ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2047

อานุภาพของหน้าไม้ สามารถยิงทะลุหัวกะโหลกได้ในระยะที่ใกล้แบบนี้

ประกอบกับที่คุณสวีเป็นนักฆ่าฝีมือดีที่ชำนาญการใช้หน้าไม้ ดังนั้นเขาจึงแน่ใจ ว่าสามารถยิงเย่เฉินให้ดับได้แน่

ตั้งแต่เดินอยู่บนเส้นทางนักฆ่า เขาใช้หน้าไม้ฆ่าคนทีไรไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง

ดังนั้น หลังจากที่เขาเล็งเป้าไปที่เย่เฉิน ต่อมาก็ลั่นไกออกไปอย่างไม่ลังเล！

ทันทีที่สายหน้าไม้เกิดเสียงดังฟึบ ต่อมาลูกศรหน้าไม้ที่ทำมาจากโลหะไทเทเนียมและเส้นใยคาร์บอน ก็พุ่งตรงไปยังขมับของเย่เฉินด้วยความรวดเร็ว

ความเร็วของหน้าไม้เกินกว่าหนึ่งร้อยเมตรต่อวินาที บวกกับหน้าไม้อันนี้เคยใช้เป็นเครื่องมือฆ่าชีวิตมนุษย์มาก่อน ความเร็วก็แทบจะแตะสองร้อยเมตรต่อวินาที

ระยะที่ใกล้ขนาดนี้ โอกาสที่เหลือให้อีกฝ่ายไหวตัวทัน มีไม่ถึง0.5วินาที

หรือจะพูดได้ว่า แม้แต่โอกาสหันหน้ากลับมาเห็นก็ยังไม่มี!

ดังนั้น คุณสวีอะไรนั่นจึงรู้ดีอยู่แก่ใจ ซ้ำยังมองว่าเย่เฉินเป็นคนตายไปแล้วด้วยซ้ำ

เขาถึงขนาดเตรียมตัวเห็นหัวกะโหลกที่แตกกระจุยของเย่เฉินเองกับตา

อีกอย่าง เพราะเขารู้ดีว่า ลูกดอกหน้าไม้ที่ยิงออกไปอาบด้วยยาพิษ ต่อให้แค่เฉียดผ่านผิวหนังของอีกฝ่าย อีกฝ่ายก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

แต่ว่า สิ่งที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงก็คือ เย่เฉินยื่นมือออกมาคว้าจับลูกดอกหน้าไม้ที่พุ่งเข้าไปหาด้วยความเร็วโดยไม่แม้แต่หันไปมอง!

“เป็น...เป็นไปได้ยังไง!”

คุณสวีเบิกตาอ้าปากค้างอย่างอึ้งๆ

กัปตันเรือเองก็นิ่งอึ้งไปแล้วเหมือนกัน หลุดปากพูดขึ้นมาว่า “คุณสวี ผมไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม?！ ของที่ไอ้นั่นจับอยู่ คือลูกดอกหน้าไม้ที่คุณเพิ่งยิงออกไปเหรอ?！”

คุณสวีเหงื่อแตกในทันที “ใช่...ไอ้หมอนี่...มันไม่ใช่คนปกติแน่ๆ! ฉันไม่เคยเห็นใครเก่งกาจเท่านี้มาก่อนเลย...”