ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2036

เย่เฉินยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ: “ความหมายของคุณผมเข้าใจ เนื่องจากว่าเลือดข้นกว่าน้ำ ไว้ชีวิตพวกเขาก็พอไปได้ แต่ว่า…มีเรื่องหนึ่งที่คุณต้องระวัง”

ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า: “อาจารย์เย่โปรดพูดมาเถอะ!”

เย่เฉินพูดว่า: “คุณสามารถไว้ชีวิตพวกเขา แต่ต้องจำไว้ว่า โทษตายหลีกเลี่ยงได้ แต่โทษเป็นนั้นหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในขณะเดียวกันที่ไว้ชีวิตของพวกเขา ก็ต้องลงโทษพวกเขาให้เพียงพอ ยิ่งไปกว่านั้นต้องจำกัดความเป็นไปได้ของพวกเขาในอนาคตทั้งหมดอย่างสมบูรณ์ ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่สามารถขจัดหายนะที่จะตามมาทีหลังได้อย่างเต็มที่!”

ซ่งหวั่นถิงพยักหน้า: “ฉันรู้แล้วอาจารย์เย่ เรื่องนี้ ฉันจะไตร่ตรองดีๆอย่างแน่นอน”

ในขณะที่พูด จู่ๆเย่เฉินก็ได้ยิน เสียงก้องแผ่วเบามาจากด้านหลังอย่างฉับพลัน

เขาหันหน้ามองไป ห่างจากเรือของตัวเองประมาณหนึ่งถึงสองกิโลเมตรกว่า มีเรือลำเล็กกว่ากำลังพุ่งเข้ามาหาตัวเองด้วยความเร็วอย่างเต็มที่ เรือกำลังขับเคลื่อนอยู่ในทะเล เสียงลมและเสียงคลื่นกระทบกันดังเป็นอย่างมาก ในเวลาอย่างนี้ ยากที่จะได้ยินเสียงขับเคลื่อนของเรือลำอื่น

อยู่ในระยะไกลขนาดนี้ แม้จะเปิดหวูดเรือจนสุดก็ตาม ก็ยากมากที่จะได้ยินเสียง

หากไม่ใช่ว่าประสาทสัมผัสการได้ยินของเย่เฉินว่องไวกว่าคนทั่วไปมาก ก็เป็นไม่ได้ที่จะได้ยินด้วยซ้ำ

เมื่อเห็นว่าในทะเลอันว่างเปล่านี้ ยังมีเรือตามติดตัวเอง เย่เฉินก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ดูเหมือนค่อนข้างจะไม่ชอบมาพากลในทันที

เขาพูดกับซ่งหวั่นถิงในทันทีว่า: “หวั่นถิง คุณกลับไปที่ห้องก่อน!”

เมื่อซ่งหวั่นถิงเห็นการแสดงออกที่เคร่งขรึมของเย่เฉิน ก็รู้สึกว่าเรื่องราวดูเหมือนจะค่อนข้างไม่ชอบมาพากล

ดังนั้นเธอจึงรีบถามว่า: “อาจารย์เย่ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

เย่เฉินมองไปทางแสงสีแดงที่กำลังใกล้เข้ามาจากในระยะไกลอย่างไม่หยุดหย่อน มุมปากแสยะยิ้มเล็กน้อย และพูดอย่างสนุกสนานว่า: “ดูเหมือนว่าพวกเราจะมีแขกใหม่อีกแล้ว”

ซ่งหวั่นถิงมองตามสายตาของเขาไป เธอเห็นเพียงเรือลำหนึ่งอยู่ในทะเล อยู่ตรงด้านหลังเรือของพวกเขา และเข้าใกล้อย่างไม่หยุดหย่อน