เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2049

ทุกคนบนเรือ สะดุ้งกับคำพูดนี้พร้อมกับโหยหวนออกมาอย่างน่าเวทนา

ในตอนนี้ บนเรือไม่มียอดฝีมือที่สามารถสู้กับเย่เฉินได้เลยสักคน

ซูรั่วหลีถูกยิงด้วยลูกดอกอาบยาพิษ เกรงว่าอีกไม่นานก็คงจะตาย ลูกน้องของตระกูลซูก็ถูกเย่เฉินโยนลงทะเลไปหมดแล้ว บางคนก็จมลงไปในน้ำเพราะไม่มีแรงเหลือ

คนที่เหลืออยู่ ก็คือคุณสวีอะไรนั่น

เขาถือเป็นท่าไม้ตายสุดท้ายที่ซ่อนตัวอยู่บนเรือ ขนาดซูรั่วหลียังไม่รับรู้ถึงการมีอยู่ของเขา

ทว่า ในตอนนี้เขากลับตายลงอย่างสมบูรณ์แบบ

คนที่เหลืออยู่บนเรือ นอกจากกัปตันกับต้นเรือ ก็มีลูกเรืออีกไม่กี่คน

ซึ่งพวกเขาไม่เคยเรียนต่อสู้มาก่อนเลยแม้แต่นิด ดังนั้นจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อกับเย่เฉินแน่นอน

ในตอนที่ทุกคนไม่รู้ว่าควรต้องทำอย่างไรดี ประตูบานใหญ่ของห้องขับเรือก็ถูกถีบเข้ามาอย่างกะทันหัน

วินาทีต่อมา เย่เฉินก็ก้าวเดินเข้ามาด้านใน

ลูกเรือตกใจจนขาอ่อน หนึ่งในนั้นถึงกับร่วงตุบลงกับพื้น แล้วร้องไห้อ้อนวอนออกมาว่า “ไว้ชีวิตผมเถอะ！ผมเป็นแค่ลูกเรือของตระกูลซู ไม่เคยทำเรื่องอะไรร้ายแรงเลยนะ!”

คนอื่นๆต่างก็ทยอยคุกเข่าโขกหัวกับพื้นพร้อมกับอ้อนวอนว่า “ใช่ครับ พวกเราก็แค่ลูกเรือธรรมดา พวกเราไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยครับ!”

เย่เฉินไม่สนใจคำพูดวิงวอนของคนพวกนี้ แต่เอ่ยปากถามขึ้นมาว่า “ใครคือกัปตันเรือ?”

ทุกคนต่างชี้นิ้วไปที่คนเดียวกันอย่างพร้อมเพรียง

กัปตันเรือยกมือสั่นๆขึ้นมาแล้วพูดว่า “ผม..ผมคือกัปตันเองครับ....”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน