ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2029
คฤหาสน์อิโตะในตัวเมืองโตเกียว
เย่เฉินกับซ่งหวั่นถิง ก็เตรียมตัวพร้อมที่จะออกเดินทางแล้ว
คืนนี้เป็นโอกาสดีที่จะลักลอบเข้าเมือง
เพราะว่าคืนนี้ หน่วยลาดตระเวนยามชายฝั่ง กำลังจะซ่อมแซมอุปกรณ์
ดังนั้น ในทะเลจะมีเวลาว่างเปล่าไม่กี่ชั่วโมง
ประกอบกับยามชายฝั่งของประเทศญี่ปุ่นยังเข้มงวดในเรื่องของการเข้าออก พลังงานส่วนใหญ่ของพวกเขา ก็กำลังพยายามทำทุกอย่างที่จะทำได้ เพื่อปราบปรามผู้อพยพผิดกฎหมายที่ลักลอบเข้าประเทศญี่ปุ่น หรือว่าลักลอบนำเข้าสินค้าผิดกฎหมายเข้ามาในประเทศญี่ปุ่น
สำหรับคนและสิ่งของที่ลักลอบออกจากประเทศญี่ปุ่น ไม่ค่อยสนใจ
ดังนั้นแบบนี้ ก็สามารถที่จะออกจากโตเกียวได้อย่างง่ายดาย
นางาฮิโกะ อิโตะเตรียมขบวนรถไว้แล้ว ตั้งใจส่งเย่เฉินและซ่งหวั่นถิงไปที่ท่าเรือด้วยตัวเอง
และอิโตะ นานาโกะก็กำลังมีความคิดนี้เหมือนกัน
ในใจของเธอก็ย่อมอาลัยอาวรณ์ต่อเย่เฉินเป็นอย่างมาก แต่ว่าในใจของเธอก็รู้ดีว่า ตัวเองไม่สามารถที่จะรั้งเย่เฉินไว้ได้ด้วยซ้ำ
ดังนั้น ได้ไปส่งเย่เฉินที่ท่าเรือ ในใจของเธอก็พึงพอใจมากแล้ว
ดังนั้น หลังจากที่ทุกคนเตรียมตัวเสร็จ เย่เฉินกับซ่งหวั่นถิง ภายใต้นางาฮิโกะ อิโตะกับอิโตะ นานาโกะสองพ่อลูกที่ไปเป็นเพื่อน ก็นั่งรถไปที่ท่าเรือ
บนรถ นางาฮิโกะ อิโตะพูดกับเย่เฉินว่า: “คุณเย่ ฮาชิโมโตะ ชินคิจิของบริษัทนิปปอนสตี ผมได้ส่งนินจาให้นำตัวไปที่ท่าเรือแล้ว”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ: “ลำบากคุณแล้วคุณอิโตะ”
นางาฮิโกะ อิโตะรีบพูดว่า: “คุณเย่ไม่จำเป็นต้องเกรงใจมากขนาดนี้ เป็นสิ่งที่ผมควรทำทั้งนั้น”
หลังจากที่เย่เฉินกับซ่งหวั่นถิงลงรถ นางาฮิโกะ อิโตะก็เอ่ยปากพูดว่า: “คุณเย่ ลูกเรือและกัปตันเป็นคนสนิทของผม คุณวางใจได้เลย!”
เย่เฉินพยักหน้า: “ลำบากคุณอิโตะแล้ว”
นางาฮิโกะ อิโตะรีบพูดว่า: “คุณไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น!”
เย่เฉินมองดูเวลา และเอ่ยปากพูดกับนางาฮิโกะ อิโตะสองพ่อลูกว่า: “ดึกมาแล้ว พวกเราก็ยังรีบร้อนเดินทาง ก็ไม่พูดอะไรมากนักกับทั้งสองคนแล้ว พวกเราหวังว่าจะมีโอกาสได้พบกันอีก!”
นางาฮิโกะ อิโตะมือประสานคารวะ และพูดด้วยความเคารพว่า: “คุณเย่ หวังว่าจะมีโอกาสได้พบกันอีก!”
อิโตะ นานาโกะพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์: “เย่เฉินซัง หวังว่าจะมีโอกาสได้พบกันอีก!”
เย่เฉินมองดูเธอแล้วยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า: “นานาโกะ ดูแลตัวเองด้วย!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...