ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1983
ซ่งหวั่นถิงคิดไม่ออกจริงๆ ว่าใครกันแน่ที่ต้องการชีวิตของเธอ
ถึงแม้ชื่อของซ่งหรงวี่กับซ่งเทียนหมิงจะแว็บเข้ามาในสมองของเธอ แต่เธอก็ปฏิเสธความคิดนี้ทันที
เธอรู้สึกว่าซ่งหรงวี่กับเธอเติบโตด้วยกันมาตั้งแต่เล็ก เขาปฏิบัติต่อเธอ เหมือนเธอเป็นน้องสาวแท้ๆ เขาไม่คิดร้ายกับตัวเองอย่างแน่นอน
นี่ไม่ใช่เพราะซ่งหวั่นถิงเป็นคนไร้เดียงสาหรือโง่เขลา แต่เธอคิดว่าความรักในครอบครัวนั้นประเมินค่าไม่ได้ ตัวเองไม่ควรสงสัยลูกพี่ลูกน้องและลุงของตัวเอง
เย่เฉินมองออกว่าเธอไม่ได้สงสัยซ่งหรงวี่เลย ดังนั้นเรื่องนี้ เย่เฉินแค่พูดพอเป็นพิธีและไม่ได้พูดต่อ
ตอนนี้เขาแค่สงสัยซ่งหรงวี่ ถ้ายังหาหลักฐานที่ชัดเจนไม่ได้ ไม่จำเป็นต้องบอกรายละเอียดทั้งหมดให้ซ่งหวั่นถิงทราบ
ดังนั้น เขาก็เลยพูดกับซ่งหวั่นถิง:"หวั่นถิง สองสามวันนี้ คุณก็พักอยู่ที่คฤหาสน์ของคุณอิโตะชั่วคราวก่อน คุณอย่าลืมที่ฉันบอก ห้ามติดต่อกับใครเด็ดขาด และอย่าให้ใครรู้ว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ ใครเป็นคนคิดร้ายกับคุณ ฉันจะตรวจสอบให้กระจ่าง"
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าเบาๆและพูดด้วยความเคารพ:"อาจารย์เย่ หวั่นถิงจะทำตามทุกอย่างที่คุณพูด"
เย่เฉินยิ้มเบาๆ:"คุณไม่ได้นอนมาทั้งคืนแล้ว หลังจากทานอาหารเสร็จ ฉันจะให้คุณอิโตะเตรียมห้องนอนให้คุณไปพักผ่อน"
อิโตะนานาโกะรีบพูดทันที:"คุณซ่ง คุณชอบห้องนอนสไตล์แบบไหน? เสื่อทาทามิสไตล์ญี่ปุ่นหรือเตียงนุ่มๆสไตล์ยุโรป? ฉันจะให้แม่บ้านเตรียมเอาไว้ก่อน!"
ซ่งหวั่นถิงรีบพูดทันที:"คุณนานาโกะเกรงใจมากเกินไปแล้ว ฉันนอนอะไรก็ได้"
อิโตะนานาโกะพูดด้วยรอยยิ้มหวานๆ:"ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันจะให้คนเตรียมห้องนอนสไตล์ญี่ปุ่นให้คุณ เมื่อคุณมาถึงญี่ปุ่นก็ต้องพักอาศัยแบบชาวญี่ปุ่น"
ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างสุภาพ:"ต้องขอบคุณ คุณนานาโกะมากๆ!"
ซ่งหวั่นถิงพบว่าอิโตะนานาโกะยกถ้วยชาให้ตัวเองกับยกถ้วยชาให้เย่เฉินด้วยความสุภาพเหมือนกัน ตอนที่เธอยกถ้วยชาให้ตัวเอง ดวงตาของเธอเปล่งประกายน้อยกว่าตอนที่เธอยกถ้วยชาให้เย่เฉิน
เป็นเพราะพวกเธอเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ซ่งหวั่นถิงเข้าใจอย่างชัดเจน ขณะที่อิโตะนานาโกะเผชิญหน้ากับเย่เฉินนั้น ดวงตาเปล่งประกายของเธอนั้นมีความหมายอะไร
ถ้าผู้หญิงคนหนึ่ง ขณะมองผู้ชายคนหนึ่ง ดวงตาของเธอเปล่งประกาย ถ้างั้นผู้ชายคนนี้ต้องเป็นคนที่เธอรักอย่างแน่นอน
เพราะดวงตาที่เปล่งประกายนั้น เป็นสัญญาลักษณ์ของความรัก
จู่ๆเธอก็รู้สึกโศกเศร้าทันที
เหตุผลที่โศกเศร้า เพราะข้างกายของเย่เฉิน มักจะมีผู้หญิงที่ชอบเขาตลอด
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...