พูดแล้ว เขาก็ลุกขึ้นมา กลับไปที่ห้องที่ตระกูลอิโตะจัดเตรียมไว้ให้ตัวเอง
หลังจากที่กลับไปที่ห้อง เย่เฉินหยิบแก้วสะอาดสองใบจากโต๊ะน้ำชา ต่อจากนั้นเทน้ำลงในแก้วครึ่งหนึ่ง
หลังจากที่เทเสร็จ เขาก็หยิบยาอายุวัฒนะออกมาจากกระเป๋าหนึ่งแท่ง
เขาขูดผงเล็กน้อยจากยาอายุวัฒนะ หลังจากที่ผงตกลงสู่ในน้ำก็ละลายหายไปในทันที
น้ำสองแก้ว ทั้งหมดใช้ไปแค่หนึ่งส่วนสิบของยาอายุวัฒนะเม็ดหนึ่ง
ไม่ใช่ว่าเย่เฉินใจแคบ
เหตุผลหลักคืออาการป่วยของคนสองคนต่างกัน และความต้องการยาอายุวัฒนะก็ไม่ได้มาก
คนแรกคือนางาฮิโกะ อิโตะ ร่างกายอ่อนแอ สาเหตุหลักคือตอนนั้นประสบอุบัติเหตุได้รับบาดเจ็บและตกใจ รวมทั้งหลังจากที่ผ่าตัดตัดมือ ปราณต้นทุนแต่กำเนิดได้รับความเสียหาย
สำหรับอาการแบบนี้ ยาอายุวัฒนะเล็กน้อยก็เพียงพอที่จะเติมเต็มปราณโลหิตที่เขาสูญเสียไปให้สมบูรณ์ได้
สำหรับวาตานาเบะ ชินอิจิ
ปัญหาหลักของเขา คือปราณแก่นแท้ซึมเซา ยาอายุวัฒนะก็ย่อมสามารถพอที่จะเติมเต็มปราณแก่นแท้ให้สมบูรณ์ได้ แต่การเติมเต็มก็เหมือนเติมน้ำมันเต็มให้กับรถที่ไม่มีน้ำมัน ถ้าหากเขาขับจนถังน้ำมันนี้หมด ก็จะตกลงสู่สถานการณ์ที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีก
ดังนั้น เย่เฉินจึงเตรียมลงมือทำพร้อมกันทั้งสองอย่าง
ขั้นตอนแรกใช้น้ำที่เติมผงยาอายุวัฒนะเล็กน้อย ให้เขาฟื้นฟูปราณแก่นแท้ ต่อจากนั้นใช้ปราณทิพย์เล็กน้อยอย่างเหมาะสม ช่วยเขาซ่อมแซมปราณแก่นแท้ภายในที่ได้รับความเสียหาย ทำให้เขาจากนี้ไปเหมือนกับผู้ชายทั่วไป ผลิตปราณแก่นแท้ได้ด้วยตัวเอง แบบนี้ เขาก็สามารถพอที่จะฟื้นฟูสมรรถภาพทางด้านนั้นได้
สำหรับเย่เฉิน ปราณทิพย์ก็เป็นมีดผ่าตัดที่ดีที่สุด เขาสามารถใช้ปราณทิพย์มาขจัดรอยโรคในร่างกายของคนได้ ฟื้นฟูปราณโลหิตและปราณต้นทุนแต่กำเนิดรวมทั้งปราณแก่นแท้ของคนคนหนึ่งได้และซ่อมแซมเส้นเมริเดียนที่เสียหายของร่างกายคนได้
เมื่อเย่เฉินเห็นทั้งสองคนเผยความประหลาดใจบนใบหน้าออกมา ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า: “พวกคุณทั้งสองดื่มน้ำแก้วนี้ลงไป ก็ย่อมจะรู้ว่ามีผลหรือไม่มีแล้ว”
นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้า ยกขึ้นมา และพูดอย่างจริงจังว่า: “ได้ครับคุณเย่ ผมจะดื่มเดี๋ยวนี้!”
พูดแล้ว ก็ดื่มน้ำเปล่าในแก้วรวดเดียวจบ
วาตานาเบะ ชินอิจิมองไปที่นางาฮิโกะ อิโตะอย่างลังเล แล้วก็มองดูแก้วน้ำตรงหน้า ลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ตัดสินใจลองดู ยกแก้วขึ้นมา เงยหน้าดื่มลงไป
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ทั้งสองคนรู้สึกว่าความอบอุ่นที่แตกต่างกันไหลเข้าสู่ภายในร่างกายอย่างฉับพลัน และกระแสน้ำอุ่นที่แตกต่างกันก็ไหลออกจากช่องท้องไปทั่วร่างกาย
ในเวลานี้ ทั้งสองต่างตกตะลึงจนอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูก มองหน้าซึ่งกันและกัน ก็สามารถที่จะมองความตกใจที่ลึกซึ้งในแววตาของอีกฝ่ายออก!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...