ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2016
ต่อจากนั้น หงห้าก็รับสายมา: “อาจารย์เย่ คุณมีอะไรจะสั่งการผมเหรอครับ?”
เย่เฉินเอ่ยปากพูดว่า: “คือแบบนี้ พวกนายทั้งสองคนเป็นคนที่ฉันไว้ใจได้ ดังนั้นเรื่องต่อไปที่ฉันจะพูดกับพวกนาย พวกนายต้องเก็บเป็นความลับอย่างเข้มงวดและทำงานอย่างเคร่งครัด เข้าใจมั้ย?”
ทั้งสองคนพูดพร้อมกันว่า: “คุณวางใจได้! พวกเราจะเก็บเป็นความลับอย่างเข้มงวดแน่! และทำงานอย่างเคร่งครัด!”
เย่เฉินอือคำหนึ่ง และพูดต่อไปว่า: “ซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่กำลังจะแย่งชิงบัลลังก์ในตระกูลซ่ง ตอนนี้ พวกนายสองรีบติดต่อซ่งเทียนหมิง ก็บอกว่าได้ยินฉันพูดว่าคุณท่านซ่งมีอาการป่วย ดังนั้นเลยอยากมาเยี่ยมคุณท่านซ่ง ให้ความสนใจกับอาการสุขภาพของคุณท่านซ่งและความปลอดภัยของตัวท่านด้วย”
เฉินจื๋อข่ายอ้าปากพูดว่า: “สองพ่อลูกตระกูลซ่งกำลังจะแย่งชิงบัลลังก์เหรอ?! งั้นคุณหวั่นถิงเกิดเรื่องที่โตเกียว พวกเขาก็เป็นคนทำเหรอ?”
เย่เฉินพูดน้ำเสียงเย็นชา: “ถูกต้อง พวกเขาเป็นคนจัดการด้วยมือเดียว”
หงห้ากัดฟันด้วยความแค้นและพูดว่า: “แมร่งเอ๊ย! สองพ่อลูกนี้ใจดำอำมหิตเป็นจริงๆ ขนาดญาติของตัวเองก็ทำได้ลงคอ! ผมจะให้พี่น้องไปฟันพวกเขาให้ตายเดี๋ยวนี้!”
เย่เฉินกำชับว่า: “นายอย่าได้หุนหันพลันแล่น พวกเขาสองคนพ่อลูกฉันมาจัดการด้วยตัวเอง สิ่งที่พวกนายต้องทำก็คือปกป้องความปลอดภัยของคุณท่านซ่งให้ดี”
หงห้าจำใจต้องพูดด้วยความแค้นใจว่า: “ได้ครับอาจารย์เย่ ผมจะเชื่อฟังคุณ!”
เย่เฉินพูดอีกว่า: “ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ฉันเตรียมจะพาหวั่นถิงกลับประเทศทางทะเล ถึงเวลานั้นเรือจะเทียบท่าที่เมืองจงไห่ เหล่าเฉินนายจัดเตรียมเฮลิคอปเตอร์ให้ฉันล่วงหน้า หลังจากที่พวกเราถึงแล้ว เปลี่ยนไปนั่งเฮลิคอปเตอร์กลับไปที่เมืองจินหลิงในทันที!”
เฉินจื๋อข่ายพูดด้วยอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย: “ไม่มีปัญหาคุณชาย คืนนี้ผมก็จัดเตรียมไว้ให้ ให้เฮลิคอปเตอร์รอคุณที่เมืองจงไห่!”
อิโตะ นานาโกะมองดูผมที่ยังเปียกอยู่ของเธอ พูดด้วยรอยิ้มว่า: “ผมของคุณซ่งนั้นดีมากจริงๆ ทั้งดำทั้งมันเงา ยิ่งไปกว่านั้นน้ำหนักผมก็มากด้วย ไม่รู้ว่าปกติบำรุงผมยังไง?”
ซ่งหวั่นถิงยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า: “ปกติใช้แชมพูขิงสดชนิดหนึ่ง มีผลในการเจริญเติบโตของผม รวมทั้งบำรุงด้วยการหมักผม ก็สามารถรับประกันคุณภาพของผมได้ แต่ว่าแบรนด์ที่ฉันใช้ประเทศญี่ปุ่นน่าจะไม่มี รอหลังจากที่ฉันกลับไป ส่งไปรษณีย์มาให้คุณอิโตะบ้าง”
อิโตะ นานาโกะพูดอย่างตื่นเต้น: “โธ่เอ๊ย งั้นก็ขอบคุณคุณมากๆนะคุณซ่ง!”
ซ่งหวั่นถิงพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “คุณอิโตะไม่จำเป็นต้องเกรงใจขนาดนี้ ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณซ่งตลอดก็ได้ เรียกฉันว่าหวั่นถิงก็ได้”
อิโตะ นานาโกะพูดอย่างจริงจัง: “คุณซ่งอายุมากกว่าฉัน งั้นฉันก็เรียกว่าพี่หวั่นถิงนะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...