ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1990

"ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเข้ามายุ่งเรื่องนั้น ไอ้แก่คนนั้นก็คงไม่เปลี่ยนความคิด ให้ผู้หญิงอย่างซ่งหวั่นถิงขึ้นมาเป็นผู้นำตระกูล!"

"ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันก็คงไม่อยากจะเอาชีวิตของเธอ!"

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของซ่งหรงวี่เต็มไปด้วยความโกรธ พูดพึมพำอย่างเย็นชา:"เย่เฉิน เรื่องของซ่งหวั่นถิง ถ้าให้ดีคุณอย่างได้เข้ามายุ่งและสร้างปัญหาให้ฉัน มิฉะนั้น ฉันก็ไม่สนใจว่าคุณเป็นใคร ฉันจะหาวิธีฆ่าคุณอย่างแน่นอน!"

เมื่อพูดจบ ซ่งหรงวี่ก็สงบสติอารมณ์ตัวเอง และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และโทรหาเย่เฉินทันที

ทันทีที่เขารับสาย ซ่งหรงวี่ได้ยินคำพูดของเย่เฉินผ่านโทรศัพท์:"ฮัลโล สวัสดีครับ"

เขาจึงรีบพูดทันที:"อาจารย์เย่ใช่ไหม? ฉันคือซ่งหรงวี่!"

เย่เฉินพูด:"อ้อ คุณซ่งเหรอ"

ซ่งหรงวี่รีบพูดทันที:"อาจารย์เย่ คุณเรียกฉันว่าเจ้าซ่งก็ได้ คุณปู่โทรมาหาฉัน บอกว่าคุณมาโตเกียวเพราะเรื่องของหวั่นถิง คุณปู่ให้ฉันฟังคำสั่งทุกอย่างจากคุณ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนเหรอ?"

เย่เฉินพูด:"ฉันพักอาศัยอยู่ที่บ้านของเพื่อน"

ซ่งหรงวี่ก็ไม่ได้คิดมากและพูดทันที:"อาจารย์เย่ พักที่บ้านเพื่อนอาจจะไม่ค่อยสะดวก และที่พักก็อาจจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คุณมาพักที่โรงแรมไหม ฉันพักอยู่ที่โรงแรมบุรีในโตเกียว ถ้าคุณต้องการมาพักที่โรงแรม ฉันจะให้ลูกน้องไปจองห้องพักที่ดีที่สุดไว้ให้คุณ"

เย่เฉินพูดเบาๆ:"ไม่เป็นไร ฉันพักที่บ้านเพื่อนสะดวกและสบายดี"

ขณะพูด เย่เฉินจงใจใช้น้ำเสียงของเจ้านายพูดกับลูกน้อง และสั่งว่า:"เจ้าซ่ง ฉันอยากจะเจอคุณ คุณมารายงานเรื่องทั้งหมดของหวั่นถิงต่อหน้าฉัน และความคืบหน้าทั้งหมดของเรื่องนี้ด้วย"

ซ่งหรงวี่รู้สึกไม่พอใจมากๆ แต่เขาก็ยังพูดด้วยความเคารพว่า:"ได้ครับ ครูเย่ คุณส่งที่อยู่มาให้ฉัน ฉันจะรีบไปพบคุณเดี๋ยวนี้เลย!"

เย่เฉินจงใจแสดงอำนาจต่อซ่งหรงวี่และพูดเบาๆว่า:"ไม่ต้อง คุณพักอยู่ที่โรงแรมบุรีใช่ไหม? คุณรออยู่ที่โรงแรมสักครู่ ฉันจะส่งคนไปรับคุณ ถ้าเขาถึงแล้วก็จะโทรหาคุณเอง"