ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1993
ในความคิดของซ่งหรงวี่ ฐานะของตระกูลอิโตะนั้นสูงมากจริงๆ
เพราะพวกเขาเป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น และเป็นตระกูลเดียวที่รอดพ้นจากการสู้รบกันอย่างดุเดือดของสามตระกูลใหญ่ของโตเกียว แค่ดูจากเรื่องนี้ อนาคตของตระกูลอิโตะไม่มีใครสามารถคาดการณ์ได้
ดังนั้น ซ่งหรงวี่ไม่เชื่อว่าเย่เฉินจะมีความสัมพันธ์กับตระกูลอิโตะ
ต้องเป็นเขาหรือเพื่อนของเขา ใช้เงินเพื่อเช่าเฮลิคอปเตอร์ของบริษัทแอร์อิโตะอย่างแน่นอน
ดังนั้น เขาก็เลยพาเลขาของตัวเอง เดินเข้าไปที่ลานจอดเฮลิคอปเตอร์
ข้างๆเฮลิคอปเตอร์มีหญิงสาวคนหนึ่งใส่ชุดแอร์โฮสเตสสีน้ำเงินยืนรออยู่ เมื่อเห็นพวกเขาสองคนเดินมา และมองหน้าซ่งหรงวี่และพูดอย่างสุภาพ:"คุณคงจะเป็นคุณซ่งใช่ไหม?"
ซ่งหรงวี่พยักหน้าและพูดอย่างเย่อหยิ่ง:"ใช่ ฉันเอง คุณเป็นคนที่มารับฉันใช่ไหม?"
สาวสวยยิ้มเล็กน้อยและพูด:"ใช่ค่ะ คุณซ่ง คุณเย่กับคุณหนูใหญ่ของพวกเรารอคุณอยู่ที่บ้าน เชิญคุณและผู้หญิงคนนี้ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ได้เลย"
ซ่งหรงวี่พูดอย่างเย็นชา:"อาจารย์เย่เกรงใจมากเกินไปแล้ว อยู่ในตัวเมือง ไม่จำเป็นต้องใช้เฮลิคอปเตอร์ แค่มีรถยนต์รับส่งก็พอ?"
สาวสวยพูดเบาๆ:"คุณซ่ง คุณหนูใหญ่ของพวกเรา บอกว่าการมารับคุณ มันต้องอลังการหน่อย"
ซ่งหรงวี่ส่ายหัวและยิ้ม แอบดูถูกอยู่ในใจ:"ส่งเฮลิคอปเตอร์มาหนึ่งลำก็คิดว่าอลังการแล้วเหรอ? คุณคิดว่าฉันเป็นคนบ้านนอกที่ไม่เคยเข้าสังคมเหรอ? ตระกูลซ่งของเราเหมาะสมและคู่ควรกับเครื่องบินส่วนตัว พวกเรามีทั้งเครื่องบินส่วนตัว เฮลิคอปเตอร์ส่วนตัว สิ่งเหล่านี้อยู่ในสายตาของพวกเรา มันธรรมดามากๆ"
อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเย่เฉินส่งเฮลิคอปเตอร์มา เขาก็ไม่กล้าพูดคำดูถูกเหล่านั้นออกมา ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างสุภาพว่า :"ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็ต้องขอบคุณอาจารย์เย่มากๆ"
เมื่อพูดจบ เขาก็พาเลขาของตัวเอง นั่งลงในเฮลิคอปเตอร์ทันที
เฮลิคอปเตอร์ลำนี้สามารถนั่งได้อย่างน้อยยี่สิบคน แต่ตอนนี้ห้องโดยสารได้ถูกดัดแปลงเป็นห้องนอนหรูหรา ก็เหมือนกับรถบ้านสุดหรู
ซ่งหรงวี่นั่งบนโซฟาในห้องโดยสารของเฮลิคอปเตอร์ และเอ่ยปากถามสาวสวยคนนั้น:"ไม่ทราบว่าอาจารย์เย่พักอยู่ที่ไหน ห่างจากที่นี่ไกลแค่ไหน?"
พูดจบ เขาก็บ่นพึมพำในใจ:"ไม่รู้ว่าเย่เฉินคนนั้นต้องการทำอะไรกันแน่? เขาว่างมากใช่ไหม ถึงเช่าเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่ง ทำมาเป็นอวดดี?"
ในเวลานี้ สาวสวยคนนั้นก็พูด:"คุณซ่ง เฮลิคอปเตอร์ของเรากำลังจะขึ้นบินแล้ว กรุณาสวมชุดหูฟังพร้อมไมค์ก่อน แล้วรัดเข็มขัดนิรภัยด้วย"
"ได้"
ซ่งหรงวี่พยักหน้า สวมชุดหูฟังพร้อมไมล์เสร็จ จากนั้นก็รัดเข็มขัดนิรภัย
เนื่องจากเฮลิคอปเตอร์มีเสียงรบกวนที่ดังมากๆ ถ้าจะต้องพูดคุยกันในห้องโดยสาร เป็นไปไม่ได้ที่จะได้ยินคำพูดของทั้งสองฝ่ายเลย
เพื่อแก้ไขปัญหาด้านการสื่อสารในห้องโดยสาร ดังนั้นบนเฮลิคอปเตอร์ทั้งคนขับและผู้โดยสาร ต้องสวมใส่ชุดหูฟังที่ตัดเสียงรบกวนได้ดี การใส่หูฟังไม่เพียงช่วยลดเสียงจากเครื่องยนต์เท่านั้น และยังสามารถใช้วิทยุในการสื่อสารด้วย
เมื่อเฮลิคอปเตอร์ขึ้นบินแล้ว ต้องใช้วิธีนี้ในการสื่อสาร
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...