ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2037

ตามด้วยเรือยอชต์ที่โดยสารกับระยะห่างของเย่เฉินยิ่งอยู่ยิ่งใกล้ขึ้นเรื่อยๆ บนใบหน้าของซูรั่วหลี เริ่มปรากฏความสุขของการได้แก้แค้นครั้งใหญ่ขึ้นมาแล้ว

เธอเกิดในตระกูลศิลปะการต่อสู้ที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศจีนและได้รับการถ่ายทอดความรู้ศิลปะการต่อสู้ชั้นนำของประเทศตั้งแต่ยังเด็ก ถือได้ว่าเป็นยอดฝีมือในยอดฝีมืออย่างแน่นอน

ความแข็งแกร่งนั้นแข็งแกร่งกว่าคนไม่เข้าท่าตามท้องถนนภายนอกเหล่านั้น มากมายนับไม่ถ้วน

ดังนั้น เธอไม่ได้ให้ความสำคัญกับความแข็งแกร่งของตัวเย่เฉินเองด้วยซ้ำ

ในความทรงจำของเธอ เย่เฉินก็แค่เป็นผู้ชายที่ปากสร้างปัญหาแล้วยิ่งไปกว่านั้นก็สารเลวมาก และชั่วร้ายมาก

อาจจะมีความสามารถเล็กน้อยมีภูมิหลังเล็กน้อย แต่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นยอดฝีมือชั้นสูงอะไร

ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่ยอดฝีมือพิถีพิถันคือประลองฝีมืออย่างเที่ยงธรรม แจ้งตำรวจลับหลังจะเรียกว่ามีความสามารถอะไร?

ดังนั้น ในเวลานี้เธอตัดสินใจแล้ว วันนี้ตัวเองจะต้องล้างแค้นของตอนนั้นให้ได้

ในเวลานี้ กัปตันรายงานว่า: “คุณหนูซู พวกเราอยู่ห่างจากเรือเป้าหมายไม่ถึงแปดร้อยเมตร!”

ซูรั่วหลีเช็ดเหงื่อออกจากฝ่ามือด้วยความตื่นเต้น และเอ่ยปากพูดว่า: “ส่งกล้องส่องทางไกลมาให้ฉัน!”

กะลาสีเรือคนหนึ่ง ยื่นกล้องส่องทางไกลกำลังขยายสูงกล้องหนึ่งที่ใช้ในการเดินเรือ ไปที่มือของเธอ

ซูรั่วหลียกกล้องส่องทางไกลขึ้นมามองดู ก็มองเห็นเย่เฉินยืนอยู่บนดาดฟ้าเพียงคนเดียว ใบหน้าเต็มไปด้วยความเอ้อระเหยลอยชายด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง!

เนื่องจากว่ากล้องส่องทางไกลมีความชัดเจนสูงมาก ดังนั้นซูรั่วหลีแทบจะเห็นสีหน้าท่าทางทั้งหมดทั้งมวลของเย่เฉิน

เย่เฉินในเวลานี้ บนใบหน้ามาพร้อมกับความเฉยชาแต่กำเนิด รอยยิ้มมุมปากเหมือนมีแต่ก็ไม่มี ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกถูกดูหมิ่นตลอดเวลา

ดังนั้น รูปลักษณ์ตอนนี้ของเขา ในความคิดของซูรั่วหลี ก็เป็นภาพที่สมบูรณ์แบบของการแกล้งทำเป็นอวดเก่ง

ในเวลานี้ สายตาของเย่เฉินดูเหมือนจะมองไปทางซูรั่วหลีแวบหนึ่ง รอยยิ้มมุมปากก็ลึกขึ้นเล็กน้อย

ซูรั่วหลีรู้สึกวิตกกังวลอย่างไม่สามารถอธิบายได้อย่างฉับพลัน และแอบพูดว่า: “สีหน้าท่าทางของไอ้หมอนั่น เหมือนกับมองเห็นฉันทะลุ หรือว่าเขาจะรู้ว่าฉันมาแก้แค้นเขาเหรอ?!”