ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2037
ตามด้วยเรือยอชต์ที่โดยสารกับระยะห่างของเย่เฉินยิ่งอยู่ยิ่งใกล้ขึ้นเรื่อยๆ บนใบหน้าของซูรั่วหลี เริ่มปรากฏความสุขของการได้แก้แค้นครั้งใหญ่ขึ้นมาแล้ว
เธอเกิดในตระกูลศิลปะการต่อสู้ที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศจีนและได้รับการถ่ายทอดความรู้ศิลปะการต่อสู้ชั้นนำของประเทศตั้งแต่ยังเด็ก ถือได้ว่าเป็นยอดฝีมือในยอดฝีมืออย่างแน่นอน
ความแข็งแกร่งนั้นแข็งแกร่งกว่าคนไม่เข้าท่าตามท้องถนนภายนอกเหล่านั้น มากมายนับไม่ถ้วน
ดังนั้น เธอไม่ได้ให้ความสำคัญกับความแข็งแกร่งของตัวเย่เฉินเองด้วยซ้ำ
ในความทรงจำของเธอ เย่เฉินก็แค่เป็นผู้ชายที่ปากสร้างปัญหาแล้วยิ่งไปกว่านั้นก็สารเลวมาก และชั่วร้ายมาก
อาจจะมีความสามารถเล็กน้อยมีภูมิหลังเล็กน้อย แต่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นยอดฝีมือชั้นสูงอะไร
ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่ยอดฝีมือพิถีพิถันคือประลองฝีมืออย่างเที่ยงธรรม แจ้งตำรวจลับหลังจะเรียกว่ามีความสามารถอะไร?
ดังนั้น ในเวลานี้เธอตัดสินใจแล้ว วันนี้ตัวเองจะต้องล้างแค้นของตอนนั้นให้ได้
ในเวลานี้ กัปตันรายงานว่า: “คุณหนูซู พวกเราอยู่ห่างจากเรือเป้าหมายไม่ถึงแปดร้อยเมตร!”
ซูรั่วหลีเช็ดเหงื่อออกจากฝ่ามือด้วยความตื่นเต้น และเอ่ยปากพูดว่า: “ส่งกล้องส่องทางไกลมาให้ฉัน!”
กะลาสีเรือคนหนึ่ง ยื่นกล้องส่องทางไกลกำลังขยายสูงกล้องหนึ่งที่ใช้ในการเดินเรือ ไปที่มือของเธอ
ซูรั่วหลียกกล้องส่องทางไกลขึ้นมามองดู ก็มองเห็นเย่เฉินยืนอยู่บนดาดฟ้าเพียงคนเดียว ใบหน้าเต็มไปด้วยความเอ้อระเหยลอยชายด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง!
เนื่องจากว่ากล้องส่องทางไกลมีความชัดเจนสูงมาก ดังนั้นซูรั่วหลีแทบจะเห็นสีหน้าท่าทางทั้งหมดทั้งมวลของเย่เฉิน
เย่เฉินในเวลานี้ บนใบหน้ามาพร้อมกับความเฉยชาแต่กำเนิด รอยยิ้มมุมปากเหมือนมีแต่ก็ไม่มี ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกถูกดูหมิ่นตลอดเวลา
ดังนั้น รูปลักษณ์ตอนนี้ของเขา ในความคิดของซูรั่วหลี ก็เป็นภาพที่สมบูรณ์แบบของการแกล้งทำเป็นอวดเก่ง
ในเวลานี้ สายตาของเย่เฉินดูเหมือนจะมองไปทางซูรั่วหลีแวบหนึ่ง รอยยิ้มมุมปากก็ลึกขึ้นเล็กน้อย
ซูรั่วหลีรู้สึกวิตกกังวลอย่างไม่สามารถอธิบายได้อย่างฉับพลัน และแอบพูดว่า: “สีหน้าท่าทางของไอ้หมอนั่น เหมือนกับมองเห็นฉันทะลุ หรือว่าเขาจะรู้ว่าฉันมาแก้แค้นเขาเหรอ?!”
“ครับ!”
หลายคนตอบรับในทันที ต่อจากนั้นทยอยหยิบอาวุธออกมา
การควบคุมปืนของประเทศญี่ปุ่นนั้นเข้มงวดมาก ดังนั้นสิ่งที่พวกเขาใช้ แทบจะเป็นอาวุธลับที่คนธรรมดาใช้ในศิลปะการต่อสู้
และระยะห่างระหว่างของเรือก็ยิ่งอยู่ยิ่งใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
ซูรั่วหลียกมือทั้งสองขึ้น มัดผมยาวของตัวเองให้กลายเป็นหางม้าสูง จากนั้นพูดกับหลายคนข้างกายในทันทีว่า: “กัปตันเดี๋ยวชนด้านข้างของอีกฝ่ายก่อน ต่อจากนั้นกระแทกทิศทางที่ทำให้เรือแนบชิดอีกฝ่าย รอตอนที่เรือแนบชิดกับอีกฝ่าย คนอื่นก็กระโดดตามฉันไป จับตัวผู้ชายที่อยู่บนดาดฟ้าคนนั้นเป็นอันดับแรก และฆ่าส่วนที่เหลือทั้งหมดทิ้ง!”
สีหน้าท่าทางของหลายคนจริงจัง และพูดพร้อมกันในทันทีว่า: “รับทราบครับ!”
ฆ่าคน ซูรั่วหลีไม่เคยออมมือ
ตั้งแต่วินาทีที่เธอเกิดมานั้น แม่ของเธอก็ได้ปลูกฝังความเชื่ออย่างหนึ่งในตัวเธอมาโดยตลอด
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...