ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2004

อิโตะ นานาโกะก็ถามว่า: “เย่เฉินซัง งั้นคุณเตรียมจะทำยังไง?”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “ผมอยากจะทำแผนซ้อนแผนให้กับพวกเขา”

“แผนซ้อนแผนเหรอ?!”อิโตะ นานาโกะถามด้วยความประหลาดใจ: “เย่เฉินซัง รายละเอียดเป็นแผนซ้อนแผนแบบไหนเหรอ?”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ซ่งหรงวี่และพ่อของเขาคิดว่าซ่งหวั่นถิงมีโอกาสรอดชีวิตน้อยมากไม่ใช่เหรอ? อีกอย่าง พวกเขาคิดว่าสามารถที่จะทำให้คุณท่านซ่งกลายเป็นโรคอัลไซเมอร์ได้อย่างแน่นอนไม่ใช่? ถ้าหากทำให้พวกเขาประสบความสำเร็จ และผมก็จะประกาศว่าการค้นหาต่อตระกูลซ่งในโตเกียวไม่มีอะไรสักอย่าง ซ่งหรงวี่พวกเขาสองคนพ่อลูกก็จะโล่งอกไม่ใช่เหรอ?”

อิโตะ นานาโกะพยักหน้าพูดว่า: “นั่นมันก็แน่นอนอยู่แล้ว สองพ่อลูกนี้ถึงเวลานั้นไม่แน่ก็อาจจะมีความสุขจนที่จะเฉลิมฉลองด้วยดอกไม้ไฟ”

เย่เฉินยิ้มแล้วถามว่า: “งั้นถ้าหากตอนที่พวกเขาได้ใจมากที่สุด ให้พวกเขารู้ว่าอันที่จริงแล้วคุณท่านซ่งไม่ได้เป็นโรคอัลไซเมอร์และซ่งหวั่นถิงก็ไม่ได้เสียชีวิต พวกเขาจะเป็นยังไง?”

อิโตะ นานาโกะเม้มปากแล้วยิ้ม: “ถ้าเรื่องรักสนุกทุกข์ถนัดแบบนี้เกิดขึ้น พวกเขาคงจะอกแตกตายอย่างแน่นอน…”

เย่เฉินพยักหน้า: “ถูกต้อง! ผมก็ต้องการให้พวกเขารักสนุกทุกข์ถนัด!”

พูดแล้ว เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาคุณท่านซ่ง

หลังจากที่รับสาย คุณท่านซ่งรีบถามว่า: “อาจารย์เย่ คุณตามหาเบาะแสที่เกี่ยวข้องกับซ่งหวั่นถิงพบหรือยัง?”

เย่เฉินพูดว่า: “คุณท่าน ผมโทรหาคุณ มีข้อตกลงบางอย่างที่จะปรึกษาหารือกับคุณ”

คุณท่านซ่งรีบพูดอย่างรวดเร็วว่า: “อาจารย์เย่คุณมีเรื่องอะไรสั่งการมาได้เลย!”