็ไม่ควรไปทำลายความรักและครอบครัวของเขา..."
"แต่ฉันกลับคิดไม่ถึงเลยว่าเย่เฉินซังกับซ่งหวั่นถิงยังกอดและจูบกันด้วย...หรือว่า ซ่งหวั่นถิงกับเย่เฉินมีความสัมพันธ์นอกสมรสเหรอ? ถ้าพูดตรงๆก็คือ ซ่งหวั่นถิงเป็นคนรักของเย่เฉินซังใช่ไหม?"
อิโตะนานาโกะรีบถาม:"คุณซ่งปลอดภัยใช่ไหม?"
เย่เฉินพูด:"เธอปลอดภัยดี นานาโกะ ฉันโทรศัพท์มาหาคุณ และอยากจะหารือเรื่องที่จะทำต่อจากนี้"
อิโตะนานาโกะรีบพูดทันที:"เย่เฉินซัง เรื่องต่อจากนี้ฉันจัดการทุกอย่างตามที่คุณบอก และกำลังคนทั้งหมดของตระกูลอิโตะจะทำตามที่คุณสั่งเหมือนกัน!"
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง:"ฉันต้องขอบคุณนานาโกะมากๆ ตอนนี้ฉันต้องการให้เฮลิคอปเตอร์บินมา และรับหวั่นถิงไปอยู่ในคฤหาสน์ของคุณ และให้เธออาศัยอยู่ที่นั่นชั่วคราว แต่เรื่องนี้ต้องปิดเป็นความลับ ห้ามให้คนอื่นรู้โดยเด็ดขาด"
อิโตะนานาโกะพูดโดยไม่ต้องคิด:"ไม่มีปัญหา เย่เฉินซังโปรดรอสักครู่ ฉันจะไปรับพวกคุณเดี๋ยวนี้!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...