เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2046

ซูรั่วหลีถูกเย่เฉินถามจนพูดอะไรไม่ออก

เหตุผลที่ยอมอุทิศชีวิตขนาดนี้ นั่นก็เพราะว่าเธอได้รับการสั่งสอนแบบล้างสมองมาตั้งแต่เด็กๆ

เธอคิดอย่างหนักแน่นเสมอมาว่า ตัวเองควรที่จะทุ่มเททุกอย่างแม้แต่ชีวิตให้ตระกูลซูและพ่อ

แต่ว่า แน่นอนว่าคำพูดเหล่านี้เธอไม่สามารถพูดมันออกไปให้เย่เฉินรู้ได้

ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงร้องไห้อ้อนวอนออกมาว่า “แม้ว่าฉันจะมีชีวิตมาได้ไม่นาน แต่ฉันก็แทบจะไม่เคยเอ่ยขอร้องใคร วันนี้ฉันขอร้องนายเถอะนะ ได้โปรดปล่อยฉันไป อย่าทรมานฉันอีกเลยได้ไหม....ขอร้องล่ะ....”

เย่เฉินส่ายหัวแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “โทษที แต่เธอยังตายตอนนี้ไม่ได้！”

...

ขณะเดียวกัน ในห้องคนขับของเรืออีกลำ

กัปตันและเหล่าลูกเรือต่างมองมาอย่างเบิกตาอ้าปากค้าง

พวกเขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ ซูรั่วหลีออกหมัดกับผู้ชายคนนั้นได้ไม่ทันไร กลับถูกจับล็อกอยู่กับที่ราวกับโดนมนต์สะกด!

อีกอย่าง ท่าทางเดี๋ยวพยักหน้า เดี๋ยวส่ายหน้า เดี๋ยวก็ร้องไห้อย่างเจ็บปวดของเธอ ในสายตาของคนบนเรือ มันยิ่งกว่าโดนสะกดจิตเสียอีก

กัปตันเรือรีบหยิบวิทยุดาวเทียมออกมา พร้อมกดโทรหาเบอร์โทรในประเทศ

เขานำเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ที่นี่เล่าให้ปลายสายฟังอย่างละเอียด จากนั้นก็รับฟังคำสั่งจากปลายสาย

เขารีบพยักหน้าเร็วๆแล้วพูดว่า “ได้ครับ รับทราบ！ผมจะดำเนินการตามที่สั่ง!”

พูดจบ เขาก็วางสาย แล้วเอ่ยพูดเสียงเย็นว่า “รีบแจ้งคุณสวีว่าคุณท่านมีคำสั่งใหม่！”

ลูกเรือที่อยู่ข้างๆรีบหันหลังวิ่งไปยังชั้นใต้สุดของเรือ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน