เย่เฉินมองไปที่วาตานาเบะ ชินอิจิที่ใบหน้าที่ตื่นเต้นกับใจจดใจจ่อ นิ้วแตะไปที่บนโต๊ะเบาๆสองที และพูดด้วยรอยยิ้ม: “คุณวาตานาเบะ ผมเย่เฉิน ไม่เคยพูดอะไรที่ไม่มีความมั่นใจ ถ้าหากผมรักษาคุณไม่ได้ ก็ไม่มีทางพูดออกอย่างแน่นอน”
วาตานาเบะ ชินอิจิตื่นเต้นอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ในทันที และอ้าปากพูดว่า: “คุณเย่! ถ้าหากคุณสามารถที่จะรักษาผมได้จริงๆ ไม่ว่าจะเงื่อนไขอะไร ผมก็สามารถรับปากได้”
สำหรับวาตานาเบะ ชินอิจิ แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีเงินมากเท่านางาฮิโกะ อิโตะขนาดนั้น แต่ก็ถือว่าเป็นหนึ่งในเศรษฐีชั้นนำของประเทศญี่ปุ่น
หลังจากที่มีเงินมากขนาดนี้แล้ว การหาเงินได้ก็ไม่ใช่แรงบันดาลใจแรกในชีวิตของเขาไปนานแล้ว
แรงบันดาลใจแรกของเขา ก็คือเพลิดเพลินกับชีวิต
แต่การประชดประชันคือ เมื่อเป็นเรื่องของการมีเพลิดเพลินของชีวิต กลับสูญเสียความเพลิดเพลินของชีวิตในร่างกายไป
ผู้ชายคนหนึ่ง ร่ำรวยมีอำนาจมีตำแหน่ง กลับดันสูญเสียสมรรถภาพทางกายทางด้านนั้นไป ความเจ็บปวดแบบนี้ สำหรับวาตานาเบะ ชินอิจิ เป็นภาระหนักหนาสาหัสที่เหลือทนในชีวิต
แต่ทว่า โรคที่ไม่กล้าบอกใครแบบนี้ มักจะไม่เกี่ยวอะไรกับเงินมากเงินน้อยอะไรทั้งนั้น ไม่ว่าเขาจะรวยแค่ไหน ทางด้านนั้นไม่สามารถใช้งานก็ยังไม่สามารถใช้งานได้ เทพเซียนก็ช่วยเขาไม่ได้
ในเวลานี้เย่เฉินมองไปที่วาตานาเบะ ชินอิจิ ยิ้มอย่างสงบ ชี้ไปที่นางาฮิโกะ อิโตะ: “คุณวาตานาเบะ เห็นแก่หน้าของคุณอิโตะ รวมทั้งเห็นแก่เมื่อกี้นี้ที่คุณรับปากการร่วมลงทุนกับคุณซ่ง ผมสามารถที่จะรักษาโรคที่ไม่กล้าบอกใครของคุณได้ แต่ว่าผมยังมีเรื่องอย่างหนึ่งที่จะขอ…”
วาตานาเบะ ชินอิจิตื่นเต้นเป็นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด: “มีคำขออะไรคุณบอกมาก็พอ!”
เย่เฉินอือคำหนึ่ง และพูดว่า: “ก็คือเงื่อนไขของการร่วมลงทุนของคุณและคุณซ่ง ทำหลีกทางให้เพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย”
วาตานาเบะ ชินอิจิพยักหน้ารัวๆ แทบรอไม่ไหวที่จะพูดว่า: “หลีกทางให้ยังไง คุณมาตัดสินใจ!”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “แบบนี้ พวกคุณทั้งสองฝ่ายลงทุนตามสัดส่วนห้าสิบกับห้าสิบ แต่แบ่งสันถือหุ้นตามหกสิบกับสี่สิบ นั่นก็คือ ซ่งซื่อกรุ๊ปของคุณซ่ง จะมีกรรมสิทธิ์ถือหุ้นของบริษัทร่วมลงทุนหกสิบเปอร์เซ็นต์ เรื่องนี้ คุณมีปัญหามั้ย?”
เมื่อเย่เฉินพูดคำนี้ออกมา นางาฮิโกะ อิโตะก็นิ่งอึ้ง คิดในใจของเขา: “เย่เฉินคนนี้ก็โหดเกินไปแล้วนะ? คนคนนี้ก็โหดขนาดนี้มาโดยตลอดเหรอ? เอ่ยปากก็คือลงทุนห้าสิบกับห้าสิบแบ่งหุ้นสี่สิบกับหกสิบ เอาหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ของคนอื่นไปในทันที…”
พูดแล้ว เขาก็มองไปทางนางาฮิโกะ อิโตะ และเอ่ยปากพูดว่า: “ครั้งนี้คุณอิโตะก็ช่วยผมและคุณซ่งไม่น้อย ก่อนหน้านี้ผมเคยบอกแล้ว ก่อนหน้าที่จะไปต้องช่วยคุณปรับความสมดุลของร่างกายให้หาย ดังนั้นครั้งนี้คุณก็เข้ารับการรักษาพร้อมกันกับคุณวาตานาเบะ”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของนางาฮิโกะ อิโตะ ในใจก็ตื่นเต้นจนใจเต้นแรงเป็นอย่างมากในทันที
เขาแอบคิดในใจว่า: “จากการเปลี่ยนแปลงก่อนและหลังลูกสาวอิโตะ นานาโกะ ก็สามารถที่จะมองพลังวิเศษของเย่เฉินออก!”
“ตอนนั้นที่ลูกสาวได้รับบาดเจ็บ นั่นเป็นหมอชั้นนำทั้งหมดต่างก็หมดหนทาง แต่คาดไม่ถึงว่า จะถูกเย่เฉินรักษาหายได้!”
“ขนาดอาการของลูกสาวบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้นก็สามารถรักษาหายได้ งั้นเย่เฉินรักษาสภาพร่างกายที่อ่อนแอนี้ ก็ง่ายดายไม่ใช้แรงไม่ใช่เหรอ?”
เมื่อคิดถึงนี้ เขารีบเอ่ยปากพูดว่า: “คุณเย่ งั้นก็ขอบคุณมากจริงๆ!”
เย่เฉินยิ้มอย่าไม่ใส่ใจ และเอ่ยปากพูดว่า: “พวกคุณรอสักครู่ ผมไปเตรียมยา”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...