ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1991

เมื่ออิโตะนานาโกะได้ยินว่าเย่เฉินต้องการขบวนรถยนต์ที่อลังการและรีบพูดด้วยรอยยิ้ม:"เย่เฉินซัง ฉันคิดว่าขบวนรถยนต์ยังอลังการไม่พอหรอก? ถ้างั้นฉันจะส่งเฮลิคอปเตอร์หลายลำไปดีกว่า!"

เย่เฉินหัวเราะเบาๆ:"คนนั้นพักอยู่ที่โรงแรมบุรีในโตเกียว ถ้าส่งเฮลิคอปเตอร์ไปในตัวเมือง มันจะไม่เหมาะสมหรือเปล่า?"

อิโตะนานาโกะยิ้มและพูดอย่างจริงจัง:"เย่เฉินซัง เรื่องเล็กแค่นี้ สำหรับตระกูลอิโตะ ไม่มีคำว่าไม่เหมาะสม ถ้าคุณต้องการละก็ คุณก็ให้นานาโกะจัดการเรื่องนี้ทั้งหมด นานาโกะจะไม่ทำให้คุณต้องผิดหวัง!"

เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็พยักหน้าและรับปาก เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"งั้นคงต้องรบกวนนานาโกะจัดการเรื่องนี้แล้ว จุดประสงค์ของฉันมีข้อเดียวคือ ทำให้เขาตกตะลึง"

อิโตะนานาโกะพูดด้วยรอยยิ้ม:"เย่เฉินซังโปรดวางใจ ฉันจะสั่งสอนประสบการณ์ครั้งนี้ให้เขาเอง!"

...

ณ โรงแรมบุรี

ซ่งหรงวี่ให้เลขาคนสวยของตัวเอง ติดปลาสเตอร์หลายชิ้นมือของตัวเอง

ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงเป็นเลขาของเขา ยังเป็นคนรักของเขาและเป็นลูกน้องคนสนิทด้วย

หลังจากที่เธอทำแผลให้ซ่งหรงวี่จนเสร็จ พูดด้วยความปวดใจ:"ประธานซ่ง คุณอย่าทำอะไรบุ่มบ่ามอย่างนี้อีก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคุณก็ต้องดูแลร่างกายของตัวเองด้วย!"

ซ่งหรงวี่พูดด้วยสีหน้าโศกเศร้า:"คุณไม่เข้าใจ ฉันไม่ได้ทำอะไรบุ่มบ่าม แต่เย่เฉินคนนั้นเป็นคนที่ต่อกรด้วยยากจริงๆ เขามาที่โตเกียว สำหรับฉันมันเป็นปัญหาใหญ่มากๆ!"

เลขารีบพูดทันที:"ประธานซ่ง จะจัดการคนแบบนี้ อันที่จริงมันไม่ใช่เรื่องยากเลย? ให้ฮาชิโมโตะชินคิจิหานักฆ่าหลายๆคน หาโอกาสลอบสังหารเขาให้ตายไปเลย"

ซ่งหรงวี่โบกมือและถอนหายใจ:"เห้อ คุณไม่เข้าใจ คุณไม่รู้ความสามารถของเย่เฉิน คนๆนี้มีความสามารถจริงๆ คนทั่วไปไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา"

"นอกจากนี้ ถ้าพวกเราบุ่มบ่ามและไปหาเรื่องเขา อาจจะเผยพิรุธของตัวเองออกมา ถ้าเป็นอย่างนั้นมันได้ไม่คุ้มเสีย"

เลขาถามอีกครั้ง:"ประธานซ่ง ตอนนี้พวกเราควรทำยังไงดี? หรือว่าพวกเราต้องทำตามที่คุณท่านบอกจริงๆ ทำตามคำสั่งทุกอย่างของเขาเหรอ?"