เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2054

ลูกเรือของนางาฮิโกะ อิโตะรีบทำตามคำสั่ง

ในตอนนี้เอง ซ่งหวั่นถิงก็เดินขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือ เอ่ยถามเย่เฉินอย่างประหลาดใจว่า “อาจารย์เย่ คนพวกนี้พุ่งเป้ามาที่ฉันเหรอ?”

เย่เฉินส่ายหน้า “ไม่ใช่ พวกเขาพุ่งเป้ามาที่ฉันต่างหาก”

เมื่อซ่งหวั่นถิงเห็นซูรั่วหลีมีลูกดอกหน้าไม้ปักอยู่บนขา ก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิม รีบเอ่ยถามเขาว่า “อาจารย์เย่ ผู้หญิงคนนี้....”

เย่เฉินมองซูรั่วหลี แล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย “สาวน้อยคนนี้ ก่อนหน้านี้คือศัตรู แต่ว่าตอนนี้น่าจะไม่ใช่แล้วล่ะ”

พูดจบ เขาก็ตีคิ้วใส่ซูรั่วหลี พูดยิ้มๆขึ้นมาว่า “สาวน้อย ฉันพูดถูกไหม?”

ซูรั่วหลีรู้สึกทั้งโกรธทั้งอาย

แม้ว่าเธอจะได้เห็นธาตุแท้ของคนตระกูลซู แม้ว่าเย่เฉินจะช่วยชีวิตเธอเอาไว้ แต่กระนั้นเธอก็ยังไม่ได้รู้สึกดีอะไรกับเย่เฉินขึ้นมาเลยสักนิด

เพราะถึงยังไง ตอนนั้นเย่เฉินก็เป็นคนส่งข่าวให้กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นจับเธอและพรรคพวก

อีกอย่างในบรรดาพรรคพวกของเธอ มีหลายคนที่เหมือนกับเธอ ทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นคนของตระกูลเหอ บางคนเป็นถึงลูกศิษย์และคนใกล้ชิดของเธอด้วยซ้ำ

แต่ถึงจะไม่ได้รู้สึกดีอะไรกับเย่เฉิน ทว่าความโกรธเกลียดที่เธอมีต่อเขา ก็ค่อยๆลดลงไปตามความจริงที่ปรากฏ

ดังนั้น เธอจึงไม่รู้ว่าควรตอบคำถามของเย่เฉินยังไงขึ้นมาชั่วขณะ ทำได้เพียงหันหน้าไปอีกทางอย่างหัวแข็ง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน