ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2018

เย่เฉินนึกเรื่องบางอย่างออก ก็พูดกับนางาฮิโกะ อิโตะอีกว่า: “ใช่แล้วคุณอิโตะ ผมยังจะรบกวนคุณ ช่วยผมอีกเรื่องหนึ่ง”

นางาฮิโกะ อิโตะรีบพูดว่า: “คุณได้โปรดพูด”

เย่เฉินพูดว่า: “รองประธานบริษัทนิปปอนสตีที่เทียบท่ากับหวั่นถิง ชื่ออะไรนะ? ฮาชิโมโตะ ชินคิจิใช่มั้ย?”

“ใช่” นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้า: “ก็คือฮาชิโมโตะ ชินคิจิ!”

เย่เฉินแสยะยิ้ม และพูดว่า: “คุณส่งนินจาหลายคน ลักพาตัวเขาให้ผม แต่ว่าหลังจากที่ลักพาตัวแล้วไม่ต้องส่งมาที่นี่ ส่งตรงไปที่ท่าเรือให้ผม ถึงเวลายัดเข้าไปในห้องโดยสารเรือ ผมจะพาไอ้เดรัจฉานนี้ไปที่เมืองจินหลิง!”

นางาฮิโกะ อิโตะพูดโดยไม่ลังเลแม้แต่ว่า: “ได้ครับคุณเย่ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”

แม้ว่าฮาชิโมโตะ ชินคิจิจะเป็นผู้บริหารของบริษัทนิปปอนสตี ก็ถือว่าเป็นคนมีเกียรติมีชื่อเสียง แต่เขาเทียบกับตระกูลอิโตะขึ้นมา ยังห่างไกลอยู่มาก

ปกติอย่างมากเขาก็แค่พาคนขับรถหนึ่งคนและพาบอดี้การ์ดสองคน แต่นินจาชั้นยอดของประเทศญี่ปุ่นแบบนี้อยู่ เขาคงจะจ้างไม่ไหวอย่างแน่นอน ดังนั้นส่งนินจาหลายคนไปลักพาตัวเขา ก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายอย่างแน่นอน

นางาฮิโกะ อิโตะจัดเตรียมการทั้งสองเรื่องอย่างเป็นระบบ

เขาให้นินจาของบ้านตัวเองไปลักพาตัวฮาชิโมโตะ ชินคิจิ ในเวลาเดียวกันตัวเองก็โทรหาวาตานาเบะ ชินอิจิประธานของบริษัทนิปปอนสตี เชิญเขามาพูดคุยที่บ้าน

แม้ว่าวาตานาเบะ ชินอิจิจะเป็นประธานของบริษัทนิปปอนสตี แต่ก็เคารพต่อนางาฮิโกะ อิโตะเป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินเขาเรียก ก็รีบขับรถไปในทันที

ยิ่งไปว่านั้นทั้งสองคนก็อาศัยอยู่ใกล้กันมาก ดังนั้นสิบนาทีต่อมา เขาก็มาถึงในบ้านของนางาฮิโกะ อิโตะ

ทันทีที่วาตานาเบะ ชินอิจิเข้ามา ก็เจอกับนางาฮิโกะ อิโตะ และเร่งรีบเดินไปข้างหน้า แล้วพูดด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนเล็กน้อยว่า: “พี่อิโตะ ไม่ทราบว่าดึกขนาดเรียกหาผม มีเรื่องอะไรที่จะสั่งการเหรอ?”

นางาฮิโกะ อิโตะยิ้มเล็กน้อย และพูดด้วยใบหน้าหยอกล้อว่า: “ดึกขนาดนี้เรียกนายมา ไม่รบกวนโลกสองต่อสองของนายและภรรยาใช่มั้ย?”