ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2032
ในเวลานี้ ซูโสว่เต้าที่อยู่ข้างกายของซูเฉิงเฟิงอยู่ตลอด รีบเอ่ยปากพูดว่า: “พ่อ ในเวลานี้อย่าปล่อยให้รั่วหลีก่อปัญหาใหม่สอดแทรกเข้ามา สิ่งสำคัญที่สุดคือรีบกลับมา คนคนนั้นสามารถคิดหาทางจัดการทีหลังได้ แต่ว่าครั้งนี้ถ้าหากรั่วหลีหนีออกมาไม่ได้ จากนี้ไปก็ไม่มีโอกาสแล้ว!”
ซูเฉิงเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า: “คนคนนั้นที่รั่วหลีพูดถึง พวกเราไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา เกิดเขาเป็นศัตรูของตระกูลซูจะทำยังไง? เกิดเขาก็ทำทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมายจัดการกับตระกูลซูของพวกเราอย่างลับๆจะทำยังไง?!”
ซูโสว่เต้าพูดว่า: “พ่อ เรื่องนี้พวกเราสามารถตามหาทีหลังได้ ในเวลานี้ไม่รีบร้อน วันนี้รั่วหลีได้เจอกับเขา ผ่านไปช่วงหนึ่งยังมีโอกาส ให้รั่วหลีรีบกลับมาก่อนเถอะ!”
ซูเฉิงเฟิงด่าทอด้วยความโกรธในทันที: “สารเลว! ทำไมตอนนี้แกไม่มีมุมมองสภาพสถานการณ์โดยรวมสักนิดเลย?! คนคนนี้ทำให้พลเอกอาวุโสตระกูลซูของฉันเสียหายมากกว่าห้าสิบคนด้วยพลังของตัวเอง! แกรู้มั้ยว่าสิ่งนี้นำมาซึ่งความสูญเสียให้กับพวกเราไปมากแค่ไหน? ไม่ใช่แค่ไม่กี่พันล้านนะ! หากเบื้องหลังของเขายังมีวิธีการพุ่มเป้ามาจัดการกับพวกเราจะทำยังไง?!”
พูดถึงตรงนี้ ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างเยือกเย็นว่า: “เดิมทีคนคนนี้ก็ค่อนข้างผีเข้าผีออกอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตัวตนที่อยู่ก็ไม่แน่นอน ถ้าไม่ใช่ว่ารั่วหลีเจอกับเขาในวันนี้ ชาตินี้พวกเราอาจจะตามหาเขาไม่เจอ ดังนั้นไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถพลาดโอกาสนี้ไปได้! ไม่อย่างนั้น ถือว่าพลาดอย่างมหันต์!”
เมื่อซูโสว่เต้าได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้ทันทีว่าคุณท่านตัดสินใจแล้ว ตัวเองคงจะโน้มน้าวใจเขาไม่ได้แล้ว ดังนั้นก็ทำได้เพียงพูดกำชับซูรั่วหลีที่อยู่ห่างไกลในโทรศัพท์ว่า: “รั่วหลี ในเมื่อแกอยากจะแก้แค้นเขา งั้นพ่อก็จะไม่ห้ามแกแล้ว ฟังคำสั่งของคุณปู่แก ต้องค้นหาตัวตนที่แท้จริงให้ได้!”
ครั้งแรกที่ซูรั่วหลีได้ยินซูโสว่เต้าใช้คำว่า“พ่อ”นี้แทนตัวเองมาพูดกับตัวเอง เมื่อคิดถึงว่าฐานะของตัวเองเป็นลูกสาวนอกกฎหมาย ในที่สุดวันนี้เธอก็ได้รับการยอมรับจากพ่อผู้ให้กำเนิด ความรู้สึกในใจประเดประดังเข้ามาพร้อมกันหมด และพูดอย่างตื่นเต้นมาก: “พ่อค่ะพ่อวางใจได้ รั่วหลีจะทำให้สุดความสามารถ!”
ในเวลานี้ซูเฉิงเฟิงก็พูดกำชับว่า: “รั่วหลี ทางที่ดีคือสามารถจับเป็นได้ พาตรงกลับมาที่เย่นจิง ฉันจะไต่สวนเขาเอง!”
ซูรั่วหลีพูดอย่างเด็ดขาดทันทีว่า: “ได้ค่ะคุณปู่ หลังจากที่หนูจับตัวเขาได้ จะไว้ชีวิตสุนัขตัวหนึ่งอย่างเขาแน่!”
ซูเฉิงเฟิงอือคำหนึ่ง และเอ่ยปากพูดว่า: “เอาล่ะ ตัวแกเองวางมือไปจัดการเถอะ!”
จากนั้น เขาก็กำชับอีกว่า: “ใช่แล้ว หลายคนที่ไปรับแก ก็เป็นคนสนิทของฉัน ฝีมือของพวกเขาแต่ละคนไม่ธรรมดา ตอนที่แกลงมือ ให้พวกเขาตามแกไปด้วย แบบนี้โอกาสชนะก็จะมากขึ้นบ้าง!”
หนึ่งคนในเอ่ยปากถามซูรั่วหลีว่า: “คุณหนูซู หลังจากที่พวกเราไล่อีฝ่ายทัน จะทำยังไง?”
สีหน้าท่าทางของซูรั่วหลีเข้มงวด และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: “เร่งไล่ตามไปอย่างสุดกำลังทั้งหมดและก็ใช้ด้านข้างของพวกเราไปถูกับเรือของอีกฝ่ายบีบบังคับให้อีกฝ่ายจอดเรือ!”
คนคนนั้นก็ถามว่า: “ถ้าหากอีกฝ่ายไม่จอดเรือล่ะ?”
ซูรั่วหลีแสยะยิ้มพูดว่า: “ไม่จอดเรือเหรอ? ถึงเวลานั้นไม่สนว่าเขาจะจอดหรือไม่จอด ตอนที่พวกเราเข้าใกล้ ก็กระโดดตรงไปที่เรือของพวกเขา! หลังจากที่ขึ้นเรือแล้ว พวกเราก็ฆ่าทุกคนยกเว้นคนเป้าหมายและปล่อยให้เรือลงสู่ก้นทะเลไม่ปล่อยให้ใครรอดชีวิต!”
พูดถึงตรงนี้ ซูรั่วหลีกำหมัดแน่น กัดฟันขาวเล็กที่เรียงรายเรียบร้อย และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ไม่ว่ายังไง จะต้องจับตัวไอ้หมอนั่นให้ได้!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...