ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2044

ซูรั่วหลีกลัวว่าเขาจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง จึงหลบสายตาเขา ไม่กล้าตอบกลับ

เธอกลัวเย่เฉินจะรู้ว่าตัวเองเป็นลูกนอกสมรสของซูโส่วเต้า

ถ้าเป็นแบบนั้น เขาคงไม่ทำแค่ใช้เธอเป็นเครื่องมือข่มขู่พ่อและตระกูลซูอย่างเดียว แต่อาจจะถึงขั้นเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอให้สาธารณชนรู้

แม้ว่าเธอจะหวังว่าผู้เป็นพ่อจะยอมรับในตัวตนของเธอ แต่เธอเองก็รู้ ว่าถึงยังไงพ่อก็เป็นถึงผู้นำตระกูลซู แถมยังมีเมียหลวงและลูกตั้งสองคน ถ้าหากตัวตนของเธอถูกเปิดเผยออกไป คงมีผลในทางลบต่อชื่อเสียงของผู้เป็นพ่อและความสุขของครอบครัวแน่

ทั้งชีวิตนี้ซูรั่วหลีแค่อยากแบ่งเบาภาระมาจากพ่อ ไม่เคยคิดที่จะเพิ่มภาระให้พ่อเลยสักครั้ง ดังนั้นลึกในใจของเธอตอนนี้จึงเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น กลัวว่าเย่เฉินจะจับสังเกตได้

เมื่อเย่เฉินเห็นว่าซูรั่วหลีหลบสายตา เขาจึงหยุดพูดไป ในใจก็ตระหนักได้ถึงความผิดปกติ พร่ำบ่นคนเดียวว่า “ตอนนี้เธอคือนักโทษคดีหนักหมายเลขหนึ่งในญี่ปุ่น ถ้าในกรณีนี้ยังช่วยเธอออกมาได้ แปลว่าตระกูลซูก็ต้องจ่ายอย่างต่ำพันกว่าล้าน หรืออาจจะเป็นจำนวนเงินที่มากกว่านั้น ถึงจะสามารถ.....”

พูดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็จ้องซูรั่วหลีเขม็ง แล้วเอ่ยเสียงเย็นว่า “วิธีจัดการของคนตระกูลซู ฉันก็พอได้ยินมาบ้าง แต่ว่าตอนนี้ซูเฉิงเฟิงไม่ได้เป็นคนใจกว้างขนาดนั้น เขาไม่มีทางยอมเสียเงินมากมายขนาดนี้เพื่อช่วยคนคนเดียวแน่นอน ถึงแม้เธอจะมีความสามารถมากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ไม่คุ้มค่ากับเงินมากมายขนาดนี้หรอก”

พูดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็จงใจลากเสียงยาวแล้วแสยะยิ้ม “นอกเสียจากว่า....เธอไม่ได้เป็นแค่ลูกน้องของตระกูลซู!”

แม้ว่าความสามารถของซูรั่วหลีจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน แต่ในเรื่องประสบการณ์ในสังคมและจิตวิทยาเธอไม่ผ่านจริงๆ ทันทีที่ได้ยินคำพูดนี้ เธอก็แสดงออกมาอย่างลนลาน เอ่ยพูดออกมาอย่างเผยพิรุธว่า“ไม่ใช่...ไม่ใช่อย่างที่นายคิด! ฉันเป็นลูกน้องของตระกูลซูจริงๆ...”

เย่เฉินแสยะยิ้มเย็น “ดูเหมือนว่าเธอจะขาดประสบการณ์เข้าสังคมจริงๆ แววตาของเธอตอนนี้กำลังส่งสัญญาณให้ฉันอย่างชัดเจนเลยล่ะ！”

ซูรั่วหลีเอ่ยถามอย่างลนลาน “ห๊ะ?！ สัญญาณอะไร?！”

เย่เฉินยิ้ม “สัญญาณที่บอกว่าฉันเดาถูกยังไงล่ะ”

เย่เฉินหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “เอาล่ะสาวน้อย ยิ่งเธออธิบาย ก็ยิ่งเหมือนอยากปิดบัง ถ้าเธอเป็นแค่ลูกน้องของตระกูลซูจริงๆ ทำไมถึงยอมตายเพื่อผู้นำตระกูลโดยไม่สนชีวิต ทำไมต้องอธิบายอะไรออกมามากมาย แค่นี้มันก็ชัดแล้วว่ากำลังหาข้อแก้ต่างให้ตระกูลซูอยู่!”

พูดจบ เย่เฉินก็เอ่ยยั่วยุขึ้นมาว่า “ถ้าให้ฉันเดา เธอคงไม่ใช่ลูกนอกสมรสของใครในตระกูลซูหรอกใช่ไหม? พวกเขาถึงได้ลงทุนช่วยเธอออกมาขนาดนี้ ใช่หรือเปล่า?”

ซูรั่วลีตกใจกลัวจนหน้าขาวซีด ส่ายหัวอย่างสุดชีวิตจนน้ำตาไหลออกมา พูดกลั้วสะอื้นว่า “ฉันไม่ใช่ลูกนอกสมรสของตระกูลซูจริงๆนะ เชื่อฉันเถอะ....”

เย่เฉินไม่สนใจเธอ เขาพึมพำพร้อมกับส่ายหน้าว่า “แล้วเธอเป็นลูกนอกสมรสของใครล่ะ? ซูเฉิงเฟิง? ไม่น่าเป็นไปได้ หมาแก่อย่างซูเฉิงเฟิงคงตายด้านไปแล้ว ไม่น่าจะเป็นพ่อเชื้อให้กำเนิดสาวน้อยวัยละอ่อนอย่างเธอได้ อีกอย่างถ้าเธอเป็นลูกนอกสมรสของเขาจริงๆ เขาคงไม่ส่งเธอไปคุ้มกันซูโส่วเต้าหรอก ถ้าอย่างนั้น เธออาจจะถูกซูโส่วเต้าจับได้ทุกเวลา.....”

พูดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็มองซูรั่วหลีอย่างประเมิน แล้วถามยิ้มๆว่า “พูดมาขนาดนี้แล้ว เธอคงแป็นลูกนอกสมรสของซูโส่วเต้าสินะ? ซูโส่วเต้าให้เธอมาเป็นบอดี้การ์ดให้ก็เพื่อตบตาคนอื่น แบบนี้ก็จะอยู่ใกล้ชิดกันได้ แถมยังไม่ถูกคนอื่นสงสัยด้วย ฉันเดาถูกไหม?”