เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2029

คฤหาสน์อิโตะในตัวเมืองโตเกียว

เย่เฉินกับซ่งหวั่นถิง ก็เตรียมตัวพร้อมที่จะออกเดินทางแล้ว

คืนนี้เป็นโอกาสดีที่จะลักลอบเข้าเมือง

เพราะว่าคืนนี้ หน่วยลาดตระเวนยามชายฝั่ง กำลังจะซ่อมแซมอุปกรณ์

ดังนั้น ในทะเลจะมีเวลาว่างเปล่าไม่กี่ชั่วโมง

ประกอบกับยามชายฝั่งของประเทศญี่ปุ่นยังเข้มงวดในเรื่องของการเข้าออก พลังงานส่วนใหญ่ของพวกเขา ก็กำลังพยายามทำทุกอย่างที่จะทำได้ เพื่อปราบปรามผู้อพยพผิดกฎหมายที่ลักลอบเข้าประเทศญี่ปุ่น หรือว่าลักลอบนำเข้าสินค้าผิดกฎหมายเข้ามาในประเทศญี่ปุ่น

สำหรับคนและสิ่งของที่ลักลอบออกจากประเทศญี่ปุ่น ไม่ค่อยสนใจ

ดังนั้นแบบนี้ ก็สามารถที่จะออกจากโตเกียวได้อย่างง่ายดาย

นางาฮิโกะ อิโตะเตรียมขบวนรถไว้แล้ว ตั้งใจส่งเย่เฉินและซ่งหวั่นถิงไปที่ท่าเรือด้วยตัวเอง

และอิโตะ นานาโกะก็กำลังมีความคิดนี้เหมือนกัน

ในใจของเธอก็ย่อมอาลัยอาวรณ์ต่อเย่เฉินเป็นอย่างมาก แต่ว่าในใจของเธอก็รู้ดีว่า ตัวเองไม่สามารถที่จะรั้งเย่เฉินไว้ได้ด้วยซ้ำ

ดังนั้น ได้ไปส่งเย่เฉินที่ท่าเรือ ในใจของเธอก็พึงพอใจมากแล้ว

ดังนั้น หลังจากที่ทุกคนเตรียมตัวเสร็จ เย่เฉินกับซ่งหวั่นถิง ภายใต้นางาฮิโกะ อิโตะกับอิโตะ นานาโกะสองพ่อลูกที่ไปเป็นเพื่อน ก็นั่งรถไปที่ท่าเรือ

บนรถ นางาฮิโกะ อิโตะพูดกับเย่เฉินว่า: “คุณเย่ ฮาชิโมโตะ ชินคิจิของบริษัทนิปปอนสตี ผมได้ส่งนินจาให้นำตัวไปที่ท่าเรือแล้ว”

เย่เฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ: “ลำบากคุณแล้วคุณอิโตะ”

นางาฮิโกะ อิโตะรีบพูดว่า: “คุณเย่ไม่จำเป็นต้องเกรงใจมากขนาดนี้ เป็นสิ่งที่ผมควรทำทั้งนั้น”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน