ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2023
ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังประหลาดใจ เย่เฉินมองไปที่วาตานาเบะ ชินอิจิด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยว่า: “มา คุณวาตานาเบะ ยื่นมือออกมา ผมจะช่วยคุณจับสัญญาณชีพจร”
วาตานาเบะ ชินอิจิกำลังได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยความอบอุ่นภายในร่างกาย คนทั้งคนก็จมอยู่ในนั้น เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน พยักหน้าอย่างเร่งรีบและพูดว่า: “ลำบากคุณเย่แล้ว!”
จากนั้น ก็ยื่นมือออกไปในทันที
เย่เฉินวางนิ้วบนเส้นลมปราณของวาตานาเบะ ชินอิจิ ปราณทิพย์จางๆเล็กน้อยก็แทรกซึมเข้าสู่เส้นลมปราณของเขา
ปราณทิพย์เล็กน้อยนี้ สามารถรับประกันได้ว่าเขาสามารถผลิตปราณแก่นแท้ได้อย่างไม่ขาดสายในอนาคต และทำให้เขาฟื้นคืนความกระปรี้กระเปร่าของความเป็นชาย
ในเวลานี้ในสมองของวาตานาเบะ ชินอิจิ อดไม่ได้ที่จะคิดถึงภรรยาที่รักของตัวเอง
เมื่อนึกถึงฉากที่อ่อนโยนทั้งสองคน ก็รู้สึกว่าร่างกายเปลี่ยนไปเล็กน้อย!
การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยนี้ต่อมาก็พัฒนาเปลี่ยนกลายเป็นแรงกระตุ้นที่รุนแรงในทันที ทำให้เขาดีใจจนคาดไม่ถึง!
“นี่…นี่…นี่เห็นผลเร็วขนาดนี้เลยเหรอ ?!”
วาตานาเบะ ชินอิจิตื่นเต้นจนสั่นเทาไปทั้งตัว
เพื่อให้แน่ใจว่าแรงกระตุ้นนั้นจะไม่หายไปในชั่วพริบตา เขาลังเลอยู่ประมาณสองนาที ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อยและไม่พูดอะไรสักคำ ใช้ความสนใจทั้งหมด รู้สึกถึงแรงกระตุ้นนั้นของตัวเอง!
ในสองนาทีนี้ แรงกระตุ้นนั้นของเขาไม่เพียงแต่ไม่หายไป แต่กลับแข็งแกร่งขึ้น!
ในเวลานี้ วาตานาเบะ ชินอิจิตื่นเต้นจนน้ำตาไหล!
เขาตะโกนด้วยความปีติยินดีจากก้นบึ้งของหัวใจ: “รอคอยมานานเท่าไหร่ ในความฝันก็รอคอยวันนี้ ในที่สุดวันนี้ก็เป็นจริงแล้ว!”
ในขณะนั้น สิ่งที่เขาคิดถึง คือขาทั้งสองของตัวเอง
แม้ว่าตัวเองจะสูญเสียขาทั้งสองได้ไม่นานเท่าไหร่ แต่ความคาดหวังของตัวเองต่อการลุกขึ้นอีกครั้งและคาดหวังจะได้ขาทั้งสองกลับมาอีกครั้งนั้น อยู่เหนือทุกสิ่งแล้ว
หากมีวันหนึ่งตัวเอง สามารถพอมีขาทั้งสองงอกขึ้นมาใหม่และฟื้นสภาพของคนที่มีสุขภาพดีได้อีกครั้ง ถ้าอย่างนั้นตัวเองคงจะตื่นเต้นมากกว่าวาตานาเบะ ชินอิจิสิบเท่า ถึงขนาดหนึ่งร้อยเท่า!
เมื่อคิดถึงนี้ เขาก็ถอนหายใจในใจ: “โธ่ ตลอดชีวิตนี้ของฉัน เกรงว่าจะไม่มีทางมีขาทั้งสองอีกครั้งแล้ว ในอนาคต ยังไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญกับชีวิตที่ไม่สมบูรณ์หลายสิบปี…ในเวลานี้ อยู่ดีๆก็อิจฉาวาตานาเบะ! เขาก็ประสบกับชีวิตที่ไม่สมบูรณ์มาหลายปี แต่กลับถูกคุณเย่รักษาหายได้ ฉันล่ะ? ในโลกใบนี้ ยังไม่เคยได้ยินว่าแขนขาที่ขาดสามารถที่จะงอกขึ้นใหม่ได้…”
หลังจากถอนหายใจอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเขาก็รู้ว่า อันที่จริงเย่เฉินไม่ใช่คนโหด
เขาชดเชยชีวิตที่ไม่สมบูรณ์ของวาตานาเบะ ชินอิจิ แต่กลับได้ผลประโยชน์ของเขาเพียงสองสามพันล้านหยวน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...