ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1988

เย่เฉินรีบพูด:"คุณท่าน เชิญพูดมาได้เลย"

คุณท่านซ่งพูดด้วยน้ำเสียงสั่น:"อาจารย์เย่ ฉันขอร้องให้คุณไปญี่ปุ่น ในโลกใบนี้ คงมีแค่คุณที่จะช่วยชีวิตของเธอได้..."

เย่เฉินไม่ได้บอกคนของตระกูลซ่ง ตัวเองมาที่ญี่ปุ่นแล้ว

ดังนั้น คุณท่านซ่งคิดว่าตอนนี้เขายังอยู่ที่เมืองจินหลิง

แต่ตอนนี้คุณท่านซ่งพูดขนาดนี้แล้ว เขาก็เลยไม่อยากปิดปังเรื่องนี้อีก และพูด:"คุณท่านซ่ง พูดตามตรง ตอนนี้ฉันอยู่ที่โตเกียว เรื่องของหวั่นถิงฉันจะช่วยอย่างสุดความสามารถ"

คุณท่านซ่งถามด้วยความประหลาดใจและตื่นเต้นว่า:"อาจารย์เย่ คุณ...คุณอยู่ที่โตเกียว?! คุณไปตั้งแต่เมื่อไหร่?"

เย่เฉินพูดตามความจริง:"เมื่อคืน เมื่อฉันได้ข่าวว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับหวั่นถิง ฉันก็ให้ผู้จัดการทั่วไปเฉินของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงช่วยเตรียมเครื่องบินให้ฉัน จากนั้นก็บินมาที่ญี่ปุ่นเลย"

คุณท่านซ่งโล่งอกอย่างเห็นได้ชัด และพูดด้วยความซาบซึ้ง:"อาจารย์เย่ หวั่นถิงมีเพื่อนอย่างคุณ เป็นความโชคดีของเธอจริงๆ!

คุณเป็นคนมีความสามารถ ฉันเชื่อว่าคุณต้องช่วยหวั่นถิงได้อย่างแน่นอน..."

ขณะพูด เขาก็รีบพูดอีกครั้ง:"อาจารย์เย่ เมื่อคืนหรงวี่พาลูกน้องบางส่วนไปโตเกียวด้วย ฉันให้เขาไปพบคุณได้ไหม และบอกให้เขาฟังคำสั่งทุกอย่างของคุณ คุณคิดว่ายังไง?"

เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

เจอหน้าซ่งหรงวี่?

แต่เขาไม่อยากเจอซ่งหรงวี่

แต่เมื่อเขานึกถึงว่าซ่งหรงวี่เป็นคนที่น่าสงสัยที่สุด เย่เฉินรู้สึก ถ้าเจอเขาก็คงไม่เป็นไร

เจอหน้าเขา ดูว่าตอนที่เขาเผชิญหน้ากับฉัน เขาจะแสดงพิรุธอะไรออกมาหรือเปล่า

ดังนั้น เย่เฉินจึงพูดกับคุณท่านซ่งว่า:"คุณท่าน คุณบอกให้คุณซ่งโทรหาฉัน ฉันจะบอกสถานที่และเวลาที่พวกเราเจอกัน"