ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2020
ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นก็เอาหนี้บุญคุณนี้ของเขาทั้งสองไว้บนตัวของตัวเองให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยก็พอแล้ว
และในเมื่ออยู่บนตัวของตัวเอง ถ้าอย่างนั้นก็อย่าได้ติดค้างไปตลอด เพื่อหลีกเลี่ยงกับความชักช้า ก่อนหน้าที่จะเดินทางก็คืนให้รู้แล้วรู้รอดไป!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เย่เฉินเอ่ยปากพูดกับซ่งหวั่นถิงและอิโตะ นานาโกะว่า: “หวั่นถิงกับนานาโกะ รบกวนพวกคุณออกไปก่อน พวกเราผู้ชายมีเรื่องส่วนตัวที่จะคุยกันหน่อย”
อิโตะ นานาโกะลุกขึ้นโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “พี่หวั่นถิง พี่ชอบสุนัขมั้ย?”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้า: “ชอบสิ!”
อิโตะ นานาโกะพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ในบ้านของฉันเลี้ยงสุนัขอะคิตะพันธุ์แท้อยู่หลายตัว ยังมีลูกๆอีกหกตัวที่จะครบสองเดือน น่ารักมาก ก็เลี้ยงอยู่ในสนามทางทิศตะวันออก ฉันพาพี่ไปดูมั้ย?”
ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างตื่นเต้น: “ดีจังเลย พวกเราไปกันตอนนี้เถอะ!”
“โอเค!”
เมื่อเห็นอิโตะ นานาโกะกับซ่งหวั่นถิงจับมือกับออกไปแล้ว เย่เฉินถึงได้ละสายตา มองไปทางวาตานาเบะ ชินอิจิ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “คุณวาตานาเบะ หวั่นถิงเป็นเพื่อนที่ดีของผม คุณสามารถตกลงในการร่วมลงทุนให้เธอถือหุ้นห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ได้ สิ่งนี้ผมขอบคุณเป็นอย่างมาก”
วาตานาเบะ ชินอิจิก็พูดซ้ำเหมือนเดิม และรีบพูดว่า: “โธ่เอ๊ย ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเห็นแก่หน้าพี่อิโตะ…”
เย่เฉินโบกมือขัดจังหวะเขา และพูดอย่างจริงจังว่า: “คุณวาตานาเบะ อย่าได้เห็นแก่หน้าคุณอิโตะ ผมอยากให้คุณเห็นแก่ร่างกายของตัวคุณเอง การหลีกทางให้ของการร่วมลงทุนนี้ ทำให้ใหญ่ขึ้นอีกหน่อย คุณคิดว่าไง?”
ใบหน้าของวาตานาเบะ ชินอิจิเต็มไปด้วยความประหลาดใจ:
“อะไรเรียกว่าเห็นแก่ร่างกายของตัวผมเองเหรอ?”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “ในคำกล่าวของแพทย์แผนจีนโบราณที่ใกล้จะสูญหาย คนมีปราณสามประเภท ได้แก่ปราณโลหิตกับปราณต้นทุนแต่กำเนิดและปราณแก่นแท้”
“ปราณโลหิตดูแลภายนอกและปราณต้นทุนแต่กำเนิดดูแลภายใน สำหรับปราณแก่นแท้ ก็จะปรากฏให้เห็นในเรื่องระหว่างชายหญิงมากกว่า”
“ถ้าปราณโลหิตแข็งแกร่งก็จะทำให้ร่างกายแข็งแกร่ง หากปราณต้นทุนแต่กำเนิดแข็งแกร่งก็จะทำให้อายุยืนยาว แต่ว่าทั้งสองปราณนี้ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับปราณแก่นแท้มากนัก”
“อย่ามองว่าปราณโลหิตปราณต้นทุนแต่กำเนิดของของคุณแข็งแกร่งมาก แต่ปราณแก่นแท้อย่างเดียวที่ซึมเซา”
“ถ้าขาดปราณแก่นแท้ ต่อให้ร่างกายของคุณจะแข็งแกร่งมาก แต่เมื่อทำในเรื่องระหว่างชายหญิง กลับยังคงห่อเหี่ยวไร้เรี่ยวแรง”
ในเวลานี้วาตานาเบะ ชินอิจิแทบไม่สนใจความอับอายแล้ว อ้าปากถามว่า: “คุณเย่ ในเมื่อคุณพลังวิเศษเช่นนี้สามารถมองอาการภายในร่างกายของผมออกแต่แวบแรก งั้นไม่ทราบว่าคุณมีวิธีรักษาผมให้หายมั้ย?!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...