เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2048

แม้ไม่อยากยอมรับว่าตัวเองพ่ายแพ้และไม่เก่งมากพอ แต่ความเก่งกาจของผู้ชายตรงหน้าเป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ มันเกินขอบเขตความรู้ที่ตัวเองมีต่อการต่อสู้ไปมากโข

เย่เฉินแสยะยิ้ม แล้วหันไปมองทางฝั่งเรือตรงข้าม

นักฆ่าที่ถือหน้าไม้อยู่ในมือพลันสะดุ้งโหยงเพราะสายตาของเขา

เขาลังเลเล็กน้อย จากนั้นก็เอ่ยพูดกับกัปตันเรือเสียงเบาว่า “ครั้งสุดท้ายนี้ ไม่ว่าฉันจะยิงถูกหรือไม่ก็ตาม สิ่งแรกที่นายต้องทำคือปล่อยแรงม้าของเรือออกให้เร็วที่สุด ผู้ชายคนนั้นเก่งกาจเกินไป เราอยู่ให้ไกลเขามากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี!”

กัปตันเรือรีบยื่นมือออกไปวางไว้บนปุ่มสตาร์ทเครื่องยนต์ พร้อมกันนั้นก็เอ่ยพูดกับลูกน้องข้างๆว่า “หลังจากที่คุณสวียิงลูกดอกหน้าไม้ดอกที่สองออกไป แกรีบคุมหางเสือซ้าย ส่วนฉันจะปล่อยแรงม้าออกให้แรงที่สุด เข้าใจไหม?”

ต้นเรือขานรับออกมาทันที “เข้าใจครับ！”

“ดี!” กัปตันเรือพยักหน้า จากนั้นก็มองไปที่คุณสวีด้วยใบหน้าเครียดๆ

คุณสวีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ ยกหน้าไม้ขึ้นมาแล้วยิงออกไปทันที!

ต่อมา เขาก็รีบตะโกนว่า “ถอย! เร็วเข้า!”

กัปตันเรือและต้นเรือเริ่มลงมือ ควบคุมหางเรือซ้ายเตรียมตัวหนีด้วยความเร็ว

ในวินาทีที่เขายิงลูกดอกหน้าไม้ออกไป ทางด้านเย่เฉินก็รับรู้ได้ว่าลูกดอกกำลังพุ่งเข้ามา

ตอนแรกเขากำลังจะยื่นมือออกไปจับเอาไว้ แต่จู่ๆเขาก็หยุดการกระทำนั้น

เพราะเขาสังเกตเห็นว่า ลูกดอกหน้าไม้ดอกนั้นไม่ได้กำลังพุ่งมาที่เขา!

แต่กำลังพุ่งไปที่ซูรั่วหลีที่อยู่ข้างๆ!

วินาทีต่อมา ซูรั่วหลีก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดบริเวณต้นขา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน