ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2053
เมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยของซูรั่วหลี เย่เฉินก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เรื่องมันมีอยู่ว่า มีเศรษฐีคนหนึ่ง อยากจีบผู้หญิงสวยคนหนึ่ง แต่ว่าเศรษฐีคนนี้ค่อนข้างที่จะขี้เหนียว ไม่ค่อยอยากเสียเงินมากมายเพื่อผู้หญิงคนนี้ ดังนั้นเขาจึงพูดโกหกกับผู้หญิงคนนี้ว่า จะซื้อรถเฟอรารี่ให้คันหนึ่ง...”
“จากนั้น เศรษฐีคนนี้ก็จ้างพนักงานขายรถเฟอรารี่ให้มาเล่นละครเป็นเพื่อนเขา”
“ในตอนที่เขาพาสาวสวยไปดูรถ พนักงานขายก็บอกพวกเขาว่า ตอนนี้ไม่มีรถพร้อมขาย ต้องจองไว้ก่อนล่วงหน้า จากนั้นเศรษฐีคนนี้ก็จ่ายเงินค่าสัญญาจองรถเป็นจำนวนเงินหนึ่งล้านต่อหน้าหญิงสาว”
“สาวสวยคิดว่า เศรษฐีซื้อรถเฟอรารี่ให้ตัวเองแล้วแน่ๆว ดังนั้นจึงยอมขึ้นเตียงกับเศรษฐีในคืนนั้น และตกเป็นของเศรษฐีโดยสมบูรณ์แบบ”
“หลังจากที่เศรษฐีคว้าหญิงสาวมาได้ ก็รีบไปหาพนักงานขายเฟอรารี่คนนั้น พร้อมทั้งเอาเงินมัดจำจำนวนหนึ่งล้านคืนมา จากนั้นก็ให้ค่าจ้างกับพนักงานขายคนนั้นไปสองหมื่น”
“ด้านสาวสวยคนนั้นกลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เธอไม่รู้เลย ว่าสัญญาที่เศรษฐีหนุ่มเซ็นลงไป ไม่ใช่สัญญาที่จดอย่างถูกต้องของร้าน แต่เป็นสัญญาที่พนักงานขายคนนั้นปลอมแปลงขึ้นมา เศรษฐีไม่ได้จองรถเฟอรารี่ให้เธอ ที่เขายอมลงทุนจัดละครฉากนี้ขึ้นมา ก็เพียงเพราะว่าอยากล่อเธอมานอนด้วยก็เท่านั้น”
“ราคาของเฟอรารี่คันหนึ่ง อย่างต่ำคือสี่ถึงห้าล้านขึ้นไป แต่ความจริงแล้วเศรษฐีคนนี้เสียไปแค่สองหมื่น ก็สามารถนอนกับผู้หญิงสวยคนนี้ได้แล้ว เอาสองหมื่นมาเทียบกับห้าล้าน แม้แต่เปอร์เซ็นต์เดียวก็ยังไม่ถึงด้วยซ้ำ！”
ซูรั่วหลีหลุดปากถามออกไปว่า “นาย...มาเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังมันหมายความว่ายังไง?”
เย่เฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย ถอนหายใจออกมาอย่างจนใจ “เธอนี่นะ หน้าตาก็ดี แต่สมองกลับโง่จนน่าแปลกใจจริงๆ！”
ซูรั่วหลีเริ่มมีน้ำโห แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเย่เฉิน จึงไม่กล้าหลุดท่าทางอะไรออกไป
ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่ข่มความขุ่นเคืองเอาไว้ ย้อนถามเย่เฉินกลับว่า “แล้วนายพูดให้มันเข้าใจหน่อยไม่ได้หรือไง?”
เย่เฉินพยักหน้า จากนั้นก็เอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “จริงๆแล้วเรื่องเล่าเศรษฐีแกล้งซื้อรถ ก็ใช้หลักการเดียวกันกับที่ตระกูลซูแกล้งว่าจะช่วยเธอยังไงล่ะ!”
ดังนั้น เรื่องที่เย่เฉินเล่ามา รวมไปถึงการคาดเดาที่มีต่อตระกูลซู พูดได้เลยว่าเป็นอะไรที่ตรงจุดสุดๆแล้ว
ในความคิดของเธอ เรื่องเล่าและการคาดเดานี้ มันสอดคล้องกับบริบทของเรื่องนี้โดยสมบูรณ์แบบ
วินาทีนี้ หัวใจเธอดับสลายเหมือนขี้เถ้า น้ำตาที่ไหลออกมามากมายเมื่อสักครู่ แทบไม่มีไหลออกมาอีกในวินาทีนี้
เมื่อเย่เฉินเห็นว่าเธอยอมแพ้ไปแล้ว จึงยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วเอ่ยพูดว่า “อยู่ที่นี่นานไม่ได้ เราต้องถือโอกาสช่วงที่กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นไม่ทันรู้ตัวหนีออกไปจากญี่ปุ่นให้เร็วที่สุด”
พูดจบ เขาก็เรียกลูกเรือบนเรือของตัวเองออกมา แล้วชี้ไปทางเรือของลูกเรือของตระกูล พร้อมเอ่ยสั่งขึ้นมาว่า “พวกนายพาพวกเขาไปที่ชั้นล่างสุดของเรือ แล้วก็จัดการดาดฟ้าเรือให้สะอาดซะ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...