ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2008

ซ่งเทียนหมิงที่นอนอยู่บนเตียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “หรงวี่ ฉันถึงบ้านแล้ว ใช่แล้ว วางใจเถอะ ไอ้แก่ไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติอะไร เขาอาจจะอดหลับอดนอนมานานเกินไปร่างกายไม่สบาย กลับไปพักผ่อนที่ห้องแล้ว”

ในเวลานี้ ไมโครโฟนแบบมีทิศทางความเที่ยงตรงสูง ก็จับเสียงของซ่งหรงวี่ในโทรศัพท์ได้เช่นกัน เขาเอ่ยปากถามว่า: “พ่อ พ่อเตรียมที่จะวางยาให้ไอ้แก่เมื่อไหร่เหรอ?”

ซ่งเทียนหมิงพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “แกอย่าเพิ่งใจร้อน ตอนนี้ไม่มีเวลาที่เหมาะสม เมื่อกี้นี้ฉันสั่งให้พ่อครัวตุ๋นรังนกให้ปู่ของแกหนึ่งชาม เดี๋ยวฉันจะเอาไว้ก่อน หลังจากที่ใส่ยาเข้าไปแล้ว ค่อยส่งไปที่ห้องของเขา ดูเขาดื่มลงไปด้วยตัวเอง!”

ซ่งหรงวี่รีบพูดว่า: “พ่อ ยานี้นานแค่ไหนจะเห็นผล?”

ซ่งเทียนหมิงพูดว่า: “เวลาบีบคั้น ฉันจะเพิ่มปริมาณยาให้ไอ้แก่มากขึ้น น่าจะหลังจากที่เขาทานไปภายในสองชั่วโมง ก็จะมีผลขึ้นมาแล้ว!”

ซ่งหรงวี่พูดอย่างตื่นเต้นอย่างไม่มีสิ้นสุดว่า: “งั้นก็ดีมากจริงๆ! รอไอ้แก่กลายเป็นโรคอัลไซเมอร์ เรื่องของตระกูลซ่ง เขาก็ไม่มีโอกาสได้ที่จะสั่งการได้อีกแล้ว!”

ซ่งเทียนหมิงอือคำหนึ่ง และพูดว่า: “หรงวี่ คืนนี้ แกพักผ่อนให้เต็มที่เสียก่อน ถ้าหากเวลานั้นเย่เฉินมีเรื่องอะไรที่จะสั่งการให้แกทำ งั้นแกก็ทำตามที่เขาสั่งการอย่างว่าง่าย อย่าได้ทำให้เขามีความสงสัยอะไรก็ตามอย่างเด็ดขาด รอหลังจากที่ทางด้านฉันทำให้ไอ้แก่กลายเป็นโรคอัลไซเมอร์ ฉันก็จะโทรหาแกให้แกกลับมา ถึงเวลานั้นแกก็บินตรงกลับมาที่เมืองจินหลิงก็ได้แล้ว”

ซ่งหรงวี่พูดด้วยความตื่นเต้นว่า: “ได้ครับพ่อ งั้นผมจะรอข่าวดีของพ่อนะครับ!”

เมื่อคุณท่านซ่งได้ยินถึงตรงนี้ เพียงแค่รู้สึกกระหืดกระหอบอย่างฉับพลัน!

“จริงๆด้วย!”

“ไอ้สารเลวนี้ต้องการทำร้ายฉันจริงๆด้วย!”

“ฉันเป็นพ่อแท้ๆของเขา! ตอนนี้เขาเพื่อทรัพย์สินแค่นี้ จะวางยาพิษฉัน!”

คุณท่านซ่งพูดถึงตรงนี้ ก็โกรธจนสั่นเทาไปทั้งร่างกาย

เขาลุกขึ้นมา ชี้ไปที่ซ่งเทียนหมิงบนหน้าจอ และตวาดด้วยความโกรธเป็นอย่างมาก: “ฉันซ่งจี่โม่ตลอดชีวิตไม่เคยกระทำเรื่องผิดมโนธรรมมาก่อน คาดไม่ถึงว่าจะมีลูกชายที่โฉดชั่วอย่างสัตว์ร้าย! ถ้ารู้ก่อนว่าเขาจะเป็นเดรัจฉานแบบนี้ ฉันควรจะบีบคอเขาให้ตายอยู่ในผ้าห่อทารกตั้งนานแล้ว!”