ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1995

เมื่อเห็นว่าเฮลิคอปเตอร์สี่ลำบินขึ้นมาจริงๆ ขบวนเฮลิคอปเตอร์ก็ขยายอย่างรวดเร็วมีทั้งหมดเกือบยี่สิบลำ ซ่งหรงวี่ไม่รู้จะทำตัวยังไงเลย!

เขาไม่เข้าใจจริงๆ และคิดอยู่ในใจ:"แม่งเอ๊ย เขาต้องการอะไรกันแน่ ระยะทางแค่สิบกว่ากิโลเมตร ส่งเฮลิคอปเตอร์ยี่สิบลำมารับส่ง มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเกินไปหรือเปล่า?"

"แล้วเพื่อนของเย่เฉินที่อยู่โตเกียวคนนั้นเป็นใครกันแน่?! เช่าเฮลิคอปเตอร์ยี่สิบลำต้องใช้เงินมหาศาล มีเงินเยอะก็ไม่ควรใช้ฟุ่มเฟือยแบบนี้?!"

ในเวลานี้ ประชาชนทั่วไปในโตเกียวต่างตกใจกับขบวนเฮลิคอปเตอร์ที่บินผ่าน ทุกคนหยุดและเงยหน้าขึ้นมอง พวกเขาคิดว่ามีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น หรือไม่ก็คงมีคนตำแหน่งระดับสูงมาที่นี่

ซ่งหรงวี่เดาไม่ออกว่าเย่เฉินต้องการอะไรกันแน่ ทำให้เขายิ่งรู้สึกกังวลมากขึ้น

ถึงแม้เขาจะไม่ค่อยสนิทกับเย่เฉิน และไม่ได้เป็นเพื่อนกับเขา แต่อย่างน้อยก็เป็นคนรู้จัก การเจอหน้ากันของคนรู้จัก มันควรนัดเวลาและสถานที่เจอกันและต่างคนต่างไปไม่ใช่เหรอ? จู่ๆเย่เฉินทำแบบนี้ เขาต้องการอะไรกันแน่?

ในเวลานี้ บนดาดฟ้าของตึกทั้งสองฝั่ง ก็มีเฮลิคอปเตอร์ลำใหม่บินขึ้นมาและเข้ามาอยู่ในขบวนอย่างต่อเนื่อง

ในไม่ช้า ในขบวนก็มีเฮลิคอปเตอร์เกินสามสิบลำแล้ว

ซ่งหรงวี่ไม่เคยเจอประสบการณ์แบบนี้มาก่อน ทำให้เขาตกตะลึงมากๆ!

ยิ่งไปกว่านั้น ในใจของเขาไม่กล้าดูถูกเหยียบหยามเหมือนตอนแรกแล้ว

จิตใต้สำนึกบอกเขาว่าเย่เฉินดูเหมือนจะร้ายกาจกว่าที่เขาคิดไว้ รวมถึงเพื่อนชาวญี่ปุ่นที่ตัวเองไม่เคยเจอหน้ามาก่อน

บางที อีกฝ่ายอาจจะเป็นนักธุรกิจท้องถิ่นรายใหญ่ของโตเกียว!

เฮลิคอปเตอร์มากกว่าสามสิบลำบินวนอยู่ในเมืองโตเกียวหนึ่งรอบ หลังจากนั้นก็จอดอยู่เหนือคฤหาสน์ส่วนตัวแห่งหนึ่ง

ในเวลานี้ ซ่งหรงวี่พบว่าเฮลิคอปเตอร์สามสิบกว่าลำบินเรียงเป็นวงกลม และล้อมเฮลิคอปเตอร์ที่ตัวเองนั่งอยู่ไว้ตรงกลาง

และเฮลิคอปเตอร์ที่ตัวเองนั่งมา ในเวลานี้ค่อยๆลงจอดอย่างช้าๆ

ซ่งหรงวี่ก้มหน้าและมองลงไปด้านล่างและเห็นลานหน้าบ้านที่กว้างมากๆ เขาถามสาวสวยด้วยความประหลาดใจ:"ขอถามหน่อย ที่นี่คือที่ไหน?"