ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2032

ในเวลานี้ ซูโสว่เต้าที่อยู่ข้างกายของซูเฉิงเฟิงอยู่ตลอด รีบเอ่ยปากพูดว่า: “พ่อ ในเวลานี้อย่าปล่อยให้รั่วหลีก่อปัญหาใหม่สอดแทรกเข้ามา สิ่งสำคัญที่สุดคือรีบกลับมา คนคนนั้นสามารถคิดหาทางจัดการทีหลังได้ แต่ว่าครั้งนี้ถ้าหากรั่วหลีหนีออกมาไม่ได้ จากนี้ไปก็ไม่มีโอกาสแล้ว!”

ซูเฉิงเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า: “คนคนนั้นที่รั่วหลีพูดถึง พวกเราไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา เกิดเขาเป็นศัตรูของตระกูลซูจะทำยังไง? เกิดเขาก็ทำทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมายจัดการกับตระกูลซูของพวกเราอย่างลับๆจะทำยังไง?!”

ซูโสว่เต้าพูดว่า: “พ่อ เรื่องนี้พวกเราสามารถตามหาทีหลังได้ ในเวลานี้ไม่รีบร้อน วันนี้รั่วหลีได้เจอกับเขา ผ่านไปช่วงหนึ่งยังมีโอกาส ให้รั่วหลีรีบกลับมาก่อนเถอะ!”

ซูเฉิงเฟิงด่าทอด้วยความโกรธในทันที: “สารเลว! ทำไมตอนนี้แกไม่มีมุมมองสภาพสถานการณ์โดยรวมสักนิดเลย?! คนคนนี้ทำให้พลเอกอาวุโสตระกูลซูของฉันเสียหายมากกว่าห้าสิบคนด้วยพลังของตัวเอง! แกรู้มั้ยว่าสิ่งนี้นำมาซึ่งความสูญเสียให้กับพวกเราไปมากแค่ไหน? ไม่ใช่แค่ไม่กี่พันล้านนะ! หากเบื้องหลังของเขายังมีวิธีการพุ่มเป้ามาจัดการกับพวกเราจะทำยังไง?!”

พูดถึงตรงนี้ ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างเยือกเย็นว่า: “เดิมทีคนคนนี้ก็ค่อนข้างผีเข้าผีออกอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตัวตนที่อยู่ก็ไม่แน่นอน ถ้าไม่ใช่ว่ารั่วหลีเจอกับเขาในวันนี้ ชาตินี้พวกเราอาจจะตามหาเขาไม่เจอ ดังนั้นไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถพลาดโอกาสนี้ไปได้! ไม่อย่างนั้น ถือว่าพลาดอย่างมหันต์!”

เมื่อซูโสว่เต้าได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้ทันทีว่าคุณท่านตัดสินใจแล้ว ตัวเองคงจะโน้มน้าวใจเขาไม่ได้แล้ว ดังนั้นก็ทำได้เพียงพูดกำชับซูรั่วหลีที่อยู่ห่างไกลในโทรศัพท์ว่า: “รั่วหลี ในเมื่อแกอยากจะแก้แค้นเขา งั้นพ่อก็จะไม่ห้ามแกแล้ว ฟังคำสั่งของคุณปู่แก ต้องค้นหาตัวตนที่แท้จริงให้ได้!”

ครั้งแรกที่ซูรั่วหลีได้ยินซูโสว่เต้าใช้คำว่า“พ่อ”นี้แทนตัวเองมาพูดกับตัวเอง เมื่อคิดถึงว่าฐานะของตัวเองเป็นลูกสาวนอกกฎหมาย ในที่สุดวันนี้เธอก็ได้รับการยอมรับจากพ่อผู้ให้กำเนิด ความรู้สึกในใจประเดประดังเข้ามาพร้อมกันหมด และพูดอย่างตื่นเต้นมาก: “พ่อค่ะพ่อวางใจได้ รั่วหลีจะทำให้สุดความสามารถ!”

ในเวลานี้ซูเฉิงเฟิงก็พูดกำชับว่า: “รั่วหลี ทางที่ดีคือสามารถจับเป็นได้ พาตรงกลับมาที่เย่นจิง ฉันจะไต่สวนเขาเอง!”

ซูรั่วหลีพูดอย่างเด็ดขาดทันทีว่า: “ได้ค่ะคุณปู่ หลังจากที่หนูจับตัวเขาได้ จะไว้ชีวิตสุนัขตัวหนึ่งอย่างเขาแน่!”

ซูเฉิงเฟิงอือคำหนึ่ง และเอ่ยปากพูดว่า: “เอาล่ะ ตัวแกเองวางมือไปจัดการเถอะ!”

จากนั้น เขาก็กำชับอีกว่า: “ใช่แล้ว หลายคนที่ไปรับแก ก็เป็นคนสนิทของฉัน ฝีมือของพวกเขาแต่ละคนไม่ธรรมดา ตอนที่แกลงมือ ให้พวกเขาตามแกไปด้วย แบบนี้โอกาสชนะก็จะมากขึ้นบ้าง!”