ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2041
ในวินาทีที่คนนั้นลอยอยู่ในอากาศ เขาค้นพบว่า ตัวเองถูกเย่เฉินขว้างไปยังทางซ้ายของเรือ แต่เรือที่เขานั่งมา อยู่ทางด้านขวา!
อีกอย่าง แรงของเย่เฉินก็มีมากมายมหาศาล ชั่วขณะก็ขว้างตัวของเขาออกไปได้ไกลถึงสิบกว่าเมตร！
ร่างกายของเขาตกลงไปในท้องทะเลลึกอันหนาวเหน็บแบบพาราโบลา
ตำแหน่งตรงจุดนี้ห่างจากทะเลหลวงไม่ไกลเท่าไหร่นัก ความลึกของน้ำทะเลมีมากถึงพันเมตร อีกอย่างตอนนี้ยังอยู่ในช่วงฤดูหนาว น้ำในมหาสมุทรจึงเย็นจัดถึงกระดูก!
ในตอนที่เขาตกลงไปในทะเลจนเกิดเสียงดังตูม แรงกระแทกจากผิวน้ำก็ทำให้ทั้งร่างของเขารู้สึกเจ็บอย่างรุนแรง
ต่อมา เสื้อผ้าของเขาก็เปียกโชกไปด้วยน้ำเย็นๆ ร่างกายเย็นเฉียบเหมือนตกอยู่ในโรงเก็บน้ำแข็ง!
ในสถานการณ์แบบนี้ เขาทำได้เพียงดิ้นรนเอาตัวรอด พยายามว่ายน้ำกลับไปยังเรือของตัวเอง
แต่ว่า คลื่นลมในทะเลแรงเป็นอย่างมาก อีกอย่างเขาก็กำลังว่ายทวนกระแสลม ดังนั้นไม่ว่าเขาจะพยายามว่ายน้ำอย่างสุดชีวิตเพียงใด สุดท้ายก็ไม่สามารถเข้าใกล้เรือได้เลยแม้แต่เมตรเดียว
ในตอนที่เขากำลังสิ้นหวัง บนพื้นผิวทะเลก็มีเสียงดังตูมตามขึ้นมา
เสียงเหล่านั้น คือเสียงของคนที่เหลือถูกเย่เฉินโยนลงมาในทะเลทีละคนอย่างกับกำลังโยนเกี๊ยวลงหม้อ
โชคชะตาของคนเหล่านี้ แตกต่างกับคนแรกมาก
เพราะถึงอย่างไร คนแรกก็ไม่ได้ถูกเตะต่อย ก่อนถูกโยนลงไปในทะเล
แต่ว่าคนอื่นๆไม่ได้โชคดีขนาดนั้น พวกเขาต่างก็ถูกเย่เฉินทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บทั้งร่างกาย จากนั้นก็ถูกโยนลงทะเล นั่นก็เท่ากับว่าพวกเขาเหมือนเสียเปอร์เซ็นต์รอดชีวิตไปแล้วครึ่งหนึ่ง!
ชีวิตอีกครึ่งที่เหลือ ก็แทบจะเอาไม่รอดในท้องทะเลอันหนาวเหน็บแบบนี้!
แต่ละคนร้องขอความช่วยเหลืออย่างสุดชีวิต พยายามเอาชีวิตรอดอย่างสุดกำลัง กลัวว่าถ้าจมหายลงไปในทะเล ชีวิตก็คงจบสิ้นแค่ตรงนี้
บนเรือที่ซูรั่วหลีนั่งมา กัปตันเรือและลูกเรือมองภาพตรงหน้าอย่างอกสั่นขวัญแขวน
นี่มันอะไร? ซูรั่วหลียกพวกมาตั้งหลายคนเพื่อมาจัดการคนคนเดียว แต่ผลลัพธ์กลับกลายเป็นว่าหกคนนั้นถูกโยนลงทะเลไปหมดเลยเนี่ยนะ?!
ในตอนนี้เองลูกเรือก็เอ่ยถามขึ้นมาว่า “กัปตัน เราต้องไปช่วยพวกเขาไหม?”
เห็นอย่างนี้แล้ว ตัวเองไม่น่าจะใช่คู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อกับเย่เฉินเท่าไหร่
ถ้าหากอีกสักพักตัวเธอเองก็ถูกเขาโยนลงทะเลเหมือนกันล่ะก็ แบบนั้นจะไม่เสียหน้าแย่เหรอ?
ซูรั่วหลีมั่นใจในความสามารถของตัวเอง เธอเชื่อว่าต่อให้ถูกโยนลงไปในท้องทะเล เธอก็สามารถว่ายกลับมาที่เรือได้อย่างสบายๆ
เพียงแต่ว่าซูรั่วหลีโตมาจนป่านนี้ ยังไม่เคยรู้สึกเสียเปรียบแบบนี้มาก่อนเลย ในใจพลันเกิดความรู้สึกรับไม่ได้
ในตอนนี้เอง หลังจากที่เย่เฉินโยนลูกกระจ็อกทั้งหกคนลงไปในทะเล เขาก็ปัดมือด้วยใบหน้าดูถูก แล้วเอ่ยพูดว่า “หมารับใช้ของตระกูลซูเก่งได้แค่นี้เองเหรอ? ถ้ามีความสามารถแค่นี้ ฉันว่าตระกูลซูควรจะสละตำแหน่งตระกูลอันดับหนึ่งให้คนอื่นเถอะ！”
เมื่อซูรั่วหลีได้ยินแบบนี้ ก็กรุ่นโกรธขึ้นมาในทันที!
สิ่งที่เธอรับไม่ได้ที่สุดก็คือ มีคนมาดูหมิ่นตระกูลซู!
ถึงแม้เธอจะยังเป็นแค่ลูกสาวนอกสมรสที่ยังไม่ถูกยอมรับ แต่เธอก็รู้สึกว่า สายเลือดที่กำลังไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเธอ คือสายเลือดตระกูลซู!
ดังนั้น ไม่ว่าจะยังไง เธอก็จะไม่ให้ใครมาดูหมิ่นตระกูลซูเด็ดขาด!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...