ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2050

กัปตันเรือตกใจกลัวจนฉี่รดกางเกง ร้องไห้พร้อมกับร้องออกมาว่า “โปรดไว้ชีวิตผมเถอะ! ผมจะพูด! ผมจะพูดทุกอย่าง!”

จากนั้น กัปตันก็พูดกลั้วสะอื้นออกมาว่า “ผมล่องเรือให้คุณท่านมาตลอด ครั้งนี้ก็ถูกคุณท่านส่งมาปฏิบัติภารกิจที่ญี่ปุ่นโดยเฉพาะ เดิมทีคุณท่านไม่ได้มีคำสั่งให้มาช่วยคุณซูกลับไป เพราะว่าถ้าหากช่วยเธอ ไม่เพียงแค่ต้องใช้เงินจำนวนมหาศาล แต่ยังเป็นการสร้างปัญหาให้รัฐบาลญี่ปุ่นผูกพยาบาทกับตระกูลซูนานขึ้นอีกด้วย ดังนั้นเลยจงใจสร้างสถานการณ์ขึ้นมา.....”

เย่เฉินขมวดคิ้วเอ่ยถามว่า “สร้างสถานการณ์อะไร?”

กัปตันตอบตามตรงว่า “ถ้าตามแผนที่วางไว้ หลังจากที่ล่องเรือคืนนี้ ผมต้องมุ่งตรงไปยังตำแหน่งที่กำหนดในทะเลหลวง กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นแอบซุ่มรออยู่ที่นั่นแล้ว ทันทีที่เรือไปถึงสถานที่นัดหมาย พวกเขาก็จะล้อมจับกุมคุณซูกลับไปในทันที.....”

เย่เฉินประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม “จับตัวกลับไป? ลงทุนเพื่อช่วยเธอออกมาขนาดนี้ แล้วทำไมถึงต้องจับเธอกลับไปด้วยล่ะ?”

กัปตันเรือส่ายหัวแล้วพูดว่า “เรื่องนี้...ผมไม่รู้ครับ ผมรู้แค่ว่าคุณท่านสั่งมาแบบนี้”

เย่เฉินเอ่ยถามขึ้นมาอีกว่า “แล้วคนที่ยิงหน้าไม้เมื่อกี้คืออะไร?”

กัปตันเรือพูดขึ้นมาว่า “เขาชื่อสวีชาวเฉียน เป็นเจ้าแห่งอาวุธที่มีชื่อเสียงในวงการนักฆ่า ซึ่งคุณท่านต้องการใช้เขาเป็นเครื่องมือในแผนฉุกเฉิน....”

เย่เฉินเอ่ยถามขึ้นมาอีกว่า “แผนฉุกเฉินคืออะไร? นายควรพูดออกมาให้มันชัดเจนทีเดียว ไม่อย่างนั้น ฉันเอานายตายแน่!”

กัปตันเรือกลัวจนร้องไห้ออกมา “ผมจะพูดๆ! ผมจะพูดออกมาให้หมดทีเดียว! แผนฉุกเฉินก็คือ ถ้าหากกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นไม่สามารถจับตัวคุณซูได้ ก็ให้คุณสวีกำจัดเธอทิ้งซะ จากนั้นค่อยนำศพเธอไปให้กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น!”

เมื่อประโยคนี้ถูกพูดออกมา ซูรั่วหลีก็หน้าขาวซีด...

เธอเอ่ยเสียงหลงขึ้นมาอย่างไม่ยากจะเชื่อ “ว่าไงนะ?！แผนฉุกเฉินของคุณท่านคือฆ่าฉันทิ้งงั้นเหรอ?！”

“ใช่ครับ....” กัปตันเรือพยักหน้าติดต่อกัน เอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “แผนเดิมก็คือเมื่อคุณขึ้นเรือ พวกผมจะพาคุณมุ่งไปยังสถานที่ที่กำหนด แต่พอคุณตามไล่ฆ่าคุณผู้ชายคนนี้ คุณท่านเองก็เห็นด้วย ดังนั้นเส้นทางการเดินเรือของพวกเราจึงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน คุณท่านยังโทรมากำชับผมเป็นพิเศษ ว่าปล่อยให้คุณฆ่าคุณผู้ชายคนนี้ทิ้งก่อน แล้วค่อยแล่นเรือพาคุณไปยังสถานที่ที่กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นซุ่มรออยู่ เขายังบอกอีกว่า ถ้ามีเหตุการณ์ที่ไม่สามารถควบคุมได้เกิดขึ้น ต้องให้คุณสวีเริ่มปฏิบัติแผนฉุกเฉินในทันที นั่นก็คือกำจัดคุณทิ้งซะ ถึงจะสามารถตัดไฟตั้งแต่ต้นลมได้....”

ดวงตาของซูรั่วหลีเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ส่ายหัวรัวๆแล้วพูดว่า “เป็นไปไม่ได้! นายต้องกำลังโกหกอยู่แน่ๆ！คุณท่านจะสั่งให้พวกนายฆ่าฉันได้ยังไง? ในเมื่อฉันเป็น....”