ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2047
อานุภาพของหน้าไม้ สามารถยิงทะลุหัวกะโหลกได้ในระยะที่ใกล้แบบนี้
ประกอบกับที่คุณสวีเป็นนักฆ่าฝีมือดีที่ชำนาญการใช้หน้าไม้ ดังนั้นเขาจึงแน่ใจ ว่าสามารถยิงเย่เฉินให้ดับได้แน่
ตั้งแต่เดินอยู่บนเส้นทางนักฆ่า เขาใช้หน้าไม้ฆ่าคนทีไรไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง
ดังนั้น หลังจากที่เขาเล็งเป้าไปที่เย่เฉิน ต่อมาก็ลั่นไกออกไปอย่างไม่ลังเล！
ทันทีที่สายหน้าไม้เกิดเสียงดังฟึบ ต่อมาลูกศรหน้าไม้ที่ทำมาจากโลหะไทเทเนียมและเส้นใยคาร์บอน ก็พุ่งตรงไปยังขมับของเย่เฉินด้วยความรวดเร็ว
ความเร็วของหน้าไม้เกินกว่าหนึ่งร้อยเมตรต่อวินาที บวกกับหน้าไม้อันนี้เคยใช้เป็นเครื่องมือฆ่าชีวิตมนุษย์มาก่อน ความเร็วก็แทบจะแตะสองร้อยเมตรต่อวินาที
ระยะที่ใกล้ขนาดนี้ โอกาสที่เหลือให้อีกฝ่ายไหวตัวทัน มีไม่ถึง0.5วินาที
หรือจะพูดได้ว่า แม้แต่โอกาสหันหน้ากลับมาเห็นก็ยังไม่มี!
ดังนั้น คุณสวีอะไรนั่นจึงรู้ดีอยู่แก่ใจ ซ้ำยังมองว่าเย่เฉินเป็นคนตายไปแล้วด้วยซ้ำ
เขาถึงขนาดเตรียมตัวเห็นหัวกะโหลกที่แตกกระจุยของเย่เฉินเองกับตา
อีกอย่าง เพราะเขารู้ดีว่า ลูกดอกหน้าไม้ที่ยิงออกไปอาบด้วยยาพิษ ต่อให้แค่เฉียดผ่านผิวหนังของอีกฝ่าย อีกฝ่ายก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
แต่ว่า สิ่งที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงก็คือ เย่เฉินยื่นมือออกมาคว้าจับลูกดอกหน้าไม้ที่พุ่งเข้าไปหาด้วยความเร็วโดยไม่แม้แต่หันไปมอง!
“เป็น...เป็นไปได้ยังไง!”
คุณสวีเบิกตาอ้าปากค้างอย่างอึ้งๆ
กัปตันเรือเองก็นิ่งอึ้งไปแล้วเหมือนกัน หลุดปากพูดขึ้นมาว่า “คุณสวี ผมไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม?！ ของที่ไอ้นั่นจับอยู่ คือลูกดอกหน้าไม้ที่คุณเพิ่งยิงออกไปเหรอ?！”
คุณสวีเหงื่อแตกในทันที “ใช่...ไอ้หมอนี่...มันไม่ใช่คนปกติแน่ๆ! ฉันไม่เคยเห็นใครเก่งกาจเท่านี้มาก่อนเลย...”
คุณสวีพยักหน้า แล้วพูดว่า “ได้ ใช้แผนฉุกเฉินก็ได้！”
...
ในขณะเดียวกัน บนเรืออีกลำ
เมื่อซูรั่วหลีเห็นเย่เฉินจับลูกดอกหน้าไม้ที่ทะลุอากาศมาได้เพียงแค่มือเดียว เธอก็นิ่งอึ้งไปในทันที!
เธออุทานขึ้นมาในใจว่า “คนคนนี้....ใช่มนุษย์หรือเปล่า?！ความแข็งแกร่งของลูกดอกหน้าไม้มีมากกว่าการโจมตีของฉันเมื่อสักครู่ ทั้งยังเร็วกว่ามากๆด้วย! แต่เขากลับสามารถคว้าจับมันไว้ได้เพียงแค่มือเดียว โดยไม่แม้แต่จะหันหน้าไปมองเนี่ยนะ?! วิชาต่อสู้ของหมอนี่ต้องอยู่ในขั้นไหนกัน?！”
เย่เฉินในตอนนี้ เมื่อเห็นสีหน้าตกตะลึงของซูรั่วหลี ก็ยิ้มออกมานิ่งๆแล้วพูดว่า “เป็นไง? รู้สึกเหมือนโลกที่มีอยู่พังเลยล่ะสิ?”
ซูรั่วหลีพยักหน้าอย่างยากลำบาก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...