ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2036
เย่เฉินยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ: “ความหมายของคุณผมเข้าใจ เนื่องจากว่าเลือดข้นกว่าน้ำ ไว้ชีวิตพวกเขาก็พอไปได้ แต่ว่า…มีเรื่องหนึ่งที่คุณต้องระวัง”
ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า: “อาจารย์เย่โปรดพูดมาเถอะ!”
เย่เฉินพูดว่า: “คุณสามารถไว้ชีวิตพวกเขา แต่ต้องจำไว้ว่า โทษตายหลีกเลี่ยงได้ แต่โทษเป็นนั้นหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในขณะเดียวกันที่ไว้ชีวิตของพวกเขา ก็ต้องลงโทษพวกเขาให้เพียงพอ ยิ่งไปกว่านั้นต้องจำกัดความเป็นไปได้ของพวกเขาในอนาคตทั้งหมดอย่างสมบูรณ์ ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่สามารถขจัดหายนะที่จะตามมาทีหลังได้อย่างเต็มที่!”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้า: “ฉันรู้แล้วอาจารย์เย่ เรื่องนี้ ฉันจะไตร่ตรองดีๆอย่างแน่นอน”
ในขณะที่พูด จู่ๆเย่เฉินก็ได้ยิน เสียงก้องแผ่วเบามาจากด้านหลังอย่างฉับพลัน
เขาหันหน้ามองไป ห่างจากเรือของตัวเองประมาณหนึ่งถึงสองกิโลเมตรกว่า มีเรือลำเล็กกว่ากำลังพุ่งเข้ามาหาตัวเองด้วยความเร็วอย่างเต็มที่ เรือกำลังขับเคลื่อนอยู่ในทะเล เสียงลมและเสียงคลื่นกระทบกันดังเป็นอย่างมาก ในเวลาอย่างนี้ ยากที่จะได้ยินเสียงขับเคลื่อนของเรือลำอื่น
อยู่ในระยะไกลขนาดนี้ แม้จะเปิดหวูดเรือจนสุดก็ตาม ก็ยากมากที่จะได้ยินเสียง
หากไม่ใช่ว่าประสาทสัมผัสการได้ยินของเย่เฉินว่องไวกว่าคนทั่วไปมาก ก็เป็นไม่ได้ที่จะได้ยินด้วยซ้ำ
เมื่อเห็นว่าในทะเลอันว่างเปล่านี้ ยังมีเรือตามติดตัวเอง เย่เฉินก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ดูเหมือนค่อนข้างจะไม่ชอบมาพากลในทันที
เขาพูดกับซ่งหวั่นถิงในทันทีว่า: “หวั่นถิง คุณกลับไปที่ห้องก่อน!”
เมื่อซ่งหวั่นถิงเห็นการแสดงออกที่เคร่งขรึมของเย่เฉิน ก็รู้สึกว่าเรื่องราวดูเหมือนจะค่อนข้างไม่ชอบมาพากล
ดังนั้นเธอจึงรีบถามว่า: “อาจารย์เย่ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”
เย่เฉินมองไปทางแสงสีแดงที่กำลังใกล้เข้ามาจากในระยะไกลอย่างไม่หยุดหย่อน มุมปากแสยะยิ้มเล็กน้อย และพูดอย่างสนุกสนานว่า: “ดูเหมือนว่าพวกเราจะมีแขกใหม่อีกแล้ว”
ซ่งหวั่นถิงมองตามสายตาของเขาไป เธอเห็นเพียงเรือลำหนึ่งอยู่ในทะเล อยู่ตรงด้านหลังเรือของพวกเขา และเข้าใกล้อย่างไม่หยุดหย่อน
ซ่งหวั่นถิงลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า พยักหน้าเบาๆ และพูดกำชับว่า: “อาจารย์เย่ งั้นคุณต้องระวังตัวด้วย!”
เย่เฉินพยักหน้าพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ได้ วางใจเถอะ”
ทันทีที่เสียงลดลง กะลาสีเรือคนหนึ่งก็วิ่งออกจากบันไดบนดาดฟ้า และพูดอย่างวิตกกังวลเล็กน้อยว่า: “อาจารย์เย่ ด้านหลังมีเรือลำหนึ่งตามพวกเราอยู่ตลอด กำลังพุ่งมาทางพวกเราอย่างสุดกำลัง! กัปตันสงสัยว่าอีกฝ่ายเป็นผู้มาไม่ดี ให้ผมมาขอชี้แนะของคุณ! คุณตั้งใจจะทำยังไง?”
เย่เฉินยิ้มอย่างไม่ใส่ใจแล้วพูดว่า: “พวกเขาน่าจะพุ่มเป้ามาที่ฉัน เดี๋ยวพวกนายทุกคนห้ามขึ้นมาที่ดาดฟ้า ทุกอย่างของที่นี่มอบให้ฉันมาจัดการ”
กะลาสีคนนั้นรีบพูดว่า: “แบบนี้ไม่ได้นะคุณเย่ คุณอิโตะรวมทั้งท่านประธานกำชับพวกเราไว้ ต้องส่งคุณและคุณซ่งกลับถึงประเทศจีนอย่างปลอดภัย ถ้าหากอีกฝ่ายเป็นผู้มาไม่ดีจริงๆ งั้นพวกเราก็จะต่อสู้กับพวกเขาแล้ว! ในเวลาเดียวกันขอความช่วยเหลือจากคุณอิโตะ ให้เขาส่งกำลังเสริมมาโดยเร็วที่สุด!”
เย่เฉินโบกมือ: “ไม่จำเป็น ฟังฉัน ส่งคุณซ่งกลับไปที่ห้อง ต่อจากนั้นทุกคนอยู่ในห้องโดยสาร ไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน ไม่ว่ายังไงก็ตาม ห้ามขึ้นมาที่ดาดฟ้า!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...