ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2049
ทุกคนบนเรือ สะดุ้งกับคำพูดนี้พร้อมกับโหยหวนออกมาอย่างน่าเวทนา
ในตอนนี้ บนเรือไม่มียอดฝีมือที่สามารถสู้กับเย่เฉินได้เลยสักคน
ซูรั่วหลีถูกยิงด้วยลูกดอกอาบยาพิษ เกรงว่าอีกไม่นานก็คงจะตาย ลูกน้องของตระกูลซูก็ถูกเย่เฉินโยนลงทะเลไปหมดแล้ว บางคนก็จมลงไปในน้ำเพราะไม่มีแรงเหลือ
คนที่เหลืออยู่ ก็คือคุณสวีอะไรนั่น
เขาถือเป็นท่าไม้ตายสุดท้ายที่ซ่อนตัวอยู่บนเรือ ขนาดซูรั่วหลียังไม่รับรู้ถึงการมีอยู่ของเขา
ทว่า ในตอนนี้เขากลับตายลงอย่างสมบูรณ์แบบ
คนที่เหลืออยู่บนเรือ นอกจากกัปตันกับต้นเรือ ก็มีลูกเรืออีกไม่กี่คน
ซึ่งพวกเขาไม่เคยเรียนต่อสู้มาก่อนเลยแม้แต่นิด ดังนั้นจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อกับเย่เฉินแน่นอน
ในตอนที่ทุกคนไม่รู้ว่าควรต้องทำอย่างไรดี ประตูบานใหญ่ของห้องขับเรือก็ถูกถีบเข้ามาอย่างกะทันหัน
วินาทีต่อมา เย่เฉินก็ก้าวเดินเข้ามาด้านใน
ลูกเรือตกใจจนขาอ่อน หนึ่งในนั้นถึงกับร่วงตุบลงกับพื้น แล้วร้องไห้อ้อนวอนออกมาว่า “ไว้ชีวิตผมเถอะ！ผมเป็นแค่ลูกเรือของตระกูลซู ไม่เคยทำเรื่องอะไรร้ายแรงเลยนะ!”
คนอื่นๆต่างก็ทยอยคุกเข่าโขกหัวกับพื้นพร้อมกับอ้อนวอนว่า “ใช่ครับ พวกเราก็แค่ลูกเรือธรรมดา พวกเราไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยครับ!”
เย่เฉินไม่สนใจคำพูดวิงวอนของคนพวกนี้ แต่เอ่ยปากถามขึ้นมาว่า “ใครคือกัปตันเรือ?”
ทุกคนต่างชี้นิ้วไปที่คนเดียวกันอย่างพร้อมเพรียง
กัปตันเรือยกมือสั่นๆขึ้นมาแล้วพูดว่า “ผม..ผมคือกัปตันเองครับ....”
ในตอนนี้เอง เย่เฉินก็กระชากกัปตันเรือคนนั้นมาอยู่ตรงหน้าซูรั่วหลี เอ่ยพูดว่า “มานี่ ไหนพูดมาซิ ว่าทำไมเมื่อกี้ไอ้หมอนั่น ถึงได้ยิงลูกดอกหน้าไม้หมายฆ่าผู้หญิงคนนี้?”
กัปตันเรือมีสีหน้าอึกอัก จากนั้นก็เอ่ยปากพูดว่า “อันนี้....ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...บางที...อาจจะเผลอยิงพลาดก็ได้....”
เย่เฉินแสยะยิ้ม “เผลอยิงพลาด? ดอกแรกเขาเล็งเป้ามาที่ขมับของฉัน แม่นเสียจนแทบไม่มีเบี่ยงเบน แล้วทำไมดอกที่สองถึงจะเผลอยิงพลาดได้ล่ะ?”
แม้ซูรั่วหลีที่อยู่ข้างๆจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ในใจเธอเองก็อยากรู้คำตอบอยู่เหมือนกัน
กัปตันเรือรีบเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาทำอย่างนั้นทำไม....ผมเป็นแค่คนที่สั่งให้ออกเรือ เรื่องอื่นผมไม่รู้อะไรเลยจริงๆ....”
เย่เฉินพยักหน้า “ไม่รู้ใช่ไหม ได้ งั้นก็ลงไปเป็นอาหารฉลามในทะเลเถอะ!”
พูดจบ เย่เฉินก็ยื่นมือข้างหนึ่งออกไปคว้าคอเสื้อของเขา แล้วยกเขาขึ้นสูงจนสองขาลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...