ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1982
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยและมองไปที่ซ่งหวั่นถิงที่อยู่ข้างๆ:"เมื่อวานฮาชิโมโตะชินคิจิคนนั้นโทรศัพท์หาคุณ บอกให้คุณไปเซ็นสัญญากับท่านประธานใช่ไหม?"
ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างหนักแน่น:"ใช่ ฮาชิโมโตะชินคิจิโทรศัพท์มาหาฉัน บอกให้ฉันไปเขตนิชิทามะโตเกียวเพื่อเซ็นสัญญากับท่านประธาน"
เย่เฉินเปล่งเสียงเย็นชาออกมา:"ดูเหมือนคนที่มีปัญหาจะเป็นฮาชิโมโตะชินคิจิ เขาจงใจหลอกให้คุณไปที่เขตนิชิทามะโตเกียว จากนั้นก็ซุ่มโจมตีคุณระหว่างทางในเขตนิชิทามะโตเกียว"
ซ่งหวั่นถิงถามด้วยความสงสัยว่า:"อาจารย์เย่ ฉันไม่เข้าใจ ทำไมฮาชิโมโตะชินคิจิต้องลอบสังหารฉันด้วย? ฉันไม่ได้มีความแค้นอะไรกับเขา และเมื่อก่อนพวกเราก็ไม่เคยรู้จักกัน ทำไมเขาต้องวางแผนฆ่าฉันด้วย?"
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา:"ผู้ต้องหาส่วนใหญ่กับเหยื่อส่วนมากจะไม่รู้จักกัน สิ่งที่ทำให้พวกเขาลอบสังหารอีกฝ่าย ส่วนมากมักจะเป็นผลประโยชน์ ถ้าลอบสังหารคุณได้จะทำให้เขาได้ผลประโยชน์มากๆ ดังนั้นเขาก็เลยลงมือ"
ซ่งหวั่นถิงยิ่งประหลาดใจและถาม:"ฉันคิดไม่ออกจริงๆ ถ้าฉันตาย เขาจะได้ผลประโยชน์อะไรเหรอ? เขาก็ไม่ได้ประโยชน์เลย!"
เย่เฉินจ้องมองซ่งหวั่นถิงและพูดอย่างจริงจัง:"ถ้าคุณตายจริงๆ เขาอาจจะไม่ได้รับผลประโยชน์โดยตรง แต่ประเด็นสำคัญคือ หลังจากที่คุณตายไปแล้ว มีคนให้ผลประโยชน์กับเขาหรือเปล่า!"
ซ่งหวั่นถิงรู้สึกตกใจทันที:"อาจารย์เย่...คุณ...คุณหมายความว่า...มีคนจ้างเขามาลอบสังหารฉัน?!"
เย่เฉินพยักหน้าอย่างจริงจัง:"ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นอย่างนี้!"
ซ่งหวั่นถิงรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที ในเวลาเดียวกันเธอก็คิดไม่ออก เธอพูดอย่างคลุมเครือว่า:"แต่...แต่...แต่เรื่องนี้มันไม่สมเหตุสมผลเลย...โดยปกติฉันไม่เคยล่วงเกินหรือผิดใจกับใครเลย ถ้าฉันตายจริงๆ ใครจะเป็นคนที่ได้ผลประโยชน์เหรอ?"
เย่เฉินมองหน้าเธอ เขายิ้มแต่ไม่พูดอะไรเลย เพราะในเวลานี้ในสมองของเขามีคำตอบแล้ว
เขารู้สึกว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ เป็นไปได้สูงที่จะเป็นซ่งหรงวี่กับพ่อของเขาที่ชื่อซ่งเทียนหมิง
เย่เฉินรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสถานการณ์ในตระกูลซ่งเป็นอย่างดี
อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ซ่งหวั่นถิงรู้จักกับเย่เฉิน เธอก็มีอิทธิพลในตระกูลซ่งมากขึ้นเรื่อยๆ
ตอนนั้นที่คุณท่านซ่งใกล้ตาย ซ่งหวั่นถิงขอให้เย่เฉินช่วยชีวิตเขาไว้ หลังจากนั้นเย่เฉินก็เห็นแก่หน้าของซ่งหวั่นถิง ก็เลยมอบยาอายุวัฒนะเม็ดหนึ่งให้คุณท่าน ทำให้เขามีร่างกายแข็งแรงและหนุ่มขึ้นยี่สิบปี
ดังนั้น เมื่อเย่เฉินอยู่ในงานวันเกิดของซ่งหวั่นถิง มอบยาอายุวัฒนะเป็นของขวัญวันเกิดให้กับเธอ ทำให้คุณท่านซ่งตื่นเต้นดีใจมากๆ และยกตำแหน่งผู้นำตระกูลให้ซ่งหวั่นถิง
เมื่อเป็นเช่นนี้ ซ่งหวั่นถิงก็เลยกลายเป็นผู้มีอำนาจที่สุดในตระกูลซ่ง ในทางตรงกันข้าม ทำให้อิทธิพลของซ่งหรงวี่และพ่อของเขาค่อยๆลดลง
เมื่อเป็นเช่นนี้ ทำให้ซ่งหรงวี่และพ่อของเขาไม่พอใจซ่งหวั่นถิงมากๆ
เมื่อความไม่พอใจในจิตใจของพวกเขาสะสมและเพิ่มมากขึ้น เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาเกิดความคิดที่จะลอบสังหารซ่งหวั่นถิง ก็กลายเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...