ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 198

บทที่ 198 รถทั้งสองคันนี้เป็นของผม（1）

เย่เฉินยักไหล่และพูดว่า "รถของฉันเอง ฉันจะขับมันไปโต้ลมไม่ได้เหรอ?"

เกาจวิ้นเว่ยหัวเราะด้วยอารมณ์โกรธ "เย่เฉิน คุณยิ่งเสแสร้งยิ่งติดใจแล้วใช่ไหม? คุณไม่ชะโงกดูเงาตัวเองบ้างเลยเหรอ คุณเป็นใครกัน มีสิทธิ์อะไรมานั่งรถคันนี้"

จางเจวียนที่อยู่ด้านข้างก็พูดเหยียดหยามว่า "ชูหรัน คุณแต่งงานกับไอ้ขยะที่ขี้โม้คุยโวคนนี้ ช่างเวทนาเธอเสียเหลือเกิน"

สีหน้าของเซียวชูหรันทำอะไรไม่ถูก จ้องมองไปที่ดวงตาเย่เฉินก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

พูดจาไม่เข้าเรื่องในโอกาสแบบนี้ ผู้ชายคนนี้คงจะเสียความคิดความอ่านไปแล้วมั้ง?

เย่เฉินก็ขี้เกียจะอธิบาย ยิบกุญแจกำไลข้อมือที่สามารถสวมใส่ได้ออกจากกระเป๋ามาสองดอก กำไว้ในมือเขย่าไปมา พูดด้วยน้ำเสียงเบาๆกับหลี่โม่ผู้รับผิดชอบงานนิทรรศการรถยนต์ว่า "ของสองสิ่งนี้ คุณรู้จักไหม?"

หลี่โม่เห็นเย่เฉินหยิบกุญแจสร้อยข้อมือแบบสมาร์ทออกมา รู้สึกตกตะลึงไปหมดเลย

เมื่อนึกถึงคำพูดฉินกางในโทรศัพท์ ทันใดนั้นเขาก็คร่ำครวญในใจ

ไอ้เหี้ย!

ชายหนุ่มคนนี้ อย่าบอกนะว่าคือเย่เฉินอาจารย์เย่？

ใช่

ดูเหมือนพวกเขาจะเรียกเขาว่าเย่เฉิน

ดังนั้นเขาจึงรีบโค้งคำนับ พูดอย่างนอบน้อมว่า "สวัสดีค่ะอาจารย์เย่ หลี่โม่ขอแสดงความนับถืออาจารย์เย่ สวัสดีค่ะอาจารย์เย่"

หลังจากพูดจบ ก็รีบแวบไป ชี้ไปที่ซูเปอร์คาร์ทั้งสองคันที่อยู่ข้างหลัง พูดด้วยเคารพว่า "อาจารย์เย่ รถทั้งสองคันของท่านได้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ สามารถขับไปได้ตลอดเวลา หากว่าท่านไม่อยากขับ พวกเราสามารถช่วยท่านส่งไปถึงบ้านได้"

คนรอบข้างตะลึงกันไปหมด