ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2017
ตอนนี้อิโตะ นานาโกะยังเรียนอยู่ปีสี่ อายุยี่สิบสองปี ซึ่งอายุใกล้เคียงกับฉินเอ้าเสวี่ยน
แต่ซ่งหวั่นถิง อายุใกล้เคียงกันกับเย่เฉิน
ดังนั้น ซ่งหวั่นถิงอายุมากกว่าอิโตะ นานาโกะสี่ปี
อิโตะ นานาโกะเรียกเธอว่าพี่สาว แต่กลับเหมาะสม
แต่ซ่งหวั่นถิงกลับถูกท่าทีของอิโตะ นานาโกะ ทำให้ค่อนข้างปลาบปลื้มใจอย่างไม่คาดฝันจนแปลกใจ
ตอนนี้อิโตะ นานาโกะเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลอิโตะตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในประเทศญี่ปุ่น อำนาจของตระกูลมากกว่าตระกูลซ่งสิบเท่า
อำนาจยิ่งใหญ่มากถึงขนาดนี้ ยังสามารถเกรงใจต่อซ่งหวั่นถิงขนาดนี้ เป็นคนที่เรียกเธอว่าพี่สาวก่อน ก็ย่อมทำให้ซ่งหวั่นถิงหวั่นไหว และรู้สึกสนิทสนม กับอิโตะ นานาโกะมากขึ้นเล็กน้อย
เนื่องจากว่าเป็นผู้หญิง มีหัวข้อสนทนาที่เหมือนกันมากมาย ดังนั้นสองคนทั้งสองคนจึงคุยกันด้วยบรรยากาศคึกคักเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
ในเวลานี้ นางาฮิโกะ อิโตะก็กลับมาแล้ว เขาทักทายซ่งหวั่นถิงอย่างสุภาพก่อน ต่อจากนั้นก็เอ่ยปากพูดว่า: “คุณเย่ จัดเตรียมเรือเรียบร้อยแล้ว คืนนี้ขึ้นเรือที่พอร์ตตู้คอนเทนเนอร์ของโตเกียวได้ คุณโชคดีมากจริงๆ แหล่งข้อมูลภายในบอกว่า คืนนี้ยามชายฝั่งของหน่วยลาดตระเวนกำลังจะซ่อมแซมอุปกรณ์ ดังนั้นการควบคุมการเดินเรือจะสบายๆ คืนนี้ออกทะเลได้ง่ายที่สุด”
จากนั้น นางาฮิโกะ อิโตะก็พูดว่า: “แต่ผมได้บอกกล่าวกับยามชายฝั่งแล้ว ถ้าหากพวกเขามีการเปลี่ยนแปลงอะไรก็ตาม ก็ไม่มีทางทำการตรวจสอบอะไรก็ตามกับเรือที่คุณโดยสารอยู่”
“โอเค”เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และพูดว่า: “เรื่องนี้รบกวนคุณอิโตะแล้ว”
นางาฮิโกะ อิโตะพูดด้วยความเคารพว่า: “คุณเย่ไม่จำเป็นต้องเกรงใจผมขนาดนี้!”
ซ่งหวั่นถิงที่กำลังกระซิบกระซาบกับนานาโกะ ทันใดนั้นได้ยินเรื่องนี้ ก็รีบถามเย่เฉินว่า: “คืนนี้พวกเราก็จะไปแล้วเหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้า และพูดว่า: “คืนนี้พวกเรานั่งเรือจากไป”
หัวใจของซ่งหวั่นถิงตึงเครียด และรีบถามว่า: “อาจารย์เย่ ที่เมืองจินหลิงเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า?”
นางาฮิโกะ อิโตะพูดรับประกันว่า: “คุณเย่วางใจไปได้เลย วาตานาเบะ ชินอิจิเชื่อถือได้อย่างนอน ผมจะกำชับเขาให้เก็บความลับอย่างเคร่งครัด เขาไม่มีทางพูดจาส่งเดชอย่างแน่นอน”
เย่เฉินพยักหน้าหน้า: “ดี ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็รบกวนคุณอิโตะช่วยผมนัดเขามาให้หน่อย คืนนี้ก็เซ็นสัญญา”
ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า: “อาจารย์เย่ แบบนี้เหมาะสมเหรอ?”
แม้ว่าเธอก็อยากที่จะได้ข้อตกลงการร่วมมือของบริษัทนิปปอนสตีเป็นอย่างมาก แต่ว่าการดำเนินการแบบนี้ ไม่ใช่การเจรจาการร่วมลงทุนทางธุรกิจปกติ แต่ทั้งหมดเป็นการใช้หนี้บุญคุณของนางาฮิโกะ อิโตะ เธอเป็นห่วงว่าเย่เฉินเพื่อตัวเองแล้ว จะติดค้างหนี้บุญคุณของนางาฮิโกะ อิโตะมากเกินไป
ในเวลานี้เย่เฉินกลับยิ้มอย่างเฉยเมย และพูดว่า: “เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวล ทุกอย่างมอบให้ผมมาตัดสินใจ”
ซ่งหวั่นถิงยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คิดไปสักครู่ก็ปล่อยวาง
เธอรู้ว่า ตัวเองติดค้างเย่เฉินมากเกินไป ถึงไงยังชีวิตก็เป็นของเขา ใจก็เป็นของเขา ตราบใดที่เขาพยักหน้า ร่างกายของตัวเองและแม้แต่ทั้งตระกูลซ่งก็สามารถเป็นของเขาได้ ดังนั้นตัวเองก็ไม่ค่อยสนใจว่าติดค้างเขามากเท่าไหร่
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...